Τις τελευταίες μέρες άπαντες συνειδητοποίησαν ότι η περίφημη απειλή της ελληνικής κυβέρνησης περί προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν ήταν... μπλόφα, αλλά μια προαναγγελία. Επίσης συνειδητοποίησαν ότι η γερμανική απάντηση («ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα») δεν ήταν διαπραγματευτικού χαρακτήρα, αλλά αντανακλούσε την τελική απόφαση της ισχυρότερης χώρας της Ευρώπης, αλλά και πολλών ακόμη κρατών που έχουν ακριβώς την ίδια άποψη – αναγκαστική ή όχι, είναι ένα άλλο θέμα.
Τώρα όλοι μαζί άρχισαν να ψάχνουν τις συνέπειες της αναπόδραστης προσφυγής μας στην «πίσω αυλή της Ουάσιγκτον». Έτσι κάποιοι – που θα γίνουν πολύ περισσότεροι σε λίγο – ανακαλύπτουν ότι το ΔΝΤ, για να κάνει απερίσπαστο τη δουλειά του, χρειάζεται (και σχεδόν πάντα επιβάλλει) μια κυβέρνηση που μπορεί να φέρει εις πέρας τη βρώμικη δουλειά – ούτως ή άλλως οι κυβερνήσεις που το καλούν να παρέμβει σπανίως καταφέρνουν να επιβιώσουν.
Μέχρι και ο... Λαζόπουλος έλεγε την Τρίτη το βράδυ ότι «οι επιχειρηματίες» ετοιμάζουν την επιθυμητή απ’ αυτούς κυβέρνηση εθνικής ενότητας, για την οποία πολύς λόγος έχει γίνει τον τελευταίο χρόνο. Εξ άλλου, όπως άπαντες αντιλαμβάνονται, ήδη έχουμε μια άτυπη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Καρατζαφέρη, για να... πληρωθεί το παλαιό σύνθημα του μακαρίτη: «ΛΑΟΣ - ΠΑΣΟΚ στην εξουσία».
Κάπως έτσι πολλοί θυμήθηκαν ότι οι... σοσιαλιστές που κάλεσαν το ΔΝΤ στην Ουγγαρία αντικαταστάθηκαν συντόμως από κάτι «τεχνοκράτες» που μια χαρά εκτελούν τις επιθυμίες των πραγματικών εντολέων τους, ενώ στη Λετονία η κοινωνική αργή είναι τόση ώστε κανένα από τα σημερινά κόμματα δεν συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις πάνω από 5%.
Καλά και άγια όλα τούτα – και εξόχως δημοσιογραφικά.
* Πόσο σίγουρο όμως είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα υποκατασταθεί, ως πολιτικός χώρος και σχηματισμός, στη διακυβέρνηση είτε από ένα ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα είτε από μια άλλη μονοκομματική ή πολυκομματική κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του, όσο σκληρή κι αν προμηνύεται η επόμενη περίοδος;
* Ποια είναι η πραγματική κατάσταση των κομμάτων σήμερα – του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου;
* Πόσο αυτά μπορούν να αποτελέσουν είτε εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις είτε τους εκφραστές της κοχλάζουσας οργής, η οποία αύριο ίσως γίνει ανεξέλεγκτη;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τόσο η εσωτερική κατάσταση όλων των κομμάτων όσο και ο βαθμός αξιοπιστίας τους είναι για τα πανηγύρια – και δεν χρειάζεται κάποιος να είναι πρωτοκλασάτος πολιτικός αναλυτής για να το διαπιστώσει. Όλα εξ άλλου μαρτυρούν ότι, πέραν πάσης αμφιβολίας, το τρέχον κομματικό σύστημα έχει προ πολλού ξεπεράσει την ημερομηνία λήξης του.
Αυτή η διαπίστωση γεννά την ανάγκη να διερευνήσουμε το επόμενο – σύντομο – διάστημα τις περισσότερες δυνατές πτυχές αυτής της πολιτικής κρίσης. Το παρόν ιστολόγιο θα το επιχειρήσει, με τον ρυθμό φυσικά που μπορεί να έχει ο... μοναδικός συντάκτης του.
Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτή ακριβώς η θεματική είναι που θα απασχολήσει τους πάντες όλη την επόμενη περίοδο. Ο πολιτικός γόρδιος δεσμός, που χρόνια ταλαιπωρεί τη χώρα, μόνο με έναν τρόπο θα μπορούσε να λυθεί: αν το κοινωνικό δράμα αποκτούσε ανεξέλεγκτη ένταση. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή η ώρα – η ώρα της αλήθειας – πλησιάζει ταχύτατα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου