«Καταργήστε την Ελλάδα και τη δημοκρατία της»

«Αυτό όμως που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι το κυρίως ζητούμενο με το "πακέτο στήριξης" και την εγκατάσταση του ΔΝΤ στη χώρα υπό την εποπτεία της Ε.Ε., δεν είναι απλώς οι επιπλέον "θυσίες" που θα κληθούν να καταβάλουν τα λαϊκά στρώματα. Το επίδικο ζήτημα είναι η εθνική κυριαρχία της χώρας.

Με την κηδεμονία του ΔΝΤ και της Ε.Ε. ο Έλληνας εργαζόμενος δεν κινδυνεύει να χάσει μόνο τη δουλειά του, τη σύνταξή του, τα δικαιώματά του, κινδυνεύει να χάσει και την ίδια τη χώρα του. Κινδυνεύει να γίνει μετανάστης, και μάλιστα λαθραίος, στην ίδια του τη χώρα».

Το απόσπασμα αυτό το παραθέτω από το κείμενο του αναλυτή Δημήτρη Καζάκη στο σημερινό «Ποντίκι». Ο οικονομολόγος, μάλιστα, προκειμένου να αναδείξει όλο το εύρος του εκβιασμού, της πίεσης και της απειλής που σήμερα ασκείται στην Ελλάδα, αναδημοσιεύει μια ανατριχιαστική «ιδέα», την οποία διατύπωσε πρώτος κάποιος Ντέιβιντ Χέιλ (της Global Economics, με έδρα το Σικάγο και στενούς δεσμούς με τη Γουόλ Στριτ), ο οποίος έγραψε στους «Financial Times» (3.3) ότι η περίπτωση της Ελλάδας μοιάζει εκπληκτικά με αυτήν της... Newfoundland. Τι εστί Newfoundland; Διαβάστε το κείμενο αυτού του απίθανου Χέιλ:

«Μια παλιά ξεχασμένη ιστορία μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για την Ελλάδα. Είναι εκείνη της Newfoundland και της πιο δραματικής αναδιάρθρωσης χρέους των τελευταίων 100 ετών. Η Newfoundland έγινε ουσιαστικά ανεξάρτητη το 1855 ως αυτοδιοικούμενη αποικία της Βρετανικής αυτοκρατορίας, αποκτώντας το καθεστώς της κτήσης το 1907... Δανείστηκε πολύ κατά τη διάρκεια του 1914-18 για να χρηματοδοτήσει τον ρόλο της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξακολούθησε να παρουσιάζει δημοσιονομικά ελλείμματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920.

Το 1933, οι τράπεζες του Καναδά απείλησαν ότι θα διακόψουν τον δανεισμό προς τη Newfoundland. Η Newfoundland στράφηκε προς το Λονδίνο για βοήθεια και η κυβέρνηση απέστειλε μια βασιλική επιτροπή για να μελετήσει το πρόβλημα. Μετά τρεις μήνες διερεύνησης και συλλογής εκτεταμένων μαρτυριών, πρότεινε μια ριζοσπαστική λύση. Ήθελε το Κοινοβούλιο της Newfoundland να ψηφίσει την κατάλυσή του και να περάσει όλες τις εξουσίες σε έξι δημόσιους λειτουργούς, τρεις από την πρωτεύουσα Σεντ Τζον και τρεις από το Λονδίνο.

Αντιμετωπίζοντας την ταπεινωτική προοπτική μιας πτώχευσης, το Κοινοβούλιο της Newfoundland συμφώνησε και κατέλυσε τη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Μερικοί Εργατικοί βουλευτές στο Λονδίνο υποστήριξαν ότι η πτώχευση ήταν προτιμότερη, αλλά η δημοκρατία στις αρχές της δεκαετίας του 1930 είχε βγει εκτός μόδας και έτσι όλοι αποδέχτηκαν την επαναφορά του καθεστώτος της αποικιοκρατίας. Η Newfoundland παρέμεινε κάτω από τον έλεγχο της επιτροπής έως ότου ψήφισε να μετατραπεί η 10η επαρχία του Καναδά στα 1949.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα με το να ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να διαλύσει τη Βουλή και να παραδώσει τις εξουσίες της κυβέρνησης σε μια επιτροπή από έξι γραφειοκράτες, τρεις από Αθήνα και τρεις από Βρυξέλλες. Η επιτροπή θα εγγυάτο το χρέος της Ελλάδας και θα διοικούσε τη χώρα μέχρις ότου αποκτήσει ξανά φερεγγυότητα.

Πιθανόν να υπάρξουν περισσότερες διαμαρτυρίες ενάντια στην απώλεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα απ’ ό,τι στη Newfoundland, αλλά θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για τη ριζική αναδιάρθρωση που χρειάζεται η Ελλάδα. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στη δημοκρατία το 2015 με τον υψηλότερο ρυθμό ανόδου στην Ευρώπη».

Κι αν αυτός ο... απίθανος θα μπορούσε να θεωρηθεί εντελώς τρελός, πώς σας φαίνεται το ότι στην εγκυρότατη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», στις 25.4, γράφτηκε το παρακάτω κείμενο:

«Ένας δικτάτορας θα ανακαλύψει στην Ελλάδα ότι εξακολουθεί να διαθέτει τεράστιες ευκαιρίες για να παραγάγει έσοδα και να εξυπηρετήσει τους τόκους. Η Αθήνα θα μπορούσε να πουλήσει κρατικές επιχειρήσεις, οι δημόσιοι υπάλληλοι να βγαίνουν στη σύνταξη όλο και πιο αργά ώστε να περικοπούν δραστικά οι δαπάνες για συντάξεις και να επαγγελματικοποιήσει την είσπραξη των φόρων. Όλα αυτά θα έφερναν έσοδα. Ως τελευταίο καταφύγιο, η κυβέρνηση διαθέτει ακόμη και τη θεωρητική δυνατότητα να απαλλοτριώσει τους 10 εκατομμύρια Έλληνες».

Τι έγινε, ρε παιδιά, όλοι αυτοί δεν ξέρουν ότι είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα; Δεν ξέρουν ότι βρισκόμαστε στην Ευρωζώνη; Δεν ξέρουν ότι στην Ευρωζώνη δεν μπορείς να χρεοκοπήσεις; Δεν ξέρουν ότι έχουμε την αλληλεγγύη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που μόλις συμφώνησαν να μας δώσουν μια γενναία βοήθεια;

Προφανώς τα ξέρουν, όμως παράλληλα γνωρίζουν ότι όλα αυτά δεν σημαίνουν σχεδόν τίποτε κι ότι το παιχνίδι για την τύχη της χώρας είναι εντελώς ανοιχτό. Όσο κι αν οι κυβερνώντες θα ήθελαν να πειστούμε για το αντίθετο...

(Άδικο έχει ύστερα ο φίλος μου ο Ρήγας ν' ανησυχεί;)