Η εθνική εορτή των Ελλήνων

Από το Sport24

Του Κώστα Καίσαρη

Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία. Την 28η Οκτωβρίου εορτάζεται το «Όχι» του Ιωάννη Μεταξά. Την 25η Μαρτίου η επανάσταση του 1821. Εθνική εορτή έχει ανακηρυχθεί και η επέτειος του Πολυτεχνείου, 17 Νοέμβρη. Η κορυφαία Εθνική εορτή όμως είναι η 1η Απριλίου. Την πρωταπριλιά γιορτάζουν όλοι οι Έλληνες. Όχι μόνο οι πολιτικοί, που είναι κατ’ επάγγελμα ψεύτες. Το ψέμα είναι το εθνικό σπορ των Ελλήνων. Όλων των Ελλήνων. Κι όχι όπως επιτάσσει το έθιμο, μια φορά τον χρόνο την πρωταπριλιά. Ψέματα λένε οι Έλληνες κάθε μέρα.

Ποιος δεν έχει πει τουλάχιστον ένα μικρό ψέμα; Το ψέμα αναπτύσσεται στα παιδικά χρόνια, γιγαντώνεται στην εφηβεία και καθιερώνεται για τον μέσο Έλληνα σαν τρόπος ζωής με την ενηλικίωσή του.

Οι μεγαλύτεροι, οι κορυφαίοι ψεύτες, είναι όσοι έχουν δημόσιο λόγο: πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Αν η Αλήθεια ήταν φυσικό πρόσωπο κι είχε καταφύγει στα δικαστήρια εναντίον τους, η ποινή θα ήταν ισόβια κάθειρξη.

Οι δικηγόροι απαλλάσσονται αφού το ψέμα επιβάλλεται σε αυτούς σαν επαγγελματικό καθήκον. Δεν θα ήταν δυνατόν να υστερούν παράγοντες του ποδοσφαίρου.

Αν θελήσουμε να ανακηρύξουμε τον Νο 1 ψεύτη της σεζόν από την 1η Απριλίου του 2011 μέχρι την 31η Μαρτίου του 2012, αυτός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Βλάση Τσάκα. Μακράν του δεύτερου. Και σε χρονική διάρκεια και σε μέγεθος ψεύδους. Κάποιος είχε πει ότι «μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για μικρό χρονικό διάστημα, λίγους για πολύ, αλλά όχι πολλούς για πολύ».

Ο Βλάσης Τσάκας το διέψευσε. Από πέρυσι τον Σεπτέμβρη που εμφανίστηκε έσπασε όλα τα κοντέρ. Σε συνεργασία βέβαια με σημαντική μερίδα του δημοσιογραφικού κλάδου, έκανε το «από σήμερα σε αύριο» επιστήμη. Αν ο Όμηρος διακρίθηκε με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ο Τσάκας με την Πριγκηπιάδα έγραψε ιστορία.

Κι αν ο Τσάκας αντέχει ακόμα και πολεμάει μέχρι τέλους να φέρει κάποιον πρίγκιπα, ο κλάδος, μέσα σε αυτή τη σεζόν, έχασε ένα σημαντικό στέλεχος. Τον Σταύρο Αδαμίδη. Οι προθεσμίες που έβαζε στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ για να πληρωθούν ήταν πιο πολλές κι από την άμμο της θάλασσας. Πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Δεν το έβαζε κάτω. Με το που τελείωνε η μία προθεσμία έβαζε την επόμενη.

Στον μάταιο τούτο κόσμο, όμως, όλοι και όλα έχουν ημερομηνία λήξεως. Ο Σταύρος Αδαμίδης ανήκει στο παρελθόν και η απουσία του είναι τεράστια.

Ο Αντρέας Βγενόπουλος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με τους πράσινους Αμπράμοβιτς και τους τρεις Πιζάρο. Δεν είμαστε άδικοι. Έβαλε το χέρι στην τσέπη κι έβγαλε ένα εικοσάρικο εκατομμύρια για τον Παναθηναϊκό. Δεν μιλάει τσάμπα. Έχει πει όμως πάρα πολλά. Και συνεχίζει ακάθεκτος. Τη Δευτέρα βάζει 1,7 εκατομμύρια ευρώ, την Τρίτη τα αποσύρει και την Τετάρτη τα ξαναβάζει υπό όρους. Η θέλησή του να πάρει τον Παναθηναϊκό είναι τόσο ειλικρινής, όσο και η προσπάθεια του Θοδωρή Πάγκαλου να αδυνατίσει.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει κάνει σημαία το fair-play και το 50-50. Η προσπάθειά του και ο αγώνας του είναι ειλικρινείς και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Κι αυτό τον στόχο έχει η ενασχόλησή του με την ΕΠΟ και τους ανθρώπους της.  Όχι για να την κατακτήσει. Αλλά για να την καταστήσει αντικειμενική. Κι όταν λέει 50-50, το εννοεί. Δεν ψεύδεται. Πενήντα ο Ολυμπιακός και πενήντα όλοι οι άλλοι μαζί. Όπως λέει άλλωστε και το γνωστό ερυθρόλευκο σλόγκαν: «Μόνοι μας και όλοι τους».

Σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική, οι επιλογές είναι πολλές. Ειδικά αυτή την εποχή που έστω και άτυπα έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Το ρεκόρ όμως του Μίμη Ανδρουλάκη είναι απλησίαστο. Ποιος Τσάκας και μαλακίες.

Μπορεί ο Μίμης να είναι μικρός στο μάτι και στο κρεβάτι, αλλά στο πολιτικό μέγεθος είναι τεράστιος. Οι επιλογές που έχει κάνει στη ζωή του δείχνουν το μέγεθος του ανδρός. Από τον Χαρίλαο Φλωράκη στον Σωκράτη Κόκκαλη και από τον Σωκράτη Κόκκαλη στον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Για να μην πολυλογούμε, στο προσωπικό του blog έχει αναφερθεί στο μείζον πολιτικό γεγονός της ανάδειξης του Βαγγέλη Βενιζέλου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Κι επειδή ένας Ανδρουλάκης δεν στέκεται στο παρόν, αλλά ατενίζει το μέλλον, σημειώνει: «Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μπορεί να εγγυηθεί 500.000 νέες καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας».

Ποιος Μυγχάουζεν και ποιος Πινόκιο; Η επιστήμη υποκλίνεται μπροστά στο φαινόμενο Μίμης Ανδρουλάκης. Η ζωντανή απόδειξη ότι το ψέμα δεν έχει όριο, δεν έχει μέτρο. Πράγματι. Όλα μπορούν να λεχθούν.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης ξεπέρασε και το nothing is impossible. Με τις 500.000 νέες θέσεις εργασίας του Βενιζέλου, πήγε ακόμα πιο μακριά. Έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά.