Πώς να μετρηθεί το θράσος;

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Ποιοι πήραν την απόφαση για κατασχέσεις εις βάρος όποιου χρωστάει στο Δημόσιο πάνω από 300 ευρώ; Τα κόμματα της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήμο – ως συμπλήρωμα της άλλης μεγαλειώδους απόφασης για αυτόφωρο σε όσους χρωστάνε 5.000 ευρώ. Πότε την πήραν; Παραμονές των εκλογών. Τι άλλο συνέβη τις ίδιες μέρες; Τα ίδια αυτά κόμματα της ίδιας αυτής συγκυβέρνησης θέσπισαν το ακατάσχετο των δικών τους επιχορηγήσεων έναντι τεράστιων οφειλών από τραπεζικά θαλασσοδάνεια, τα οποία ουδέποτε ρύθμισαν.

Το θέμα δε της προστασίας του εαυτού τους έγινε παγκόσμιο σούργελο μέσω των μεγάλων ΜΜΕ και κατέληξε να φτάσει μέχρι την Κομισιόν, καθώς το έθεσε ο επικεφαλής των Φιλελεύθερων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Γκι Φερχόφστατ με επιστολή του προς τον αδιάφθορο και συνετό πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο.

Ο Φερχόφστατ στην επιστολή του κατ’ αρχάς αναρωτιέται πώς γίνεται τα δύο βασικά πολιτικά κόμματα, που «ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση», να λαμβάνουν ενίσχυση με επιβάρυνση των φορολογουμένων».

Σε άλλο σημείο το πάει ακόμη πιο μακριά υποστηρίζοντας ότι θα ήταν δικαιότερο τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που έχουν επιβληθεί στους Έλληνες πολίτες, «πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν την ανεργία και τη δραστική μείωση του εισοδήματός τους», να εφαρμοστούν στους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα.

Κι αν μέχρι εδώ τα όρια μεταξύ σκληρής κριτικής και λαϊκισμού εκ μέρους του Φερχόφστατ καταλήγουν να είναι δυσδιάκριτα, η επόμενη επισήμανση είναι απολύτως σαφής και δείχνει... ελλαδική πληροφόρηση: τα δύο αυτά κόμματα, «τα οποία είναι ήδη υπερχρεωμένα», με την ενίσχυση αποκτούν «τεράστιο πλεονέκτημα». Έναντι των άλλων προφανώς.

Αν πάντως η χρηματοδότηση των κομμάτων είναι έτσι κι αλλιώς ένα δύσκολο θέμα για μεγάλη συζήτηση, η όλη λογική των διαχρονικών πολιτικών νταβατζήδων αυτής της χώρας είναι απελπιστικά προβληματική. Ούτε καν τις τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές δεν μπορούν να κρύψουν τα παλληκάρια ποιοι είναι – και τι είναι. Ας θυμηθούμε λοιπόν ότι τα δύο αυτά κόμματα, την ώρα που ετοιμάζονται να κατάσχουν περιουσίες για ψίχουλα:

1. Χρωστάνε πάνω από 200 εκατομμύρια στις τράπεζες έχοντας βάλει ως εγγύηση τα ποσά της κρατικής επιχορήγησης που θα λάβουν στο μέλλον – και οι τράπεζες αποδέχθηκαν αυτές τις εγγυήσεις χωρίς καν να υπολογίσουν ότι μπορεί κάποτε αυτές οι επιχορηγήσεις να μην υπάρχουν καν είτε λόγω συρρίκνωσης των κομμάτων είτε λόγω μείωσης των χορηγήσεων.

2. Σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ που τα έχουν ήδη ρυθμίσει, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα και μάλιστα να θεσπίζουν τη μη κατάσχεση της επιχορήγησης έναντι της οφειλής τους.

3. Αρνούνται τη ρύθμιση των δανείων των ιδιωτών οφειλετών στις τράπεζες «προστατεύοντας» – υποτίθεται – το τραπεζικό σύστημα από τους συντεθλιμμένους καταναλωτές, τους απολυμένους και τους αγρίως «κουρεμένους», οι οποίοι αδυνατούν να πληρώνουν, αλλά όχι από τους (παλαιο)κομματικούς εαυτούς τους.

Σημειωτέον εδώ ότι ακόμη και το... ΔΝΤ σε χθεσινή έκθεσή του για την Ελλάδα υποστηρίζει πως, προκειμένου να αναθερμανθεί η πληττόμενη αγορά κατοικίας, είναι χρήσιμο να εφαρμοστούν προγράμματα αναδιάρθρωσης του χρέους των νοικοκυριών, όπως αυτά που εφαρμόζονται τώρα στην Ισλανδία (!) και εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ το 1930, τα οποία μειώνουν τις χρεοκοπίες και τις κατασχέσεις και βοηθούν την αποπληρωμή των χρεών. Στόχος, κατά το... ΔΝΤ: η αποτροπή ενός φαύλου κύκλου πτώσης των τιμών στην αγορά κατοικίας και της συνολικής ζήτησης.

4. Αρνούνται, προκειμένου να απορροφηθούν τα έσοδα του κράτους κατά προτεραιότητα από τους δανειστές, να πληρώσουν τα 6,5 δισ. ευρώ τα οποία οφείλει το Δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα και τα φυσικά πρόσωπα.

5. Παραγράφουν άνευ ανταλλάγματος κάθε είδους απαίτηση από τη βρώμικη δραστηριότητα της Siemens στην Ελλάδα, ενώ δεν έχουν διενεργήσει κανέναν έλεγχο στα ταμεία τους ή στις τσέπες επίορκων πολιτικών προκειμένου να βρεθούν τα 100 εκατομμύρια μάρκα που δόθηκαν ως μίζες για να αναληφθούν δημόσια έργα από τη γερμανική εταιρεία.

6. Διατηρούν τον απαράδεκτο νόμο περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος παρεμποδίζει τον έλεγχο για πράξεις ή παραλείψεις που ζημίωσαν τη χώρα και την οικονομία.

7. Βομβάρδισαν τη Βουλή με εκατοντάδες τροπολογίες ώστε, εκτός από τις συνήθεις μνημονιακές προσταγές, να ρυθμίσουν παντοειδή ρουσφέτια μόλις λίγες μέρες πριν από την προκήρυξη εκλογών.

8. Προσφέρουν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στην πιο ειδεχθή κερδοσκοπική εκμετάλλευση.

Ο κατάλογος των ανάλογων και παρόμοιων στοιχείων που κατά καιρούς έχουμε καταγράψει προφανώς δεν έχει τελειωμό. Και αυτά τα λίγα όμως καταδεικνύουν ποιοι – και τι – είναι αυτοί που από τη μία διατάζουν την κατάσχεση περιουσιών για ψίχουλα και από την άλλη ζητούν... ψήφο.

Είναι από τις φορές που η αναζήτηση επιθετικού προσδιορισμού για το θράσος είναι μια πολύ δύσκολη προσπάθεια...