ΔΝΤ: Η επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής σημαίνει αλλαγές στην ασφάλιση

Από τη SofokleousIn

Ο οικονομικός κίνδυνος που αντιπροσωπεύει η επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής είναι πιθανώς «υποτιμημένος» και θα επιβαρύνει πολύ τα δημόσια οικονομικά μεγέθη των ανεπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη, υποστήριξε σήμερα στην Ουάσιγκτον το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Σε ένα κεφάλαιο στην εξαμηνιαία του έκθεση που τιτλοφορείται «Η χρηματοπιστωτική σταθερότητα παγκοσμίως», το ΔΝΤ υπογραμμίζει ότι η επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής συχνά υποτιμάται ακόμα και στις επίσημες δημογραφικές προβλέψεις, «κάτι που συνεχίζεται και τώρα».


«Οι υποθέσεις που διατυπώνονται γενικώς για την αξιοποίηση όσων δεσμεύσεων έχουν αναληφθεί στο πεδίο των συντάξεων ενδέχεται, λοιπόν, να μην έχουν συνυπολογίσει με κατάλληλο τρόπο αυτήν την αύξηση της μακροβιότητας στο μέλλον», αναφέρεται στην έκθεση.


«Εάν, λοιπόν, στη διάρκεια του 2050 το προσδόκιμο έχει πλέον αυξηθεί κατά μέσον όρο μια ολόκληρη τριετία, το κόστος από τη γήρανση, που ήδη είναι υψηλό, θα ανατιμηθεί σε ποσοστό 50%», τονίζει επίσης η έκθεση. Σε παγκόσμιο επίπεδο αυτό σημαίνει «δεκάδες τρισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια επιπλέον συνταξιοδοτικό κόστος».

Η αύξηση κατά μία τριετία του βίου και κατά το παρελθόν υπολογίστηκε στις μελέτες ως επιπλέον κόστος για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, όμως στην πράξη αυτή αποδείχθηκε «κατώτερη της πραγματικής εξέλιξης» τονίζεται.

«Χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή γι' αυτό το θέμα, από την οικονομική σκοπιά... το ενδεχόμενο μακροβιότητας θα υπονομεύσει τα δημόσια οικονομικά μεγέθη κατά τα ερχόμενα έτη και δεκαετίες, περιπλέκοντας πολύ την προσπάθεια από τις κυβερνήσεις, να σταθεροποιηθούν ξανά τα θεμελιώδη μεγέθη των κρατικών προϋπολογισμών ήδη, όμως, αντιμέτωπων με τα προβλήματα» που απορρέουν από την κρίση χρέους.

Το ΔΝΤ κάνει δύο εισηγήσεις στα μέλη του: πρώτον, να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα, την έκταση που έχει το πρόβλημα, επινοώντας μεθόδους για την αντιμετώπισή του και, ειδικότερα, την επιμήκυνση του εργασιακού βίου με τρόπο ανάλογο της επιμήκυνσης του προσδόκιμου ζωής.

«Η βέλτιστη πολιτική έγκειται στη σύνδεση του δικαιώματος συνταξιοδότησης με την πραγματική εξέλιξη της μακροβιότητας, κατά προτίμηση μέσω αυτοματοποιημένων αναπροσαρμογών, ή και περιοδικών αναπροσαρμογών στη βάση ενός μαθηματικού τύπου, ώστε να αποτρέπονται οι ατέρμονοι δημόσιοι διάλογοι για να δοθεί η λύση στο ζωτικής σημασίας θέμα» αυτό, υποστηρίζει το ΔΝΤ.