Από τον Economist (via Καθημερινή)
Αν η Ευρωζώνη ήταν μια παλαιομοδίτικη οικογένεια, η Γερμανία θα ήταν ο αυστηρός πατέρας, που θα έλεγε στα παιδιά του να κοιμηθούν νωρίς και να μην ξοδέψουν όλο τους το χαρτζιλίκι αμέσως. Η χώρα αντέδρασε στις προσπάθειες χαλάρωσης των όρων οικονομικής στήριξης της Ελλάδας και της Ιρλανδίας και επιμένει πως η Πορτογαλία, που ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για βοήθεια αυτές τις ημέρες, πρέπει και αυτή να τεθεί σε πειθαρχία.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει και εκείνη μια δόση γερμανικής αυστηρότητας στην επιμονή της να αποπληρώσουν εις ακέραιον τα χρέη τους οι τράπεζες στις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, ιδίως της Ιρλανδίας.
Αυτό μοιάζει δίκαιο: η Γερμανία διακινδυνεύει περισσότερα κεφάλαια για τη σωτηρία του «αμαρτωλού τρίο» από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Κάποιοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η σωτηρία αφορά στην πραγματικότητα τις τράπεζες της ίδιας της Γερμανίας.
Αυτό εξαρτάται εν μέρει από τις υποθέσεις που κάνουμε για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν κήρυσσε στάση πληρωμών μια χώρα της περιφέρειας. Κατ' αρχάς, με το κυβερνητικό χρέος.
Οι δύο μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες, Deutsche Bank και Commerzbank, έχουν απρόσμενα χαμηλή άμεση έκθεση στα κρατικά ομόλογα Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας. Στα τέλη του περασμένου έτους κατείχαν ομόλογα αξίας κάτω των 6 δισ. ευρώ από τις τρεις δικαιούχους πακέτων διάσωσης. Ωστόσο η συνολική έκθεση του γερμανικού τραπεζικού συστήματος είναι πολύ μεγαλύτερη, σχεδόν στα 27 δισ. ευρώ.
Αυτό δείχνει ότι ο κύριος όγκος των κρατικών ομολόγων που κατέχει βρίσκεται θαμμένος σε μικρές γερμανικές τράπεζες. Το συμπέρασμα θα ταίριαζε πολύ στις γερμανικές Landesbanken. Οι τελευταίες έχουν χαμηλή κερδοφορία, επομένως όχι αρκετή για να αντισταθμίσουν τις ζημίες, ενώ η κεφαλαιακή επάρκειά τους είναι μικρή και εν μέρει αποτελείται από υβριδικό χρέος, που υπό τους νέους κανόνες σε λίγο δεν θα μετράει ως κεφάλαιο.
Πολλές θα πρέπει να προχωρήσουν σε αύξηση κεφαλαίου για να περάσουν τον επόμενο γύρο τεστ κοπώσεως. Από τις πρώτες που θα «κοπούν» είναι η NordLB, που τις προηγούμενες ημέρες ανακοίνωσε σχέδια μετατροπής υβριδικών κεφαλαίων σε κοινές μετοχές.
Οι στάσεις πληρωμών θα ζημίωναν επίσης τη Hypo Real Estate, χρεοκοπημένη τράπεζα που σήμερα ανήκει στο κράτος. Τον περυσινό Ιούλιο λέγεται πως η ελληνική κυβέρνηση της όφειλε σχεδόν 8 δισ. ευρώ και 10 δισ. η ιρλανδική.
Η έκθεση σε κρατικά ομόλογα των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης μοιάζει πάντως διαχειρίσιμη σε σύγκριση με τα συνολικά περιουσιακά στοιχεία του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, αξίας περίπου 2,5 τρισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο βάρος μιας στάσης πληρωμών στην περιφέρεια θα επωμίζονταν οι τράπεζες των ίδιων των χωρών που θα κήρυσσαν τη στάση πληρωμών. Πολλές από αυτές έχουν γίνει οι μεγαλύτεροι κάτοχοι ομολόγων της κυβέρνησής τους.
Υπολογισμοί της Τράπεζας της Αγγλίας για τις ζημίες από κουρέματα ελληνικού, ιρλανδικού, πορτογαλικού και ισπανικού χρέους δείχνουν ότι ένα κούρεμα 50% θα συρρίκνωνε κατά 70% τα ίδια κεφάλαια των ελληνικών τραπεζών, σχεδόν το ήμισυ αυτού του ποσοστού εκείνα των πορτογαλικών και ισπανικών και περίπου 10% των γερμανικών και γαλλικών.
Αυτό είναι διαφορετικού είδους πρόβλημα. Οι στάσεις πληρωμών θα περιλάμβαναν πολύ περισσότερα από ένα απλό «κούρεμα» της έκθεσης των γερμανικών τραπεζών σε κρατικά ομόλογα. Εύκολα θα οδηγούσε σε σειρά πτωχεύσεων τραπεζών – αλλά και επιχειρήσεων. Στις γερμανικές τράπεζες οφείλουν διπλάσιο ποσό τράπεζες των τριών υπερχρεωμένων χωρών απ' όσο οι κυβερνήσεις.
Συμπεριλαμβανομένων των εταιρικών δανείων και άλλων εκθέσεων, είναι σαφές πόσο ευάλωτη είναι η Γερμανία: περί τα 230 δισ. ευρώ οφείλονται στις τράπεζές της από το κράτος, τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις των τριών χωρών. Το ποσό αυτό θα αυξανόταν περαιτέρω αν κήρυττε στάση πληρωμών και η Ισπανία: η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στη χώρα είναι περί τα τρία τέταρτα της συνολικής στην Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ιρλανδία μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου