Θα καούν μόνοι τους στην πυρά της λαϊκής οργής...

Από την Καθημερινή

Της Ζέζας Ζήκου

Η υπομονή εξαντλείται. Το κόστος που πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες για τη διάσωση της χώρας και τα μέτρα που έχουν επιβληθεί, μας γονατίζουν. Η οργή ξεχειλίζει και η οικονομική πίεση αυξάνεται ραγδαία. Και οι φίλοι μου αναρωτιούνται γιατί ο Αντώνης Σαμαράς διολισθαίνει από το ένα λάθος στο άλλο. Γιατί το ζητούμενο είναι να υλοποιηθεί το όραμα για μια άλλη Ελλάδα και πώς θα φτάσουμε εκεί, όχι απλώς να κερδίσει η Ν.Δ. να έρθει ξανά πρώτο κόμμα.


Όταν η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει καταστραφεί από το Μνημόνιο στρέφεται στον Τσίπρα, όχι επειδή συμφωνεί με το πρόγραμμα του, αλλά για να τρομάξει το σύστημα, μπας και πάρει πίσω τα μέτρα.

Και ο Σαμαράς κάνει ένα τεράστιο πολιτικό δώρο στους εχθρούς του, που παρακαλούν να κάνει το λάθος. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό αντιμετωπίζει τη συγκυρία μανιχαϊστικά, άσπρο ή μαύρο. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική, ειδικά στους σημερινούς πρωτόγνωρους καιρούς.

Όταν οι θέσεις όλων εκείνων των Ευρωπαίων ηγετών που λοιδορούσαν τον Σαμαρά διαψεύδονται μέσα στον ορυμαγδό των δεινών εξελίξεων και τώρα έχουν τρομοκρατηθεί από τον θρασύ πολιτικό αρχηγό που τολμά να πει στη Μέρκελ «Όταν θα χρειαστείς ένα νέο σχέδιο, εγώ είμαι αυτός που θα σου το δώσει», είναι αργά.

Όπως άλλωστε έχουμε γράψει πολλές φορές, οι δανειστές τα λεφτάκια τους θέλουν πίσω. Να απαλλαγούν από τον βραχνά που λέγεται Ελλάδα επιθυμούν διακαώς. Για να ασχοληθούνε με τα δικά τους προβλήματα.

Το σύστημα πνέει σήμερα τα λοίσθια. Αυτό το σύστημα που μιλάει ανερυθρίαστα για χρεοκοπίες, που απειλεί και ασκεί ψυχολογική βία, που κόβει μισθούς και επιδόματα χάριν αναπτύξεως και ανταγωνιστικότητας, πρέπει να φάει όλο τον μουντζούρη της αποτυχίας διακυβέρνησης και του προγράμματος διάσωσης.

Οι υπεύθυνοι της εθνικής αποτυχίας και της καταστροφής πρέπει να καταρρεύσουν μόνοι τους. Να απογυμνωθούν μόνοι τους. Να σταθούν γυμνοί μπροστά μας.

Η επιστροφή της κ. Μπακογιάννη φαίνεται να ολοκληρώνει τη στροφή προς τις νεοφιλελεύθερες και «μνημονιακές» θέσεις που εγκαινίασε τους τελευταίους μήνες η ηγεσία της. Κάτω από το βάρος των αλλεπάλληλων λανθασμένων χειρισμών και κυρίως της εκλογικής ήττας της 6ης Μαΐου η Ν.Δ. απαντά με μια απελπισμένη επιστροφή στο παρελθόν στο νέο που έρχεται καλπάζοντας.