Στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γίνεται μεγάλη κουβέντα για τις προσπάθειες που καταβάλλονται προκειμένου η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία. Τα media στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν το θέμα με διαφορετικό τρόπο: «Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει» διαπιστώνουν κατηγορηματικά αναλυτές και think tanks και το μόνο ζήτημα για το οποίο ακόμη συζητούν είναι ο ακριβής τρόπος με τον οποίο θα γίνει η διαχείριση της πτώχευσης.
Σε ό,τι αφορά την πολιτική διαχείριση η κυβέρνηση καταβάλλει τεράστια προσπάθεια προκειμένου να μην ομολογήσει ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμε». Πρόκειται, ωστόσο, για μια δίχως ελπίδα προσπάθεια, καθώς όσο περνά ο καιρός οι πολιτικές συνέπειες της πτώχευσης γίνονται ορατές και ξεκάθαρες: Ο απόλυτος έλεγχος της οικονομικής (και όχι μόνο) πολιτικής της χώρας από τους πιστωτές έχει ήδη παγιωθεί και σύντομα θα εδραιωθεί και θεσμικά, με τη δημιουργία μηχανισμών ελέγχου του κράτους εντός των ελληνικών υπουργείων και άλλων κρίσιμων υπηρεσιών της κρατικής μηχανής.
Ο μηχανισμός ελέγχου και εποπτείας της ελληνικής οικονομίας διαρθρώνεται από στελέχη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Κομισιόν. Ο εν λόγω μηχανισμός, από τα μέσα του μήνα θα αναλάβει τον απόλυτο έλεγχο των λογαριασμών του ελληνικού κράτους με πρώτο και κύριο καθήκον του τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Με πιο απλά λόγια οι ξένοι υπάλληλοι που θα διοικούν, ουσιαστικά, τη χώρα θα φροντίσουν πρώτα και κύρια να εξασφαλίσουν τις αποπληρωμές των χρεών.
Καθώς το ελληνικό χρέος είναι πάνω από 300 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι προφανές ότι τα όποια μέτρα εις βάρος των εργαζομένων ληφθούν δεν είναι αρκετά. Για την εξυπηρέτηση των αναγκών του ελληνικού κράτους (αποπληρωμή χρεών και τρέχοντα «λειτουργικά έξοδα») απαιτούνται συνεχή νέα δάνεια. Ο μηχανισμός της εποπτείας θα λειτουργήσει – υποτίθεται – ως εγγύηση για την εξεύρεση δανείων με «φθηνό» επιτόκιο.
Ήδη ένα κονσόρτσιουμ τραπεζών φαίνεται πως ασχολείται με την εξασφάλιση των απαραίτητων κεφαλαίων που είναι απαραίτητα για την αποπληρωμή παλαιότερων τοκοχρεολυσίων και τη λειτουργία του ελληνικού κράτους για το τρέχον έτος. Πρόκειται για περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία προφανώς δεν δίδονται τζάμπα.
Οι πιστωτές της χώρας μαζί με τον τόκο θα εξασφαλίσουν, μέσω τιτλοποιήσεων, τον έλεγχο και τα κέρδη των όποιων πόρων διαθέτει η χώρα για τα επόμενα 30 με 50 χρόνια...
Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με όσα ακούγονται στην «πιάτσα», η κυβέρνηση συζητά πια για την «ιδιωτικοποίηση των πάντων». Και επειδή με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των τελευταίων δεκαετιών δεν έχουν απομείνει και πολλά (για ξεπούλημα), εμφανίζονται και νέες προωθημένες ιδέες στο τραπέζι...
Η Ακρόπολη, όπως και άλλοι σπουδαίοι αρχαιολογικοί χώροι, δεν είναι – προς το παρόν – προς πώληση. Προορίζονται για μακροχρόνια «ενοικίαση»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου