Φωτό από τη Zougla.gr. Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ.
Η χθεσινή βομβιστική επίθεση στα γραφεία της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στην Ομόνοια, που ισοπέδωσε τον στόχο της, είναι, κατά πάσα πιθανότητα, η απαρχή μιας νέας εποχής για την τρομοκρατία στη χώρα μας.
Ήδη από πέρυσι, όταν μια ύποπτη χειροβομβίδα είχε ριχτεί έξω από το Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια, για την οποία κανείς τελικά δεν ανέλαβε την ευθύνη, είχαν εκφραστεί σοβαροί φόβοι ότι, αν τυχόν και η Ακροδεξιά εμπλακεί – είτε ως θύτης είτε ως θύμα – στα γρανάζια της τρομοκρατίας, το επόμενο βήμα θα μπορούσε εύκολα να είναι η κλιμάκωση της ανεξέλεγκτης ένοπλης βίας με χαρακτηριστικά ακόμη και πολέμου συμμοριών.
Οι ίδιες ανησυχίες εκφράζονται ήδη – και θα εκφραστούν εντονότερα τις επόμενες μέρες, καθώς η «απάντηση» στην επίθεση κατά της Χρυσής Αυγής ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός που τοποθετήθηκε σήμερα τα ξημερώματα στην είσοδο του σπιτιού του αντιπροέδρου του Ελληνοπακιστανικού Συλλόγου στην Ελλάδα και μέλους του Δ.Σ. του Φόρουμ Μεταναστών Ανουάρ Ικμπάλ.
Για τα χτυπήματα αυτά δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει ανάληψη ευθύνης και ίσως περιμένουμε αρκετά για να δούμε ποιος αποφάσισε ότι είναι η ώρα να αποκαλυφθεί ο λάκκος με τα φίδια. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι οιωνοί δεν είναι θετικοί.
Οι αγώνες των μαθητών και φοιτητών για την υπεράσπιση του άρθρου 16 δεν κεφαλαιοποίησαν πολιτικά τη νίκη τους καθώς αφέθηκαν να εκφυλιστούν σε άσκοπες επαναστατικές ασκήσεις που εξελίχθηκαν σε άνευ περιεχομένου οδομαχίες, καταλήψεις και όλα τα συνεπακόλουθα.
Η αυθεντική νεανική οργή για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο του 2008 αφέθηκε στα χέρια των μπαχαλάκηδων, ενώ το μόνο χειροπιαστό απότοκο αυτού που βιαστικά και αφελώς ονομάστηκε «εξέγερση» και «Δεκεμβριανά» ήταν ένα πλήθος μικρών και μεγαλύτερων οργανώσεων χαμηλής ή υψηλότερης έντασης τρομοκρατίας.
Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στη βέβαιη – και βίαιη – κατάρρευση της χώρας σε όλα τα επίπεδα χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε αν η κοινωνία έχει τις δυνάμεις και τη διάθεση να αντισταθεί σε μια διάλυση που μπορεί να πάρει κατακλυσμικό χαρακτήρα.
Ένα μάλιστα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά αυτής της κρίσης είναι ότι θα αναδείξει, ίσως με εκρηκτικό τρόπο, το μεταναστευτικό μεταξύ των κεντρικών ζητημάτων. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που, στην πλάτη Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων, παίζουν σκληρά αποδομητικά παιχνίδια. Ήδη η κυβέρνηση Παπανδρέου με τις – εθνοαποδομητικές και αντιμεταναστευτικές ταυτοχρόνως! – ρυθμίσεις για την ιθαγένεια άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.
Κι αν το μεταναστευτικό ανοίξει για τα καλά – σε ένα βαθμό λόγω «ωρίμανσης» και σ' έναν άλλο ως ευθεία αντανάκλαση της κρίσης των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων –, τότε ίσως πολλά ξανασυζητηθούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σε κάθε περίπτωση όμως η πύλη της Κολάσεως για την Ελλάδα έχει ανοίξει.
Με το ΠΑΣΟΚ να έχει αναλάβει εργολαβικά την αμερικανοποίηση της χώρας (με προοπτική τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο της Τουρκίας) σε απόλυτη συμμαχία με την Ντόρα και την καρατζαφέρεια τσόντα, με τη Ν.Δ. εξευτελισμένη και ανίκανη να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να απειλείται με τριχοτόμηση, με την Αριστερά ανίκανη προς το παρόν να προτάξει ένα στοιχειώδες όραμα επιβίωσης, το μόνο χειρότερο θα ήταν η κοινωνία να αφήσει τη διαμεσολάβηση της οργής και της απόγνωσής της στα χέρια ένοπλων «επαναστατικών» ονειρώξεων και νοσταλγών του Χίτλερ.
Όπως λέει κι ένας καλός φίλος, ο καλύτερος πράκτορας του εχθρού του είναι αυτός που δεν συνειδητοποιεί πως είναι πράκτορας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου