Έγκλημα εκ προμελέτης

Το σκίτσο του Soloup είναι από Το Ποντίκι

Οι τελευταίες μέρες έπεισαν και τους πιο δύσπιστους ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν είναι δυνατόν να κριθεί ούτε ως ασυντόνιστη ούτε ως γκαφατζού ούτε ως πελαγοδρομούσα. Δεν είναι λάθος ούτε γκάφα, όταν έχεις από την περασμένη εβδομάδα την προειδοποίηση οικονομολόγων, κερδοσκοπικών κεφαλαίων και τραπεζών ότι το spread των ελληνικών ομολόγων θα φτάσει τις 400 μονάδες, να δίνεις ο ίδιος το έναυσμα ώστε να υλοποιηθεί το μαύρο σενάριο.

Όταν το ΔΝΤ ξεκαθαρίζει ότι δεν δανείζει με τους όρους του δανειζόμενου ή των εταίρων του και ότι πρέπει να πειραχτεί η ισοτιμία του νομίσματος της Ελλάδας (δηλαδή η χώρα μας, με κάποιον τρόπο, να ξαναπεράσει στη δραχμή), δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεις να λες ότι τα ήδη ληφθέντα μέτρα «είναι αρκετά κατά το ΔΝΤ» αφήνοντας το κερδοσκοπικό παιχνίδι να εξελίσσεται απρόσκοπτα.

Δεν είναι επίσης δυνατόν ο πρωθυπουργός να καταγγέλλει ως ανυπόστατα τα καταστροφικά δημοσιεύματα όταν αυτά εκπορεύονται από δηλώσεις είτε του ίδιου είτε των στενότερων συνεργατών του. Είναι δε απίστευτο να βγαίνει ο αρμόδιος υπουργός και να λέει ότι δεν μπορεί να διαψεύδει «κάθε φήμη» που κυκλοφορεί, αλλά να τη διαψεύδει μόνο όταν το spread έχει φτάσει την τετρακοσάρα.

Τελικά, πώς είναι δυνατόν να ζητάς επαναδιαπραγμάτευση ενός πακέτου βοήθειας, το οποίο, όσο μαϊμού κι αν είναι επί της ουσίας, εσύ ο ίδιος το αποδέχτηκες σαν ραγιάς; Είναι αυτονόητο ότι, όταν ζητάς τη βελτίωσή του, όχι μόνο ομολογείς την αδυναμία δανεισμού σηματοδοτώντας ότι το έχεις απόλυτη ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα επιταχύνεις αυτή την αδυναμία!

Τα πράγματα μάλιστα γίνονται ακόμη χειρότερα όταν, ύστερα από τις μνημειώδεις κυβερνητικές γελοιότητες, όσοι είχαν αγοράσει ελληνικά ομόλογα άρχισαν τις μαζικές πωλήσεις, προς μεγάλη χαρά των κερδοσκόπων, που τα αγόραζαν σε εξευτελιστικές τιμές, ενώ η άνοδος της διαφοράς του ελληνικού επιτοκίου δανεισμού σε σχέση με το γερμανικό ανέβαινε ραγδαία.

Προσχεδιασμένη αγριότητα

Αδιανόητα όλα αυτά σε πρώτη ανάγνωση, αλλά πλήρης απόδειξη εν τέλει του τι είδους κυβέρνηση εξελέγη τον Οκτώβριο. Απλώς εθελοτυφλεί όποιος πιστεύει ότι όλες αυτές οι κινήσεις συνιστούν απλώς «γκάφες».

Εξ άλλου οφείλουμε να μην ξεχνάμε μερικά απλά πραγματάκια. Όπως ότι η κυβέρνηση, εδώ και μήνες, διοργανώνει περίεργα ραντεβού με επενδυτές (εντός ή εκτός... εισαγωγικών) ώστε να «σπρώξει» όχι μόνο κάποια φιλέτα δημόσιας περιουσίας, αλλά τεράστια πακέτα εθνικού πλούτου, αντί να αναζητήσει συγκροτημένες διεθνείς στρατηγικές συμμαχίες.

Την ώρα δηλαδή που ο πλανήτης εδραιώνει τη βεβαιότητα περί ελληνικής αδυναμίας δανεισμού (ένα βήμα πριν από μια τεχνική ή πραγματική χρεοκοπία), η κυβέρνηση ανοίγει ακόμη περισσότερο την όρεξη όσων προσδοκούν να αποκομίσουν οφέλη από την κατρακύλα της χώρας.

* Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την πρόθεσή της – η οποία επικροτήθηκε δημοσίως από τον πρεσβευτή στην Αθήνα Ντ. Σπέκχαρντ – να δανειστεί σε δολάρια, όταν αυτός ο δανεισμός και πολύ ακριβός θα είναι και ακριβότερος μάλλον θα καταλήξει επειδή επιβεβαιώνει στην «αγορά» την ελληνική αδυναμία δανεισμού σε ευρώ;

* Πώς αλλιώς να εξηγήσεις τις φήμες και τα δημοσιεύματα για ευρείες εκποιήσεις δημόσιων εταιρειών και ακινήτων, αξίας εκατοντάδων δισ. ευρώ, την ώρα που τα όρνεα της διεθνούς κερδοσκοπίας ήδη εξαγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα ελληνικά ομόλογα και περιμένουν την επιδείνωση της δυσκολίας δανεισμού ή ακόμη και τη χρεοκοπία σου για να λεηλατήσουν κάθε ίχνος ελληνικής περιουσίας;

* Πώς αλλιώς να εξηγήσεις αυτό το θέατρο σκιών όταν έχουμε συνεχείς υποβαθμίσεις ελληνικών ιδιωτικών εταιρειών, των οποίων οι «σύμβουλοι επενδύσεων» τύπου Goldman Sachs προτείνουν μαζική πώληση μετοχών, με παράλληλη υποτίμησή τους κατά 50% (όσο, κατά σύμπτωση, επιθυμούν ΔΝΤ και κερδοσκόποι να υποτιμηθεί το σύνολο της ελληνικής οικονομίας); Παρ’ ότι μάλιστα οι ίδιοι σύμβουλοι αναγνωρίζουν ότι αυτές οι εταιρείες έχουν μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας!

Όλα αυτά τα ερωτήματα και η διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία για την επερχόμενη λεηλασία της Ελλάδας δυστυχώς βάζουν πλέον στο επίκεντρο τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται την κρίση χρέους της χώρας.

Και είναι πλέον ένα σοβαρό ερώτημα – όχι χωρίς απάντηση – το πώς θα μπορούσαν η άμοιρη Ελλάδα και οι πολίτες της να προστατευτούν από τις αγριότητες τις οποίες απεργάζονται τα γεράκια του ΔΝΤ και τα όρνεα της διεθνούς κερδοσκοπίας αδιαφορώντας φυσικά πλήρως για το αν οι Έλληνες θα οδηγηθούν στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Ύστερα απ’ όλα αυτά το Ανεμογκάστρι αδυνατεί να νιώσει υπερήφανο, υπενθυμίζει όμως ότι από τις 17 Φεβρουαρίου είχε ήδη προαναγγείλει – με βάση τα τότε δεδομένα – όλα όσα δυστυχώς εκτυλίσσονται σήμερα μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας...