Πόσο απαραίτητο είναι άραγε να επισημάνουμε ότι η νέα τριάδα επιθέσεων από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και την Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών αποτελεί έναν ακόμη κόλαφο τόσο για τον Χρυσοχοΐδη και τους συνεργάτες του όσο και για μια σειρά ΜΜΕ που έσπευσαν να υιοθετήσουν τις ανοησίες περί επικείμενης εξάρθρωσης των Πυρήνων ύστερα από την ανεύρεση της... «γιάφκας» στο Χαλάνδρι;
Μάλλον και οι πέτρες πλέον έχουν αντιληφθεί ότι, ύστερα από την ανακάλυψη εκείνης της «γιάφκας», όχι μόνο όσοι κατηγορήθηκαν βγαίνουν «καθαροί» από την ανακριτική διαδικασία, αλλά και ότι η εν λόγω οργάνωση αναβαθμίζει συνεχώς τα μέσα δράσης και την εμβέλεια των επιθέσεών της.
Η τελευταία τριάδα επιθέσεων δε – κατά της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, του Τμήματος Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη αλλά και της πολυκατοικίας στην οποία διαμένει ο αντιπρόεδρος του Ελληνοπακιστανικού Συλλόγου Ανουάρ Ικμπάλ – και μάλιστα μέσα σε μόλις τριάντα ώρες (!) καταδεικνύει πως οι Πυρήνες:
* Διεκδικούν με σοβαρές αξιώσεις την πρωτοκαθεδρία στο νέο κύμα «αντάρτικου πόλης» τόσο από την επί μήνες «εξαφανισμένη» Σέχτα Επαναστατών όσο και από τον Επαναστατικό Αγώνα.
* Διεκδικούν πολιτική παρέμβαση επικεντρώνοντας σε ένα από τα πιο καυτά θέματα της επόμενης περιόδου: το μεταναστευτικό. Διαβλέπουν τα μέλη της οργάνωσης ότι αυτό το ζήτημα υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο όχι μόνον να προσλάβει εκρηκτική κοινωνική διάσταση, αλλά και να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες κοινωνικές – και ενδομεταναστευτικές – συγκρούσεις και βίαιες εκδηλώσεις εις βάρος μεταναστών.
Μέχρις εδώ τίποτε δεν μοιάζει περίεργο. Όμως φαίνεται ότι Πυρήνες και Τερροριστές το πάνε πολλά βήματα πιο πέρα ξετυλίγοντας με την προκήρυξή τους μια σειρά επιμέρους ζητήματα κατά τρόπο που προκαλεί, τουλάχιστον στους περισσότερους, έκπληξη για την προσέγγισή τους. Ιδιαιτέρως μάλιστα όταν οι ίδιοι οι σύγχρονοι «αντάρτες πόλης» φαίνεται να κάνουν ένα διπλό άνοιγμα: όχι μόνον προς τους αντιεξουσιαστές, όπως παγίως συμβαίνει, αλλά ακόμη και προς όσους ενδέχεται να βλέπουν τη συμμετοχή τους σε νεοναζιστικές ομάδες τύπου Χρυσής Αυγής ως διέξοδο και εργαλείο αμφισβήτησης του συστήματος!
Μετανάστες και μετανάστες
Το πρώτο πολύ ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της προκήρυξης είναι ότι «Συνωμότες» και «Τερρορίστες» δεν είναι υπέρ όλων των μεταναστών χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όπως μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια ο αντιεξουσιαστικός χώρος, στον οποίο συνεχώς αναφέρονται με τα κείμενά τους. Αντιθέτως προχωρούν σε θεμελιώδεις διαχωρισμούς, αλλά και πολλές επιμέρους παρατηρήσεις που συμπυκνώνονται στο εξής απόσπασμα:
«Αν από τη μια πιστεύουμε πως η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι ρατσιστική, όπως επίσης αδιάφορη, παθητική και εθελόδουλη, αυτό δεν σημαίνει από την άλλη ότι οι μετανάστες είναι "καλοί" και "αδέρφια" μας. Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη σε καμία περίπτωση. Ο κάθε άνθρωπος κρίνεται από τις επιλογές, τη στάση ζωής και τα πιστεύω του».
Σε άλλα σημεία του κειμένου υπάρχουν οι εξής αναφορές, που μας δείχνουν ότι, κατά κάποιον τρόπο, δεν ισχύει η γενική και άνευ όρων αποδοχή οποιουδήποτε απλώς και μόνο επειδή φέρει την ιδιότητα του μετανάστη:
1. «Εφ’ όσον πιστεύουμε και προτάσσουμε ως επαναστάτες τη δημιουργία του "εσωτερικού εχθρού", πιο πολύ αξίζουν το σεβασμό και την αλληλεγγύη μας άνθρωποι που, παρά τις δύσκολες συνθήκες, παραμένουν στα μετόπισθεν των χωρών τους κάνοντας αντάρτικο (με όλες τις διαφωνίες που μπορεί να έχουμε) από αρκετούς που πληρώνουν κάποιες χιλιάδες δολάρια για το πέρασμα στον δυτικό κόσμο και τη φαινομενική του ασφάλεια».
2. «Από τη μία οι Έλληνες γίνονται οι ιδιοκτήτες του "μαγικού κόσμου" της οικονομίας των υπηρεσιών και των καταναλωτικών εικόνων και από την άλλη οι Αλβανοί υποβιβάζονται σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας και η εθνικότητά τους γίνεται βρισιά και ανέκδοτα.
Ταυτόχρονα οι περισσότεροι Αλβανοί γεμίζουν με απληστία απέναντι στα πρωτόγνωρα για αυτούς καταναλωτικά "αγαθά" που αντικρίζουν στις οθόνες και στις βιτρίνες και κοιτούν να τα αποκτήσουν με κάθε τρόπο. Έτσι όλοι προσπαθούν να αποταμιεύσουν χρήματα για να κερδίσουν το "μαγικό εισιτήριο" των καπιταλιστικών ανέσεων.
Άλλοι δουλεύουν δωδεκάωρα ανασφάλιστα στην οικοδομή και το ύπαιθρο ενώ άλλοι διαλέγουν τον πιο "σύντομο" δρόμο ενισχύοντας το εισόδημά τους μέσω διαρρήξεων και μικροκλοπών με όλη τη βία των απωθημένων της υποβάθμισης που κουβαλούν, συχνά ως αποτέλεσμα της "ελληνικής φιλοξενίας". Έτσι συχνά η λέξη "Αλβανοί" ταυτίζεται με τον κλέφτη, το βιαστή, τον εγκληματία».
3. «Η υπόθεση της ΜΑΒΗ (ένοπλη επιδρομή Ελλήνων ακροδεξιών που κατέληξε με εκτέλεση Αλβανών στρατιωτών) όπως και η περίπτωση του σμηνάρχου Βρακά (ρίψη εθνικιστικών φέιγ βολάν επί αλβανικού εδάφους με ψεκαστικό αεροπλάνο) αποτελούν το ακροδεξιό φάλτσο μιας εποχής που ο εθνικός αλυτρωτισμός είναι ορατός και διάχυτος στα "ελληνικά νοικοκυριά", στις ταβέρνες, στα καφενεία, στους δρόμους και στις πλατείες.
Από την άλλη μεριά οι Αλβανοί, ως αποδέκτες αυτής της υποτίμησης και ως απάντηση στο ρατσισμό που δέχονται, ξεκινούν να υπερασπίζονται το δικό τους εθνικισμό. Ο νόθος μεγαλοϊδεατισμός για τη μεγάλη Αλβανία, ο δικός τους αλυτρωτισμός με την περιοχή της Τσαμουριάς, ο αμερικάνικης έμπνευσης UCK, μέχρι και οι πανηγυρισμοί με Αλβανικές σημαίες στην Ομόνοια για την ποδοσφαιρική νίκη εναντίον της εθνικής Ελλάδος είναι μερικά παραδείγματα για το πού θέτει ο καθένας τα σύνορα στο μυαλό του, είτε από τη μεριά των "δυνατών" είτε από τη μεριά των "αδύναμων"».
Με λίγα λόγια η συγκεκριμένη προκήρυξη, η οποία αναφέρεται και στη συγκρότηση μαφιών εκ μέρους εθνοτικών ομάδων μεταναστών, οι οποίες βιώνουν κυρίως πολιτισμική και όχι φυλετική περιθωριοποίηση, αποτυπώνει εν πολλοίς την αντίληψη περί μεταναστευτικού την οποία φαίνεται ότι διαμορφώνουν σταδιακά όχι οι... διανοούμενοι, αλλά ένα διευρυνόμενο νεολαιίστικο κομμάτι, το οποίο αφ’ ενός έχει λαϊκά χαρακτηριστικά – άρα δεν του λείπει η ώσμωση με την πραγματικότητα των περιοχών όπου οι μετανάστες φτιάχνουν τα δικά τους «γκέτο» – και αφ’ ετέρου διεκδικεί «αντισυστημική» και «εξωσυστημική» ταυτότητα.
Για τη Χρυσή Αυγή
Όμως το «κρίσιμο» μέρος της προκήρυξης, το οποίο σίγουρα αιφνιδιάζει τους εντελώς ανυποψίαστους για τις «υπόγειες» κοινωνικές διεργασίες, είναι αυτό που αναφέρεται στη Χρυσή Αυγή, εναντίον της οποίας η σύμπραξη των βομβιστικών ομάδων πραγματοποίησε το πιο ηχηρό από τα τρία τελευταία χτυπήματά της.
Το πιο εντυπωσιακό στην προσέγγιση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής εκ μέρους των βομβιστών είναι ότι η «κριτική» τους εστιάζεται κυρίως στη σχέση των χρυσαυγιτών με την αστυνομία, ενώ φαίνεται να υποβαθμίζεται ο νεοναζιστικός χαρακτήρας της οργάνωσης. Συνεπώς οι χρυσαυγίτες καταγγέλλονται ως «παρακρατικοί», αλλά όχι ως νεοναζί!
Μάλιστα περιγράφονται επαρκώς οι προσωπικές διασυνδέσεις του ίδιου του επικεφαλής της Χ.Α. Ν. Μιχαλολιάκου με την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες, ενώ αντιμετωπίζονται με μια μάλλον παρεξηγήσιμη «χαλαρότητα» οι ακροδεξιοί skinheads, οι οποίοι περιγράφονται μόνο ως θύματα καταστολής εκ μέρους της Χρυσής Αυγής και της ΕΛ.ΑΣ.
Διαβάζοντας μάλιστα το απόσπασμα που ακολουθεί, αναδεικνύεται ένα εντυπωσιακό στοιχείο: Πυρήνες και Αντιτερρορίστες διακηρύσσουν ότι «ακόμα και να εμφανιστούν στο μέλλον εθνικοσοσιαλιστές απαλλαγμένοι από παρακρατικό έλεγχο και με αντικαθεστωτικό χαρακτήρα, οι διαφορές μας μαζί τους θα παραμείνουν μεγάλες». «Μεγάλες», αλλά... πόσο «ριζικές»;
Μάλιστα οι ίδιοι επισημαίνουν ότι «οι απόψεις είτε για φυλές είτε για προλετάριους είναι άκαιρες στις πολυφυλετικές κοινωνίες του 21ου αιώνα». Δηλαδή, αν οι κοινωνίες δεν ήταν σ’ αυτόν τον βαθμό πολυφυλετικές λόγω της μετανάστευσης, θα μπορούσαν οι φυλετικές θεωρίες να θεωρηθούν επαναστατικές;
Ένα ακόμη απόσπασμα, αμέσως παρακάτω, το οποίο προκαλεί εντύπωση, είναι το εξής:
«Τα κριτήρια που καθορίζουν τον επαναστάτη είναι η αντίληψη και η συνείδησή του, οι επιλογές και οι αρνήσεις του και τέλος η συνολική ρήξη με το σύστημα. Έτσι οι ατομικές επιλογές που καθορίζεις εσύ και όχι απαρχαιωμένοι συστημικοί διαχωρισμοί σε κάνουν αυτό που θέλεις να γίνεις».
Τι γίνεται όμως αν κάποιοι και σαν «ολικοί αρνητές» του συστήματος εμφανίζονται και τη ρήξη μαζί του επιθυμούν και επιδιώκουν, αλλά παραμένουν... φασίστες;
Από την άλλη η πρόταξη των «ατομικών επιλογών» και «αρνήσεων» παραμένει ένα επισφαλές κριτήριο «επαναστατικότητας», καθώς ένας «καθαρός» και αμόλυντος από «καθεστωτικές» αντιλήψεις νενοναζί, με πρόθεση πλήρους ρήξης με το σύστημα, δεν είναι προφανές από το εν λόγω κείμενο σε τι ακριβώς διαχωρίζεται από έναν «καθαρό» και αμόλυντο από «καθεστωτικές» αντιλήψεις αντιεξουσιαστή, που έχει ισοδύναμη πρόθεση πλήρους ρήξης με το ίδιο ακριβώς σύστημα.
Εν τέλει ένας «επαναστάτης», που με το όπλο ή το... τηλεκοντρόλ στο χέρι αποφασίζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, πόσο διαφορετικός είναι από έναν νεοναζί που αποφασίζει ότι το δέρμα και η φυλή κάποιου είναι το διαβατήριο για τον Καιάδα;
Με απλά λόγια, ίσως έχει κάποιος το δικαίωμα να αυτοαποκαλείται «επαναστάτης» όταν κάνει «ευαγγέλιο» την «άρνηση του συστήματος». Τι είδους επαναστάτης όμως μπορεί να είναι αυτός που, αντί να προτάσσει το είδος και το μοντέλο κοινωνίας στο οποίο θέλει να ζήσει (όχι μόνον ο ίδιος αλλά και η κοινωνία), αφήνει τόσα τραγικά ιδεολογικά κενά, τα οποία ούτε με εκατομμύρια βόμβες δεν μπορούν να καλυφθούν;
Με τέτοια ιδεολογικά χάσματα, αλλά και με την προφανή διάθεση προσέγγισης προς κάθε καρυδιάς «αντισυστημικό» καρύδι, τα οποία χαρακτηρίζουν αυτήν την προκήρυξη, δεν μπορώ παρά να παραπέμψω ακόμη μια φορά στο παλαιότερο εκείνο κείμενό μου, που δημοσιεύτηκε στην ανάρτηση με τίτλο «Κρίση και Τρομοκρατία». Εκεί σημείωνα:
«Η "δεξαμενή" αυτή άντλησης ανθρώπινου δυναμικού (σ.σ.: από τις τρομοκρατικές οργανώσεις νέας εσοδείας) ίσως είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο παραδοσιακά φοβούνται οι αρχές και τίποτε δεν αποκλείει, αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο της καλπάζουσας οικονομικής και πολιτικής κρίσης, να γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Όπως άλλωστε δεν αποκλείεται απ' αυτή τη μεγάλη δεξαμενή προσεχώς, όταν μετά βεβαιότητος θα ανοίξει το μεταναστευτικό, να τροφοδοτηθούν και ακροδεξιές οργανώσεις».
Τα όποια συμπεράσματα, δικά σας – έτσι ή αλλιώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου