Ο ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα και το Μνημόνιο

Από την Καθημερινή

Του Σταύρου Λυγερού

Δεν είναι η πρώτη φορά που ξένοι παράγοντες επιχειρούν να επηρεάσουν με δηλώσεις το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα τωρινά, όμως, δεν έχουν προηγούμενο. Οι Έλληνες βομβαρδίζονται επικοινωνιακά για να πειθαναγκαστούν να μην ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Απειλούνται ότι η «εγκατάλειψη του Μνημονίου ισοδυναμεί με έξοδο από την Ευρωζώνη». Οι εγχώριοι προπαγανδιστές, μάλιστα, έχουν πει τις πιο χονδροειδείς και αντιαισθητικές υπερβολές.


Στις 6 Μαΐου αποδείχθηκε ότι το Μνημόνιο τρώει τους υποστηρικτές του. Το ΠΑΣΟΚ καταβαραθρώθηκε στο 13%. Ο ανερχόμενος μέχρι το 2010 ΛΑΟΣ βρέθηκε εκτός Βουλής. Η διεκδικούσα την αυτοδυναμία Ν.Δ. δεν άγγιξε το 19%. Τα κόμματα της κ. Μπακογιάννη και του κ. Μάνου έμειναν εκτός Βουλής. Το ίδιο και η νεοπαγής Δημιουργία Ξανά. Αντιθέτως, οι κάθε είδους αντιμνημονιακοί επιβραβεύθηκαν.

Η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην αγωνιώδη προσπάθεια απεγκλωβισμού από μία πολιτική που συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η ύστατη κραυγή απόγνωσης μίας καταστρεφόμενης κοινωνίας πριν διολισθήσει σε βίαιες αντιδράσεις.

Η καθεστωτική τύφλωση, όμως, εμποδίζει τις άρχουσες ελίτ να δουν την πραγματικότητα. Για να νομιμοποιήσουν το Μνημόνιο το ταυτίζουν με την παραμονή στην Ευρωζώνη. Έτσι, όμως, υπονομεύουν τον ευρωπαϊσμό της ελληνικής κοινής γνώμης.

Η πραγματική υποχρέωση της Ελλάδας προς την Ευρωζώνη (και κυρίως προς τον εαυτό της) δεν είναι η εφαρμογή του Μνημονίου, αλλά η αποτελεσματική συρρίκνωση του ελλείμματος και η ανάπτυξη.

Το πολιτικό σύστημα που έριξε την οικονομία στον γκρεμό διέπραξε και ένα διά παραλείψεως έγκλημα. Αντί να επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο, βολεύτηκε με τη συνταγή που ήρθε ντελίβερι από την τρόικα. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Αντί για ανασυγκρότηση έχουμε ερείπια.

Οι βασικοί υπεύθυνοι κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για αντιευρωπαϊσμό. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι άλλο. Εκτοξεύεται εκλογικά, επειδή πρεσβεύει τον απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο. Η σε ελάχιστο χρόνο μεταλλαγή σε κόμμα εξουσίας, όμως, είναι από μόνη της πολύ δύσκολη. Πολύ περισσότερο όταν πρέπει να συντελεσθεί σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας.

Οι πιθανότητες να τα καταφέρει είναι λίγες, κυρίως επειδή ούτε αυτός διαθέτει αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο. Χωρίς τέτοιο σχέδιο, όμως, η δέσμευσή του για απεγκλωβισμό ή θα νοθευτεί στην πράξη ή θα οδηγήσει σε τυχοδιωκτισμό.

Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έλθει αντιμέτωπη μόνο με τις εγγενείς αδυναμίες της.

● Το ευρωιερατείο θα τη στριμώξει για να αποτρέψει τους υπόλοιπους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης να στραφούν προς την Αριστερά. Η τρόικα εμμένει δογματικά σε μία πολιτική, η οποία, εάν δεν μεσολαβήσουν διορθωτικές παρεμβάσεις, οδηγεί σε κατάρρευση.

● Οι εγχώριες άρχουσες ελίτ θα επιχειρήσουν να φορτώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τον «μουτζούρη».

Η Ελλάδα, όμως, δεν χρειάζεται αποδιοπομπαίο τράγο. Έχει ζωτική ανάγκη από ανασυγκρότηση, που, όμως, δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν οι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάντια. Εκτός των άλλων, και επειδή – όπως έδειξε η κάλπη – δεν τους εμπιστεύεται ο λαός. Η τρόικα ισχυρίζεται ότι το Μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε, αλλά δεν καταγγέλλει όσους – κατ’ αυτήν – δεν το εφάρμοσαν. Αντιθέτως, κάνει προεκλογική εκστρατεία υπέρ των απαξιωμένων, αλλά υπάκουων κομμάτων, απειλώντας τους Έλληνες.

Είναι τυχαίο, άραγε, ότι η τρόικα σχεδόν ταυτίζεται με τις εγχώριες δυνάμεις που κυοφόρησαν και επωφελήθηκαν περισσότερο από την κλεπτοκρατία;