Εμείς ο Παράδεισος, εμείς και η Κόλαση

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες, επειδή δυσκολεύονται στην αποπληρωμή δανείων, επιχειρούν να πουλήσουν πλοία κοψοχρονιά σε Τούρκους επιχειρηματίες, όπως έγραψε χθες η Hurriyet επικαλούμενη έγγραφο του τουρκικού υπουργείου Ναυτιλίας. Λίγες μέρες πριν, η Άγκυρα έδινε «άδεια» σε εταιρεία της για πετρελαϊκές έρευνες νότια της Ρόδου, στην ελληνική ΑΟΖ. Ανενόχλητη, αφού η χρεοκοπημένη Ελλάδα την Κυριακή έχει εκλογές, αλλά όχι... ηγεσία. Την οποία υποτίθεται πως θα έχει από Δευτέρα. Αλλά τι είδους ηγεσία;

Στις εκλογές συνήθως ξέρουμε εκ των προτέρων τι θα βγάλει η κάλπη, αλλά το αποτέλεσμα από τη διαδικασία της ερχόμενης Κυριακής δεν είναι εύκολα προβλέψιμο – όχι σε όλη του την έκταση. Έχουμε όμως ένα «στάνταρ»: ότι η μόνη επιλογή της (πρώτης) Ν.Δ. και του (δεύτερου) ΠΑΣΟΚ θα είναι η μεταξύ τους συγκυβέρνηση. Άντε και με καμιά τσόντα «προθύμων», όπως αυτή του Καρατζαφέρη στην απερχόμενη κυβέρνηση Παπαδήμου.

Η συγκυβέρνηση αυτή θα είναι υποχρεωτική για πολλούς λόγους. Κυρίως διότι:

● Από το αθροιστικό 77,4% του 2009, στην ευκταία – κατά τους δικούς τους υπολογισμούς και στόχους – περίπτωση θα πιάσουν το 50%.

● Αν επιβεβαιωθούν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν από την ανόητη απαγόρευση δημοσίευσής τους, δεν θα ξεπεράσουν το 40%.

● Κοινώς, ένα ολόκληρο... κόμμα, λίγο μικρότερο ή λίγο μεγαλύτερο από τη Ν.Δ. του 2009 (33,5%), θα έχει γίνει καπνός από το άθροισμα του «δικομματισμού».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα δύο κόμματα εξουσίας επιζητούν το 50%: για να υπάρχει μια επίφαση πολιτικής νομιμοποίησης, η οποία, ανάλογα με το αποτέλεσμα της κάλπης, να ενισχυθεί με κάποια «τσόντα» και τουλάχιστον να μπορεί να μοστράρει ως κυβέρνηση «πλειοψηφίας».

Σε διαφορετική περίπτωση, επικαλούμενοι με διαφορετικούς όρους την ανάγκη για πολιτική νομιμοποίηση και πολιτική σταθερότητα, η Ν.Δ. (επισήμως) έχει απειλήσει με νέες εκλογές και το ΠΑΣΟΚ (ανεπισήμως) με μη συμμετοχή του στην κυβέρνηση.

Μόνο που οι απειλές αυτές είναι τζούφιες. Η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση τρόικας και «μνημονίων», όταν μάλιστα έχεις υπογράψει αυτά τα «μνημόνια» και έχεις δεσμευτεί για την εφαρμογή τους, δεν διαφέρει από τη συμμετοχή στη μαφία: όταν βάψεις τα χέρια σου με αίμα, μόνο νεκρός αποχωρείς. Και οι «δικοί μας» έχουν ήδη βουτηχτεί στο αίμα.

Όσο για τους δανειστές, είναι η μαφία αυτοπροσώπως. Και ουδόλως ενδιαφέρονται για τη μοίρα των εκάστοτε προθύμων. Στα μεγάλα παιχνίδια όλοι οι μικροί και άβουλοι είναι αναλώσιμοι.

Ας το πάρουμε απόφαση

Μπορούν να ομονοήσουν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. σε στρατηγική απεμπλοκής από τα «μνημόνια»; Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, όχι. Άρα θα παραμείνουν στο παιχνίδι μέχρι τέλους και όπου τους βγάλει.

Το ερώτημα όμως είναι πώς θα κυβερνήσουν την επόμενη μέρα, ανεξάρτητα από το εύρος της πλειοψηφίας τους, όταν:

● Θα πρέπει να χρεωθούν 150.000 απολύσεις από το Δημόσιο.

● Θα πρέπει να συνεχίσουν και να εμβαθύνουν την καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων.

● Θα πρέπει να φορτωθούν πολλές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες χρεοκοπίες νοικοκυριών, αύξηση της ανεργίας και όλα τα παρεπόμενα της συνεχιζόμενης και επιδεινούμενης ύφεσης.

● Θα πρέπει να υποστούν όλους τους πιθανούς και απίθανους εξευτελισμούς από τρόικες, Γερμανούς και άλλους δανειστές και επόπτες.

● Θα πρέπει να αντέξουν την απώλεια του 25% έως 40% της συνολικής τους δύναμης και να καταφέρουν να διασώσουν ό,τι θα τους έχει απομείνει από τη Δευτέρα το πρωί, υπό πολύ αγριότερες συνθήκες.

● Θα πρέπει, την ώρα που θα εκτελούν οικονομικά και κοινωνικά τις ελληνικές οικογένειες, να τις πείθουν ότι αυτό γίνεται για κάποιο πολύ μακρινό και απροσδιόριστο «καλό τους».

● Θα πρέπει ακόμη να πείθουν ότι προστατεύουν τον ελληνικό πλούτο ακριβώς την ώρα που θα τον ξεπουλάνε έναντι πινακίου φακής και μερικών τοκοχρεολυτικών δόσεων από δάνεια που είναι αδύνατον πλέον να εξυπηρετούνται.

Πολύ δύσκολα όλα αυτά για κόμματα τόσο βαριά τραυματισμένα, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ηθικά. Ειδικά όταν, αν και τόσο αποδυναμωμένα, έχουν μπροστά τους να εφαρμόσουν το πιο βάρβαρο μέρος από το θανατηφόρο πρόγραμμα των δανειστών.

Αλλά ακόμη πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα από Δευτέρα για τον ελληνικό λαό, ο οποίος – ανεξάρτητα από τον βαθμό κατά τον οποίο θα εγκαταλείψει τα κόμματα εξουσίας – θα έχει μακρύ και κακοτράχαλο δρόμο να διανύσει μέχρι να βρει όχι μόνο το μονοπάτι της ανατροπής των «μνημονίων», των επιτρόπων και των υποτελών τους, αλλά και την ηγεσία που θα βάλει τη χώρα σε μια νέα τροχιά ανεξαρτησίας, αξιοπρέπειας και προκοπής.

Γι' αυτό ας το πάρουμε απόφαση. Τα παραμύθια για τον Μπαρόζο που θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη με νέα δανεικά και τον Ολάντ που θα νικήσει τη Μέρκελ έχουν την πλάκα τους, αλλά η χώρα μας, οι ζωές μας και αυτές των παιδιών μας δεν μπορεί να επαφίενται σε φαρσοκωμωδίες. Εμείς είμαστε ο Παράδεισος, εμείς και η Κόλαση. Ας διαλέξουμε λοιπόν τον δρόμο μας...

* Το κείμενο αυτό κοσμείται από έργο του Κωνσταντίνου Μαλέα, το οποίο εκτίθεται στην πινακοθήκη Γρηγοριάδη στο πλαίσιο της έκθεσης «Υπαιθρισμός και τοπιογραφία»