Όποιος είχε διαβάσει τη χθεσινή ανάρτηση του παρόντος ιστολογίου με τίτλο «Κληρώνει» ΔΝΤ, μάλλον δεν είχε μεγάλη ανάγκη να παρακολουθήσει τη βραδινή γελοία μασκαράτα των δελτίων των οκτώ για να αντιληφθεί τι ακριβώς έγινε χθες το απόγευμα και το βράδυ στις Βρυξέλλες. Η επιβεβαίωση ήταν πλήρης ως προς όλα τα βασικά θέματα. Ίσως μάλιστα η γεύση που άφησε η χθεσινή παράσταση να είναι ακόμη πιο πικρή απ’ όσο η πρόβλεψη για το αποτέλεσμά της.
Κατ’ αρχάς επιβεβαιώθηκε το σημαντικό: ότι δηλαδή το ΔΝΤ πρώτη φορά παρεμβαίνει, με τις ευλογίες των Ευρωπαίων μάλιστα, προκειμένου να «σωθεί» μια χώρα της Ευρωζώνης. Ειπώθηκε ότι ο ρόλος του θα είναι δευτερεύων, αλλά... μόνο έτσι δεν είναι. Διότι:
1. Η γαλλογερμανική συμφωνία για ευρωπαϊκή βοήθεια αφορά διμερή δάνεια προς την Ελλάδα, τα οποία εκτιμάται ότι μπορεί αθροιστικά να φτάσουν τα 20-22 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα ο Μιχάλης Ιγνατίου έλεγε στο Mega ότι το ποσό που θα διαθέσει το ΔΝΤ βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο.
2. Τα ευρωπαϊκά δάνεια, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές που επικαλέστηκε το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, θα δοθούν σε τιμές αγοράς, ενώ αυτά του ΔΝΤ με επιτόκιο, κατ’ ανώτατο όριο, στο 2,45%. Τι, λοπόν, λέτε ότι θα προτιμήσει ο πρωθυπουργός της χώρας όταν έρθει η κρίσιμη ώρα;
3. Τα δάνεια των Ευρωπαίων δεν θα δοθούν μόνο μπροστά στο ενδεχόμενο της πτώχευσης, αλλά, υποτίθεται, και όταν η χώρα θα κριθεί ότι δεν είναι λογικό να δανειστεί με επιτόκια αγοράς. Από την άλλη πλευρά τα φράγκα του ΔΝΤ θα δοθούν όταν η Ελλάδα προσφύγει εκεί. Με άλλα λόγια οι Ευρωπαίοι μας σπρώχνουν κανονικότατα εκεί που η πρωθυπουργάρα μας απειλούσε ότι θα πάει... μόνος του, χωρίς μάλιστα οι ίδιοι να βγάζουν ούτε ευρώ από την τσέπη – παρά μόνον αν κινδυνεύσει η Ελλάδα με πτώχευση, οπότε και οι ίδιοι θα κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους.
4. Τέλος, για να δοθούν τα ευρωπαϊκά δάνεια στην Ελλάδα, θα πρέπει να υπάρξει ομοφωνία των χωρών της Ευρωζώνης, η οποία θα κρίνει την ελληνική περίπτωση μόνο αν η ΕΚΤ έχει εισηγηθεί σχετικά, αλλά και με κριτήρια που ακόμη δεν έχουν καθοριστεί, άρα θα διαμορφωθούν ανάλογα με την πολιτική και οικονομική συγκυρία. Επομένως μια τέτοια συμφωνία δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι θα επιτευχθεί όταν η Ελλάδα ζητήσει την εν λόγω συνδρομή.
Χοντρό δούλεμα...
Με άλλα λόγια η σεμνή παράσταση έληξε χθες με τους Γερμανούς να μην έχουν υποχωρήσει σε τίποτε επί της ουσίας, με την Ελλάδα σπρωγμένη ακόμη πιο βαθιά στην αγκαλιά του ΔΝΤ και με την Ευρώπη να αποδεικνύει ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί (ή ενδεχομένως και να μην θέλει να υπερασπιστεί) τη σημερινή, αλόγιστα διευρυμένη μορφή της.
Το χοντρό δούλεμα στο εσωτερικό της χώρας όμως δεν σταματά εδώ. Χθες βράδυ οι δημοσιογραφάρες των οκτώ έκαναν εικόνισμα τον Ζαν - Κλοντ Τρισέ, τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης (και εμμέσως - δευτερευόντως τον αντιπρόεδρό του Λουκά Παπαδήμο), ο οποίος παρέτεινε την εγγύηση εξόφλησης των ελληνικών ομολόγων παρά τη χαμηλή τους αξιολόγηση. Ειπώθηκε δε υπερηφάνως ότι αυτό ήταν περίπου ένα χαστούκι στη... Μέρκελ. Την εργοδότρια του Τρισέ!
Μήπως όμως η εγγύηση του Τρισέ δεν έγινε για χάρη της Ελλάδας, αλλά προς όφελος των ευρωπαϊκών τραπεζών; Οι οποίες και ακριβά – με «επιτόκιο αγοράς», άρα με ενσωματωμένα τα ασφάλιστρα κινδύνου – θα μας δανείσουν, αν χρειαστεί, αλλά και τα λεφτά τους θα έχουν πλήρως εξασφαλισμένα, πέραν κάθε επιπλέον ενδεχόμενου κινδύνου;
Το ότι ο Τρισέ χρειάζεται να δώσει πρόσθετες εγγυήσεις στις ξένες τράπεζες, πέραν των ήδη ακριβών επιτοκίων, για ν’ αγοράσουν ελληνικά ομόλογα είναι χαστούκι προς τη Μέρκελ ή προς την ελληνική αξιοπιστία;
Μια και μιλάμε δε για τον Τρισέ, έχει ενδιαφέρον η χθεσινή του δημόσια δήλωση. Τι είπε ο παππούς; Ότι: «Αν το ΔΝΤ ή οποιοσδήποτε θεσμός ασκήσει στη θέση του Eurogroup, στη θέση των κυβερνήσεων, την ευθύνη τους, είναι προφανώς πολύ - πολύ άσχημο. (…) Οι χώρες της ζώνης του ευρώ δεν πρέπει να εγκαταλείψουν ούτε μια ίντσα από τις σημερινές ευθύνες τους ούτε να τις φορτώνουν σε άλλους: άλλες κυβερνήσεις, άλλους θεσμούς».
Φυσικά κανείς δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποια πιο ρεαλιστική ερμηνεία από κανάλια και δημοσιογράφους που έχουν σχεδόν μοναδική τους έγνοια τις ελληνικές τράπεζες. Οι οποίες επίσης είναι οι μόνες στην Ελλάδα που έχουν λόγο να χαίρονται:
Εκεί που αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο να μην βρίσκουν ούτε σέντσι δανεικό, θα μπορούν να δανείζονται αξιοπρεπώς με εγγύηση τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, ώστε στη συνέχεια να μπορούν να δανείζουν το Ελληνικό Δημόσιο σε «τιμές αγοράς» και να αποκομίζουν τρελά κέρδη. Από τα οποία ούτε σέντσι δεν θα πηγαίνει στην ανάπτυξη και την τόνωση της αγοράς, διότι αυτά τα πράματα έχουνε ρίσκο.
Συνεπώς η Μέρκελ, όπως ήδη πανηγυρίζουν οι γερμανικές εφημερίδες, πέτυχε
* και στην αγκαλιά του ΔΝΤ να μας ρίξει
* και τη μαϊμού βοήθεια προς την Ελλάδα να κάνει πανάκριβη για μας, άρα εξαιρετικά ωφέλιμη για τις τράπεζες της χώρας της
* και την Ελλάδα να έχει δεμένη στο άρμα της, αφού, για να κριθεί ότι η χώρα μας πρέπει να τύχει δανείων, πρέπει πρώτα να συμφωνήσει η ίδια η Μέρκελ.
Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί; Ίσως για να συγκαλυφθεί η επιτάχυνση της προδιαγεγραμμένης πορείας της χώρας προς τον πλήρη έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Συμπέρασμα; Η Ελλάδα θα βγει πάλι στο φουρτουνιασμένο πέλαγος των «αγορών» για δανεισμό με την ελπίδα ότι αυτές οι κακούργες θα της δώσουν μια στοιχειώδη ανάσα – και σε προσχήματα και σε χρόνο – ώστε να καταφέρει να βρει το αναγκαίο περιτύλιγμα για όσα πολλές φορές έχουμε πει ότι θα ακολουθήσουν. Για όσα από καιρό έχουμε πει ότι ο πρωθυπουργός μας έχει προαποφασίσει με βάση κριτήρια τα οποία ίσως ξεπερνούν την ίδια την κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η χώρα.
Κάπως έτσι η κυβέρνηση πήρε κι αυτή αυτό που ζητούσε: ένα γεμάτο πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Κακή επιλογή όταν το παιχνίδι στο οποίο παίζεις λέγεται «ρώσικη ρουλέτα». Διότι διαπραγμάτευση αυτό το καραγκιοζιλίκι δεν το λες. Τώρα λοιπόν έμεινε μόνο το μοιραίο τράβηγμα της σκανδάλης. Κι αυτό με το όπλο γεμάτο, όταν στο τραπέζι απομένεις μόνος, δεν είναι η καλύτερη προοπτική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου