Επαναστάτες της ξεφτίλας και ήρωες της υποταγής

Τώρα που βρέθηκαν και τα όπλα του Επαναστατικού Αγώνα, ο Χρυσοχοΐδης μπορεί να εφαρμόσει τον αδήριτο νόμο της πολιτικής: ό,τι ανοησία, ό,τι ορθό κι αν έχεις κάνει, το τελικό αποτέλεσμα σε δικαιώνει αν είναι θετικό ή σε καταβαραθρώνει αν είναι αρνητικό.

Μπορεί, λοιπόν, ο επί της... Προστασίας του Πολίτη υπουργός, με όλη του την άνεση, να εξαργυρώσει την επιταγή που για δεύτερη φορά τού υπογράφει η εγχώρια τρομοκρατία και να ανέβει πολιτικό «κλιμάκιο». Αρκεί να προλάβει τη γενική υποτίμηση που ετοιμάζει στη χώρα το ΔΝΤ, το οποίο πλησίστιο έρχεται να αναλάβει την τύχη της δύσμοιρης χώρας.

Ωστόσο η μοίρα του Χρυσοχοΐδη δεν είναι το μείζον – τουλάχιστον προς το παρόν και σύμφωνα με τις έως τώρα ενδείξεις.

Αν κάτι έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι οι ένοπλοι γιαλαντζί επαναστάτες ακόμη μια φορά απέδειξαν τη βαθιά αντικοινωνική νοοτροπία και λειτουργία τους. Διαβάζοντας τη χασάπικη λογική που διέτρεχε τις προκηρύξεις της εξαφανισμένης Σέχτας Επαναστατών, αλλά και το βαθύ αντικοινωνικό μίσος που διέτρεχε τις προκηρύξεις της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, πολλοί ήταν αυτοί που βιάζονταν να διαγνώσουν μια άλλη «ποιότητα» ή ένα άλλο «επίπεδο» στα κείμενα του Επαναστατικού Αγώνα.

Τι αυταπάτη! Η ανακάλυψη της «γιάφκας» με τα εκρηκτικά στον Καρέα αποκάλυψε μια ακόμη απολύτως αποκρουστική «λεπτομέρεια» της λογικής που διαπνέει όλο αυτό το έκτρωμα που έχει ονομαστεί συμβατικά «νεοτρομοκρατία».

Η αποθήκευση 200 περίπου κιλών εκρηκτικής ύλης σε μια κατοικημένη γειτονιά, σε χώρο που αποτελούσε βόλτα για πιτσιρίκια και μόλις καμιά πενηνταριά μέτρα από την παιδική χαρά της περιοχής ήταν ίσως η πιο απεχθής αποκάλυψη απ’ όσες επί μέρες υπερκαλύπτουν – και συγκαλύπτουν – τον θανάσιμο κίνδυνο για τη χώρα από την πλήρη υπαγωγή της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πράγματι κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ούτε για τη συμμετοχή ούτε για τον βαθμό εμπλοκής του καθενός από τους συλληφθέντες στην τρομοκρατική οργάνωση. Αυτά θα λυθούν στα δικαστήρια, ενώ ο καιρός μένει να δείξει αν υπάρχουν ασύλληπτα μέλη, αν η υπόθεση είναι στοιχειοθετημένη για τον καθένα από τους κατηγορούμενους κ.λπ. Αυτά άλλωστε εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των... μπάτσων, ένστολων και μαρκουτσοφόρων.

Όμως κάτι σ’ αυτή την ιστορία με τρομάζει. Και δεν είναι άλλο από την «άνεση» και τον αμοραλισμό που αυταπόδεικτα χαρακτηρίζουν αυτή την εκδοχή της «επανάστασης». Ακόμη περισσότερο με τρομάζει το εύρος της αποδοχής που έχει αυτή ακριβώς η «λογική». Όλοι χοντρικά αντιλαμβάνονται ότι το «ακροατήριο» των ένοπλων μηδενιστών κάθε απόχρωσης διαρκώς διευρυνόταν τα τελευταία χρόνια.

1. Δεν ήταν τυχαίο ότι η μοναδική «εξέγερση» που είδαμε τα τελευταία χρόνια, παρ' ότι άρχισε ως η δικαιολογημένη οργή αμούστακων παιδιών για τη δολοφονία του συνομηλίκου τους Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από χέρι που εκπροσωπούσε τον «νόμο» και την «τάξη», εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε ένα όργιο αδιάκριτης και μηδενιστικής βίας, χωρίς έστω μια «ταξική» διάκριση: το μαγαζάκι του φτωχοδιάβολου καιγόταν εξ ίσου, δίπλα στο σύμβολο της παντοκρατορίας των πολυεθνικών και των τραπεζών.

2. Δεν ήταν τυχαίο το ότι διαρκώς πύκνωναν οι τάξεις οργανώσεων όπως οι Πυρήνες, που δεν δίσταζαν να βάζουν βόμβες σε προεκλογική συγκέντρωση διακηρύσσοντας ότι δεν τους νοιάζει αν θα υπήρχαν θύματα. Γιατί δεν τους ένοιαζε; Διότι, κατά τη φασιστική λογική τους, όσοι πάνε σε συγκεντρώσεις αυτού του είδους είναι πρόβατα και, συνεπώς, η ζωή τους δεν έχει καμιά αξία.

3. Με τον ίδιο κυνισμό, αλλά στη... μαφιόζικη εκδοχή του, η Σέχτα δήλωνε στα τέλη Ιουνίου του 2009, ύστερα από δολοφονία του αστυνομικού της αντιτρομοκρατικής στα Πατήσια: 

«Να το θυμούνται αυτό όλοι οι περίοικοι της περιοχής που αυτοβούλως θα θελήσουν να δώσουν πληροφορίες. Γνωρίζουμε τα ονόματα τους και τα κουδούνια τους, τα αυτοκίνητά τους και τον τόπο εργασίας τους (...). Οι αυτόπτες μάρτυρες που δίνουν στοιχεία στην αστυνομία θα αντιμετωπίζονται ως μπάτσοι».

4. Εν τέλει δεν ήταν καθόλου τυχαία η ανανδρία των Πυρήνων να αναλάβουν τη βόμβα που σκότωσε ένα δεκαπεντάχρονο βλαστάρι από το Αφγανιστάν, έναν πρόσφυγα ρακοσυλλέκτη, και τραυμάτισε βαρύτατα την ακόμη πιο μικρή αδελφούλα του, που δεν θα ξαναδεί το φως «χάρη» σε δαύτους.

Αντί να βγουν μπροστά αναλαμβάνοντας την ευθύνη, οι «παλληκαράδες» «επαναστάτες» της ξεφτίλας σέρβιραν μια ακροδεξιά υπογραφή σε μια μουσαντένια προκήρυξη απαρνούμενοι τη βαριά ευθύνη των πράξεών τους και σηματοδοτώντας τις εκλεκτικές τους συγγένειες με τη δήλωση ότι επιθυμούν «αντιεξουσιαστικές κοινωνίες φυλετικού χαρακτήρα». Στο ίδιο αποκρουστικό κείμενο έγραφαν, με χαρακτηριστική ορθογραφία:

«Δε θα μιλήσουμε για παράπλευρη απώλια αλλά ούτε και θα ζητήσουμε τη συγχώρεση κανενός καθός είμαστε σε πόλεμο και στον πόλεμο πεθαίνουν ακόμη και μικρά παιδιά».

5. Δεν ήταν άλλωστε τυχαία η επισήμανση που έκανε το Ανεμογκάστρι αμέσως μετά την προκήρυξη των Πυρήνων (και των συνεργαζόμενων ομάδων) για την επίθεση στη Χρυσή Αυγή:

«Φαίνεται ότι Πυρήνες και Τερροριστές το πάνε πολλά βήματα πιο πέρα ξετυλίγοντας με την προκήρυξή τους μια σειρά επιμέρους ζητήματα κατά τρόπο που προκαλεί, τουλάχιστον στους περισσότερους, έκπληξη για την προσέγγισή τους. Ιδιαιτέρως μάλιστα όταν οι ίδιοι οι σύγχρονοι "αντάρτες πόλης" φαίνεται να κάνουν ένα διπλό άνοιγμα: όχι μόνον προς τους αντιεξουσιαστές, όπως παγίως συμβαίνει, αλλά ακόμη και προς όσους ενδέχεται να βλέπουν τη συμμετοχή τους σε νεοναζιστικές ομάδες τύπου Χρυσής Αυγής ως διέξοδο και εργαλείο αμφισβήτησης του συστήματος!».

6. Ματαίως ο Καραμπελιάς έγραφε αγωνιωδώς στην τελευταία Ρήξη:

«Όλοι όσοι έχουν λίγο μυαλό ακόμα πρέπει να κατανοήσουν αυτό που κατανόησαν πολλοί σύντροφοί τους στην Ιταλία. Πως, άσχετα με τις προθέσεις του, ήταν ο Ρενάτο Κούρτσιο που άνοιξε τον δρόμο στον Μπερλουσκόνι».

Τελικά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αν η σημερινή νίκη του Χρυσοχοΐδη θα σημάνει το τέλος αυτού του κύματος τρομοκρατίας. Κατά πάσα πιθανότητα οι «εφεδρείες» του κοινωνικού, ιδεολογικού και πολιτικού μηδενός όχι μόνο είναι επαρκείς, αλλά συνεχώς διευρύνονται. Και μάλιστα τροφοδοτούνται ακριβώς από όσους αποτελούν τους διώκτες αυτού του είδους της τρομοκρατίας.

Αυτοί που «καταδιώκουν» την τρομοκρατία είναι αυτοί που την τροφοδοτούν και την αναπαράγουν. Αυτοί καλλιεργούν τον μηδενισμό σε όλα τα επίπεδα: οικονομικό, πολιτιστικό, κοινωνικό, εθνικό.

Ο κυνισμός της τρομοκρατίας δεν είναι άσχετος με τον κυνισμό των παρασίτων που φοροδιαφεύγουν, που στέλνουν τη χώρα στα Τάρταρα προκειμένου να αγοράσουν καλύτερο αυτοκίνητο, που χέστηκαν αν η Κύπρος ή η Θράκη ή το Αιγαίο πέσουν στα χέρια της Τουρκίας, που αποθέωσαν – πλασάροντας και στα βλαστάρια τους – τη λογική της μηδενικής προσπάθειας, του απατεωνίστικου χρήματος, της κατανάλωσης δίχως όριο, της αυθαιρεσίας σε κάθε επίπεδο, του ιδανικού της «παράπλευρης» πρόσβασης στην πιο διεφθαρμένη εκδοχή εξουσίας.

* Γι' αυτό ο μηδενισμός θα συνεχίσει να αναπαράγεται.

* Γι' αυτό η τρομοκρατία της ανανδρίας και της ξεφτίλας θα αναγεννηθεί από την τέφρα της.

* Γι' αυτό ο ήρωας αυτής της περιόδου της έκπτωσης και της υποταγής στην οικονομική και πολιτική χούντα του ΔΝΤ και των ΗΠΑ θα είναι πάλι κάποιος – ο ίδιος ή άλλος... – Χρυσοχοΐδης!