Η Αμερική και οι Μπιν Λάντεν

Από την Oikoniki Pragmatikotita

Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, αλλά με τους τρομοκράτες δεν θα αναπτύξουμε συναισθηματικές σχέσεις, κατά πώς παρακαλάνε οι «αντιτρομοκράτες»: Οι «αντιτρομοκράτες» που διαφοροποιούνται όχι ως αρνητές της τρομοκρατίας, αλλά ως παραγωγοί τρόμου σε μείζονα, πλανητική κλίμακα...

Χωρίς τον Οσάμα Μπιν Λάντεν θα είμαστε με ένα κάθαρμα λιγότερο, αλλά αυτή η «οιονεί εκτέλεση» – κατά πώς προσπάθησε να «προαγάγει» μια πολεμική ενέργεια εντός του εδάφους ξένης χώρας ο Μπάρακ Ομπάμα – είχε πολλά στοιχεία από αυτά που σου κάθονται στο λαιμό.

Όπως λόγου χάρη το στοιχείο της αυτοδικίας, σε μια περιοχή υπό τη δικαιοδοσία του πακιστανικού κράτους. Ή το στοιχείο των «παράπλευρων απωλειών», δοθέντος ότι οι τρομοκράτες ήταν τόσο χαζοί ώστε να πιστέψουν πως οι Αμερικανοί «αντίπαλοί» τους δεν θα ασκήσουν βία, διακινδυνεύοντας τη ζωή δυο αμάχων γυναικών... Ή το στοιχείο της εκδικητικής ενέργειας, που είναι ξένη με το πνεύμα του «Κράτους Δικαίου»...

Το επόμενο διάστημα πολλοί έγκυροι αναλυτές θα αξιολογήσουν το επεισόδιο καλύτερα, όμως προς το παρόν είναι ευκόλως εννοούμενο ότι η Αμερική έχει συμπεριφερθεί στους ηγέτες των εχθρών της με μαφιόζικο τρόπο, προσφέροντας επιχειρήματα σε αντίθετες συμπεριφορές, το ίδιο σκληρές και κατά παράβαση κάθε θεμιτής πολεμικής συμπεριφοράς.

Δεν είναι μόνο η συμμετοχή της στην απαγωγή του Μιλόσεβιτς, που συνδιοργανώθηκε με ευρωπαϊκούς παράγοντες με το ομολογημένο «λάδωμα» 50 εκατομμυρίων δολαρίων στους «πρόθυμους» της περιοχής... Είναι ακόμη η σύλληψη του Σαντάμ Χουσέιν και η αηδιαστική συμπεριφορά τους προς τον αντίπαλο ηγέτη. Έγραφα τότε, φθινόπωρο 2004, ένα άρθρο στην εφημερίδα «Εποχή», υπό τον διαχρονικό τίτλο «Ξεφτίλες»:

«(...) οι εκπρόσωποι της υπερδύναμης, κατά παράβαση κάθε κανόνα Ηθικής και μεγαλοψυχίας, παρουσίασαν τον αρχηγό του αντίπαλου κράτους ως μέλλοντα τρόφιμο σωφρονιστηρίου ανηλίκων, υφιστάμενο τις δέουσες υγειονομικές εξετάσεις και κουρεμένο καταλλήλως... Ξεχνώντας ότι αυτοί οι ίδιοι, στις αρχές του πολέμου με το Ιράκ, αναφέρονταν στην παραβίαση του διεθνούς δικαίου λόγω της ταπείνωσης των πρώτων Αμερικανών αιχμαλώτων πολέμου από τις Ιρακινές αρχές, απλά και μόνο εξ αιτίας της έκθεσής τους στην τηλεόραση!

Παρουσιάζοντας τον Σαντάμ σαν ένα αξιοθρήνητο ανθρωπάκι, οι Αμερικανοί προσπαθούν να προσδώσουν στον εαυτό τους την εικόνα του "τελικού νικητή", δείχνοντας ότι είναι σε θέση διεθνώς να απαυτώνουν και να δέρνουν. Όμως αυτή η – αρκούντως κακόγουστη και μικρονοϊκή – αυτοπαρουσίαση του αμερικανικού imperium είναι σε θέση να διεγείρει όλο και περισσότερη αντιπαλότητα στις επιδιώξεις τους. Απόδειξη οι δηλώσεις Ιταλού Καρδινάλιου κατά της βιντεοσκοπικής "διαπόμπευσης" του Ιρακινού ηγέτη...».

Το 2004 ένας Ιταλός καρδινάλιος τους τα «είχε ψάλει» δείχνοντας ότι οι τέτοιες συμπεριφορές δεν μπορούν να περάσουν άνευ σχολίων και άνευ παραγωγής αντιπάλων. Το 2011 η θανάτωση του Μπιν Λάντεν μπορεί να παραγάγει περισσότερους εχθρούς από ό,τι φίλους ή τρομοκρατημένους. Έστω κι αν αυτή η θανάτωση κολακεύει τον ναρκισσισμό κάποιων ανθρώπων της συγκεκριμένης χώρας...