Η μπίλια του φόβου και του θυμού

Από topontiki.gr (απ’ όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Του Αντώνη Δελλατόλα

Πού θα κάτσει η μπίλια της εκλογικής αναμέτρησης; Στον θυμό ή στον φόβο; Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το κυρίαρχο λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες της ερχόμενης Κυριακής, όπου το αποτέλεσμα που θα προκύψει δεν θα καθορίσει μόνο την έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών, αλλά θα αποτελέσει ορόσημο στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού όπως το ξέρουμε από το 1974 μέχρι σήμερα.


Μιλάω για «αλλαγή του πολιτικού σκηνικού» και όχι για κατάρρευση, αφήνοντας να μιλήσουν με την ψήφο τους οι πολίτες, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που πολιτικοί σχολιαστές έχουμε κάνει προβλέψεις και έρχονται οι ψηφοφόροι να βάλουν τη δική τους ισορροπία στο πολιτικό σύστημα αρνούμενοι να κάνουν ανατροπές.


Δεν είναι ώρα να κάνουμε απολογισμό, αν με τη στάση τους αυτήν έχουν δικαιωθεί από τις εξελίξεις, αφού η σημερινή κατάσταση της χώρας δείχνει ότι οι κυρίαρχες επιλογές που έκαναν στην κάλπη δεν ήταν πάντα σωστές – και εγώ είμαι από αυτούς που δεν πιστεύουν στο αλάθητο του εκλογικού σώματος. Άρα με ποιο σκεπτικό και τι θα διαλέξουν να ψηφίσουν την Κυριακή αποκτά σήμερα κρίσιμη σημασία.

Τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, οι ηγεσίες των δυο μεγάλων κομμάτων έχουν ρίξει την μπίλια του φόβου και ό,τι πιάσουν.

Μιλούν για επιστροφή στη δραχμή, για ακυβερνησία, για χάος στο πολιτικό σύστημα, με σκοπό να φοβίσουν όσους παραμένουν αναποφάσιστοι ή έχουν απομακρυνθεί από τα δυο κόμματα, τα οποία ευθύνονται για τη σημερινή κρίση.

Από την άλλη, είναι η μπίλια του θυμού, που αφορά όλους αυτούς που άσκησαν εξουσία τα τελευταία είκοσι χρόνια, με ροπή στη διαφθορά, στην έλλειψη νέων ιδεών, οι οποίοι έκαναν τέτοιες επιλογές, που είχαν ως αποτέλεσμα τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και το σημερινό μπλακ - άουτ στην ελληνική οικονομία.

Είναι οι ευθύνες κυρίως των δύο κομμάτων που έφεραν τη χρεοκοπία στη χώρα, έβαλαν στον σβέρκο μας τους σκερβελέδες του ΔΝΤ, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, με νωπές ακόμα στη μνήμη μας τις αλαζονικές δηλώσεις των «στρατηγών της καταστροφής» ότι σώζουν τη χώρα, και… χάρη μας κάνουν!

Μέχρι στιγμής, απ’ ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες γίνονται αλλά δεν δημοσιεύονται – άλλη γελοιότητα και αυτή που πρέπει να σταματήσει –, η μπίλια φαίνεται να κάθεται στον θυμό.

Αν αυτή η εικόνα παραμείνει μέχρι την Κυριακή, θα έχουμε εκπλήξεις. Μεγάλες εκπλήξεις!