Οι νοσηλευτές, ο Τσίπρας και η άλλη πολιτική

Από την Καθημερινή

Του Σταύρου Λυγερού

Μιλώντας χθες στους βουλευτές του, ο Τσίπρας έδωσε μία απάντηση σε όσους κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι σκοπεύει να κάνει προσλήψεις. Κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς να επισκεφθούν μαζί ένα νοσοκομείο για να διαπιστώσουν ότι μία νοσηλεύτρια εξυπηρετεί 40 ασθενείς. Επισημαίνουμε αυτή την αναφορά, επειδή καταδεικνύει την απουσία της πολιτικής που έχει τόσο ανάγκη η χώρα.

Αναμφίβολα, οι ελλείψεις σε νοσηλευτές είναι μεγάλες, παρότι την τελευταία 30ετία έχουν προσληφθεί περισσότεροι απ’ όσοι χρειάζονται. Υπάρχουν ελλείψεις, επειδή πολλοί νοσηλευτές έχουν αποσπασθεί και μεταταχθεί σε διοικητικές θέσεις, για να αποφύγουν τον επαχθή χαρακτήρα του επαγγέλματος. Τις αποσπάσεις και μετατάξεις τις ζήτησαν, βεβαίως, οι ίδιοι, αλλά το αίτημά τους κατά κανόνα ικανοποιήθηκε στο πλαίσιο των πελατειακών σχέσεων.


Με άλλα λόγια, έβαλαν το χέρι τους κυρίως τα δύο πρώην κόμματα εξουσίας, που σήμερα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ.


Ο Τσίπρας ξεκίνησε από μία σωστή διαπίστωση, αλλά προτείνει την εύκολη και σπάταλη λύση. Είναι λάθος να προσλαμβάνεται νοσηλευτής και στη συνέχεια να μετατάσσεται, ακόμα και εάν εν τω μεταξύ απέκτησε άλλο πτυχίο. Το Δημόσιο προσλαμβάνει για να καλύψει συγκεκριμένες ανάγκες του. Εάν, λοιπόν, υπάρχει τέτοιο «παράθυρο» στη νομοθεσία, πρέπει άμεσα να κλείσει. Όποιος θέλει να αλλάξει επάγγελμα, ας αναζητήσει νέα εργασία.

Προφανώς, εάν ακόμα υπάρχουν αποσπάσεις νοσηλευτών, θα πρέπει άμεσα να ακυρωθούν. Από νομικής απόψεως, δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο με τις μετατάξεις. Όταν, όμως, επίκεινται μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, θα μπορούσε ίσως να βρεθεί λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Σε συνθήκες κρίσης, χρειαζόμαστε νέα και αποτελεσματικά εργαλεία, που, βεβαίως, δεν θα παραβιάζουν το κράτος δικαίου.

Ορισμένοι από τους μεταταχθέντες και αποσπασθέντες νοσηλευτές πιθανότατα καλύπτουν πραγματικές διοικητικές ανάγκες. Οι ανάγκες αυτές, όμως, μπορούν να καλυφθούν με μετακινήσεις διοικητικού προσωπικού. Είναι κοινός τόπος ότι ορισμένες δημόσιες υπηρεσίες έχουν πλεόνασμα υπαλλήλων και άλλες έλλειμμα. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει στην αστυνομία. Εάν τη διεκπεραίωση των διοικητικών εργασιών στις αστυνομικές υπηρεσίες αναλάμβαναν πλεονάζοντες διοικητικοί υπάλληλοι θα απελευθερωνόταν ένας μεγάλος αριθμός αστυνομικών, για να χρησιμοποιηθεί στην καταπολέμηση της διογκούμενης εγκληματικότητας.

Η προσέγγιση Τσίπρα είναι λάθος, αλλά μεγαλύτερο λάθος είναι οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που έχουν προσυπογράψει οι «μνημονιακοί». Όχι μόνο για κοινωνικούς λόγους, αλλά και επειδή κινούνται στην ίδια λογική με τα οριζόντια μέτρα, προσεγγίζουν το πρόβλημα ποσοτικά και όχι ποιοτικά.

Η Δημόσια Διοίκηση πάσχει όχι τόσο λόγω του μεγέθους της, αλλά κυρίως επειδή είναι γραφειοκρατική, αντιπαραγωγική και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένη. Έχουμε ανάγκη από ορθολογικές λύσεις, όχι από ιδεοληψίες. Πρέπει να προηγηθεί η παραγωγική ανασυγκρότηση του Δημοσίου με αντίστοιχη αναδιάταξη των ανθρώπινου δυναμικού πριν γίνουν μαζικές απολύσεις, που, εκτός των άλλων, θα επιτείνουν την ύφεση.

Όσοι λένε ότι δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια, ας αναλογισθούν ότι από την εκδήλωση της κρίσης έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια και προς την κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει ελάχιστα.