Περιορισμένη η «δεξαμενή» για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.

Από Το Ποντίκι 12.4.2012

Η σημερινή δημοσκόπηση της Pulse RC έχει μια... «ιδιαιτερότητα» συγκριτικά με τις έ­ρευνες που συνήθως διεξάγονται για λο­γαριασμό του «Π». Καθώς η «πρόθεση ψήφου» εδώ και πολύ καιρό καταδεικνύει μια τρομακτική ρευστότητα, η οποία μάλιστα καθιστά την «ανα­γωγή επί των εγκύρων» και την «εκτίμηση ψή­φου»... δύσκολες αποστολές, είπαμε να προσθέ­σουμε, σε συνεργασία με την Pulse, ένα ακόμη πολύτιμο εργαλείο.

Στην προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε πιοα­ναλυτικά τις διαθέσεις των ψηφοφόρων διερευ­νήσαμε την «πιθανότητα» ψήφου προκειμένου να πάμε ένα βήμα πιο πέρα: να ακτινογραφήσου­με όχι μόνο τη βεβαιότητα ή τη μεγάλη πιθανότη­τα ψήφου προς το κάθε κόμμα χωριστά, αλλά και τη «μέτρια» και τη μικρή έως μηδαμινή.

Η μέθοδος αυτή επιτρέπει να προσεγγίσουμε τα περιθώρια των κομμάτων να αντλήσουν ψή­φους πέρα από τη ρητή δήλωση περί πρόθεσης ψήφου. Τα συμπεράσματα λοιπόν από αυτήν την προσπάθεια είναι, αναμφίβολα, πολύ ενδιαφέ­ροντα, καθώς διαπιστώνουμε ότι:

1. Τα περιθώρια περαιτέρω άντλησης ψήφων εκ μέρους των δύο κομμάτων εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) είναι απροσδόκητα περιορισμένα.

2. Με εξάντληση και του περιθωρίου πλήρους ενσωμάτωσης ακόμη και της «μέτριας» πιθα­νότητας ψήφου, το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπερνά το 17%. Αν εκτιμήσουμε την αποχή και το άκυρο / λευ­κό σε 20%, κατά προσέγγιση ξεπερνά οριακά το 22%. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να δώσει μεγά­λη μάχη για να προσεγγίσει το 76% που απαντά ότι είναι «ελάχιστα ή καθόλου» πιθανό να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και το επιπλέον 7% που δεν απαντά.

3. Για το ΠΑΣΟΚ η απομάκρυνση του 57% («ελά­χιστα ή καθόλου») συν 4% «δεν απαντώ» των ψηφοφόρων του 2009 είναι το σημαντικότερο πρόβλημα, το οποίο μαρτυρεί διάρρηξη των σχέ­σεών του με το «δικό του» κοινό. Με το 60% των παλαιών ψηφοφόρων του σε διακριτή απόσταση, κανένας στόχος δεν μπορεί εύκολα να επιτευχθεί.

4. Η Ν.Δ., εξαντλώντας και το περιθώριο της «μέ­τριας» πιθανότητας, φτάνει το 22%, το οποίο συνυπολογιζομένης της αποχής στο 20% δεν της επιτρέπει να φτάσει το 30%. Κατά συνέπεια, και αυτή θα πρέπει να αγωνιστεί σκληρά προκειμένου να προσεγγίσει το 70% όσων δηλώνουν ότι είναι «ελάχιστα ή καθόλου» πιθανό να την ψηφίσουν, αλλά και το επιπλέον 8% που δεν απαντά.

5. Όπως το ΠΑΣΟΚ, έτσι και η Ν.Δ. έχει πολύ σο­βαρό – αν και ποσοστιαία μικρότερο, αλλά και επί μικρότερου αριθμού ψήφων το 2009 – πρόβλημα με τους παλαιούς ψηφοφόρους της, οι οποίοι δηλώνουν σε ποσοστό 42% (συν 6% που δεν απαντούν) ότι είναι «λίγο ή καθόλου» πιθανό να την ψηφίσουν.

6. Το γενικό συμπέρασμα για τα δύο αυτά κόμ­ματα εξουσίας είναι ότι αντιμετωπίζουν σο­βαρό πρόβλημα αποδοχής από την παραδοσιακή εκλογική τους βάση, η οποία σε πολύ μεγάλα πο­σοστά δείχνει πλέον πολύ απομακρυσμένη από τις παλαιές προτιμήσεις της.

7. Σε ό,τι αφορά τα «μικρότερα» κόμματα, αξί­ζει τον κόπο να παρατηρήσουμε ότι, σε κά­ποιες περιπτώσεις, εμφανίζουν αξιοσημείωτο περιθώριο βελτίωσης των καταγραφόμενων δημοσκοπικών τους επιδόσεων. Για παράδειγμα, στην κατηγορία της «μέτριας» πιθανότητας να υπερψηφιστούν – την οποία πάντως παραδοσιακά τα κόμματα που δεν διεκδικούν εξουσία δύσκολα αξιοποιούν – καταγράφονται τα εξής περιθώ­ρια για κάθε κόμμα:

♦ ΠΑΣΟΚ 4%.

♦ Ν.Δ. 5%.

♦ ΚΚΕ 8%.

♦ ΣΥΡΙΖΑ 8%.

♦ ΛΑΟΣ 6%.

♦ Δημοκρατική Συμμαχία 5%.

♦ Οικολόγοι Πράσινοι 11%.

♦ Δημοκρατική Αριστερά 14%.

♦ Άρμα Πολιτών 9%.

♦ Ανεξάρτητοι Έλληνες 9%.

♦ Χρυσή Αυγή 3%.

Αυτά τα στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαμε με μια δόση δημοσιογραφικής «αυθαιρεσίας» να αποκαλέσουμε «αβέβαιηψήφο», όχι μόνο κα­ταδεικνύουν τις θεωρητικές δυνατότητες να εμ­φανιστούν μεγάλες εκπλήξεις το βράδυ της 6ης Μαΐου, αλλά τονίζουν και επιβεβαιώνουν όλες τις εκτιμήσεις περί τρομακτικής ρευστότητας του πολιτικού σκηνικού.

Εν κατακλείδι, αν θα θέλαμε να εξαγάγουμε ένα πολιτικό συμπέρασμα, συνεκτιμώντας όχι μόνο τα στοιχεία της σημερινής έρευνας της Pulse, αλλά και όσα έχουμε δει το τελευταίο διά­στημα, τότε θα πρέπει να επισημάνουμε και την αυτονόητη παρατήρηση περί ρευστότητας, αλλά και μια εμφανέστατη τάση αποδέσμευσης από το παλαιό πολιτικό σκηνικό.

Ο χαρακτηρισμός «παλαιό»δεν προκαταλαμβάνει, προφανώς, τον τρόπο με τον οποίο θα α­ποτυπωθεί η βούληση του ελληνικού λαού στις 6 Μαΐου. Ωστόσο επισημαίνει την τάση αποσύν­θεσης του πολιτικού συστήματος, η οποία αυτο­μάτως κηρύσσει την έναρξη μιας νέας εποχής. Όσο και αν τα χαρακτηριστικά του «νέου» είναι νωρίς να προβλεφθούν, είναι αναμφισβήτητο ότι το πλοίο έλυσε κάβους.

Μετά την «πυρπόληση» της μεταπολίτευσης, αρχίζει η πολιτική Οδύσσεια. Ας ελπίσουμε χωρίς Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες και... Σειρήνες!