Από το Τρύπιο Ευρώ
Αν ο Γολιάθ είχε μια δεύτερη ευκαιρία να αναμετρηθεί με το Δαβίδ, το πιθανότερο θα ήταν πως θα τον κέρδιζε. Η ζωή, άλλωστε, είναι μια ζούγκλα όπου συνήθως ο ισχυρότερος κατασπαράσσει τον πιο αδύναμο. Η ιστορία, όμως, έχει κρατημένες τις πιο χρυσές από τις σελίδες της για εκείνους που δεν αποδέχονται το πεπρωμένο τους, που κατανοούν ότι ο στόχος που έχουν θέσει είναι πολύ δύσκολος, ωστόσο δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τη μάχη.
Κάθε άλλο, αφού εμφορούνται από εκείνη τη βαθιά πίστη στον εαυτό τους, η οποία τους επιτρέπει να ασπάζονται το καζαντζακικό «αδύνατο είναι ό,τι δεν έχεις πεθυμήσει» και να παλεύουν για το ακατόρθωτο σα να είναι η πιο πιθανή κατάληξη του μόχθου τους.
Δώδεκα λεπτά πριν τελειώσει ο τελικός τής Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός έχανε με διαφορά 19 πόντων από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Αν προπονητής τού Θρύλου ήταν ο Γ. Παπανδρέου ή ο Β. Βενιζέλος ή ο Αντ. Σαμαράς ή ο Φ. Κουβέλης και στο παρκέ βρίσκονταν τα μιντιακά παπαγαλάκια τους θα είχαν σηκώσει λευκή πετσέτα, θα έδιναν συγχαρητήρια στον αντίπαλο πριν τελειώσει το ματς και ύστερα θα κλαίγονταν πως η άλλη ομάδα ήταν ανώτερη και γι' αυτό δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να την κερδίσουν.
Ευτυχώς, όμως, στον αγωνιστικό χώρο έδωσαν βροντερό «παρών» άνθρωποι που περισσότερο ακόμα κι από την ήττα θεωρούν ντροπή την ηττοπάθεια...
Από την άλλη, ωστόσο, δυστυχώς στην πολιτική σκηνή τής χώρας και στα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης δε λείπουν οι ψοφοδεείς, οι οποίοι θέλουν να μεταφέρουν την αρρώστια τους και σε όσους πιστεύουν ότι αυτή η χώρα δεν είναι και τόσο νεκρή όσο θέλουν να την παρουσιάζουν εγχώριοι και ξένοι καλοθελητές.
Η Ελλάδα όχι μόνο έχει σφυγμό, αλλά είναι και σε θέση να δώσει μάχες και να τις κερδίσει. Αρκεί να μην εμπιστευτεί την τύχη της σε εκείνους που επιθυμούν να την οδηγήσουν στο σφαγείο, στο όνομα μιας εθνικής συνεννόησης η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά τού αυτοκτονικού μαζοχισμού.
Η χώρα μας έχει όπλα για να κερδίσει την τελική παρτίδα από εκείνους που εξακολουθούν να κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ από την τραγωδία τού λαού της και οι οποίοι εκβιάζουν με τη χυδαιότερη προπαγάνδα προκειμένου η απληστία τους να μην τρωθεί ούτε στο ακέραιο.
Αρκεί αυτά τα όπλα να περάσουν στα χέρια εκείνων των δυνάμεων που δε βαρύνονται με το άγος τού πάλαι ποτέ δικομματισμού, ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να χρεώνει όλα τα δεινά τής μεταπολίτευσης σε αυτούς που αρνούνται να προσφέρουν άλλοθι στους δολοφόνους των επόμενων γενιών των ελλήνων.
Αν δεν θέλουν να δώσουν την ευκαιρία στο εκλογικό σώμα να ξεκαθαρίσει τον επόμενο μήνα ποιο ήταν, ακριβώς, το μήνυμα που έστειλε στο σάπιο κατεστημένο στις 6 Μαΐου, τότε οι ίδιοι και οι λακέδες τους, της Μνημονιακής Αριστεράς τού Φ. Κουβέλη, να ξέρουν ότι αυτό που προσπαθούν με κάθε μέσο να αποφύγουν, δηλαδή το πολιτικό τους τέλος, δεν θα επικυρωθεί στην κάλπη αλλά στους δρόμους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου