Ένα εξαιρετικό κείμενο από τον Σκακιστή...
Επιβάλλεται να ρίξουμε μια ματιά πίσω από τις γραμμές των αποφάσεων και κυρίως πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν πανηγυρίζοντας οι κυβερνήτες μας και οι αλαλάζοντες «συνεργάτες» τους στα media, στην προσπάθειά τους να μας πείσουν πως στη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης «σωθήκαμε». Τα ψέματα και η σύγχυση δεν μπορούν να κρύψουν την οδυνηρή πραγματικότητα, για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούμε. Καλό θα είναι λοιπόν να αποκωδικοποιήσουμε αυτές τις αποφάσεις και να προετοιμαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που έρχονται:
Πρώτον: Στη μάχη που δίνει η Γερμανία (ευρώ) προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της έναντι των ΗΠΑ (δολαρίου) έκανε τη στρατηγική της επιλογή, στην οποία δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα. Η Ελλάδα την περασμένη Πέμπτη παραδόθηκε στους μηχανισμούς του ΔΝΤ και της Ουάσιγκτον. Αν, τελικά, η Γερμανία καταφέρει να περισώσει την ευρωπαϊκή οικονομική της ηγεμονία και το ευρώ, είναι κάτι που θα φανεί μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μέσα σε αυτά τα επόμενα χρόνια η ελληνική οικονομική πραγματικότητα θα γίνει... αγνώριστη. Απολύσεις, μείωση αμοιβών, ανασφάλιστη εργασία, ιδιωτικοποιήσεις σε ό,τι από τη δημόσια περιουσία έχει απομείνει περιγράφουν το κοντινό μας μέλλον.
Αυτό είναι το πανάκριβο κόστος του «φτηνού» δανεισμού μέσω του ΔΝΤ. Με αυτόν τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η απορρύθμιση της ελληνικής οικονομίας και θα ξεπουληθεί έναντι ευτελούς τιμήματος ό,τι έχει αξία. Δηλαδή υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια) πλουτοπαραγωγικοί πόροι στο υπέδαφος, υπηρεσίες (υγεία, παιδεία) και πάει λέγοντας...
Δεύτερον: Με αφορμή την ελληνική κρίση το Βερολίνο σπεύδει να δημιουργήσει μια νέα γραμμή άμυνας ξεκινώντας την προσπάθεια μιας θεσμοθετημένης ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, σύμφωνης με τη γερμανική «αρχιτεκτονική» και συντονισμένης με τα γερμανικά συμφέροντα.
Το μήνυμα του Βερολίνου είναι σαφές: όποιος (π.χ. Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία κ.λπ.) επιθυμεί να απολαμβάνει τη νομισματική σταθερότητα και ισχύ του ευρώ θα αποδεχτεί και τον γερμανικό έλεγχο επί της δημοσιονομικής - οικονομικής του πολιτικής. Πρόκειται, προφανώς, για μια επιλογή με κόστος, καθώς η γερμανική μηχανή ρισκάρει να χάσει, εκτός από την Ελλάδα, την οποία ήδη «θυσίασε», ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία).
Τρίτον: Αυτό που παρουσιάζεται ως μικτός μηχανισμός (Ε.Ε. και ΔΝΤ) διάσωσης της ελληνικής οικονομίας είναι στην πραγματικότητα ο μονόδρομος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Εκεί υπάρχει έτοιμο ένα πραγματικό πακέτο χρήματος με επιτόκιο 2,45%. Τόσο χρήμα (γύρω στα 25 δισεκατομμύρια ευρώ) και με τέτοιο επιτόκιο η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει πουθενά.
Τα όσα ακούγονται περί διμερούς δανεισμού της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους στην περίπτωση που δεν μπορεί να βρει φθηνό χρήμα στην αγορά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Οι εταίροι, όπως διατυπώνεται στην απόφαση της περασμένης Πέμπτης, αν τελικά δανείσουν στην Ελλάδα, θα τη δανείσουν με τα τοκογλυφικά επιτόκια της αγοράς.
Συμπέρασμα: Η διαχείριση του ελληνικού χρέους περνά στο ΔΝΤ. Με πιο απλά λόγια το οι ΗΠΑ επανεμφανίζονται δυναμικά στο ελληνικό «οικόπεδο» για... παρατεταμένη εγκατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου