Το «reprofiling» της Ελλάδας

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Του Lex

Οι ηγέτες της Ευρώπης δείχνουν να κάνουν άτακτη υποχώρηση από την προσπάθεια να πείσουν τους επενδυτές ότι υπάρχει σημαντική διαφορά ανάμεσα στην αναδιάρθρωση (τη μείωση των αποπληρωμών ομολόγων) και στον ανασχεδιασμό (την παράταση των λήξεων ομολόγων χωρίς αύξηση στο επιτόκιο).

Οποιοσδήποτε αντιλαμβάνεται την αξία του χρόνου για το χρήμα – και ελπίζουμε ότι σε αυτούς περιλαμβάνεται κάθε ενεργός trader ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων – γνωρίζει ότι και τα δύο έχουν το ίδιο αποτέλεσμα (με δεδομένη μια ομαλή καμπύλη απόδοσης, όπου οι μεγαλύτερες λήξεις σημαίνουν υψηλότερες αποδόσεις) στη μείωση της καθαρής τρέχουσας αξίας του ομολόγου.


Οπότε η μεγάλη σημασιολογική χθεσινή εξέλιξη, όπου ο πρόεδρος του Eurogroup, κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, αναφέρθηκε στον ανασχεδιασμό (reprofiling) ως «μαλακή αναδιάρθρωση», είναι αρκετά ενθαρρυντική. Δείχνει ότι οι επενδυτές θα πρέπει να λάβουν τη διαδικασία σοβαρά, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό. Η Ε.Ε. αποδέχεται πλέον ότι είναι αναπόφευκτο να γίνει κάποια αναδιάρθρωση (restructuring) του ελληνικού χρέους.

Επί μήνες η αγορά υποδεικνύει κάθετη μείωση στην τρέχουσα καθαρή αξία των ομολόγων. Στην ουσία οι αποτιμήσεις στις αγορές υποδεικνύουν μεγαλύτερη μείωση στην καθαρή τρέχουσα αξία απ' όση θα μπορούσε να γίνει με οποιαδήποτε παράταση διάρκειας.

Η Ε.Ε., η ΕΚΤ, η ελληνική κυβέρνηση και οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων εύχονται όλοι η αγορά να κάνει λάθος. Θέλουν όσο το δυνατόν πιο «μαλακή» αναδιάρθρωση. Ένα απλό «reprofiling» θα μπορούσε ίσως να είναι αρκετά μαλακό για να αποτρέψει τους κινδύνους μιας «σκληρής αναδιάρθρωσης», στην οποία αντιτίθεται σθεναρά ο κ. Γιούνκερ.

Και δεν έχει άδικο, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πυροδοτήσει άμεσες απαξιώσεις στα χαρτοφυλάκια «διακράτησης έως τη λήξη» των τραπεζών και απαιτήσεις από τα Credit Default Swaps. Κι αυτά θα μπορούσαν να προκαλέσουν οικονομικό χάος, ειδικά αν η τάση αναδιάρθρωσης μεταδοθεί στην υπόλοιπη ευρω-περιφέρεια.

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα στο τέλος θα πληρώσει λιγότερα – σε καθαρή τρέχουσα αξία – απ' όσα είχε αρχικώς υποσχεθεί. Και έχει πλεονεκτήματα το να αποκαλείται αυτή η χρηματοπιστωτική προσαρμογή με το σωστό της όνομα: χρεοστάσιο.