Η Ισπανία και η μεγάλη μάχη του ευρώ

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Από το Editorial

Ο Luis de Guindos, υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι η μάχη για το ευρώ θα δοθεί στην Ισπανία. Όμως, αν και η κατάληξη αυτού του πολέμου παραμένει άγνωστη, η τελική αναμέτρηση πιθανότατα πλησιάζει ταχύτατα.

Η τελευταία προειδοποίηση ήρθε αυτή την εβδομάδα, όταν η Μαδρίτη έκανε την πιο ανοιχτή έκκληση μέχρι σήμερα για ευρωπαϊκή βοήθεια στον τραπεζικό κλάδο. Αν και τα σχόλια του υπουργού Προϋπολογισμού Cristóbal Montoro, γρήγορα διευκρινίστηκε ότι δεν αποτελούν επίσημο αίτημα, όμως χτύπησαν μια πολύ ευαίσθητη χορδή στις αγορές.


Με έλλειμμα κεφαλαίων τουλάχιστον 40 δισ. ευρώ στις τράπεζές της και με αυξανόμενο κόστος δανεισμού, η Ισπανία αναμένεται ευρέως να ζητήσει ευρωπαϊκή βοήθεια.

Τα σχόλια του κ. Montoro επιβεβαίωσαν ότι η ισπανική κυβέρνηση πάσχει από επικοινωνιακό πρόβλημα. Ο πρωθυπουργός Mariano Rajoy και το επιτελείο του επανειλημμένα έχουν αποτύχει να επιδείξουν την αναγκαία οξύνοια είτε στις συνδιαλλαγές με τις Βρυξέλλες είτε όταν προσπαθούν να καθησυχάσουν τις αγορές.

Αλλά, ενώ η Μαδρίτη θα πρέπει να δείξει ότι εξακολουθεί να έχει το «πάνω χέρι» στην κρίση, η Ευρώπη μπορεί να κάνει περισσότερα, για να διευκολύνει το έργο της.

Δυστυχώς, η αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών είναι ανεπαρκής. Στην Φρανκφούρτη η ΕΚΤ αποφάσισε για άλλη μια φορά να κρατήσει αμετάβλητο επιτόκιο. Ενώ τω μεταξύ στις Βρυξέλλες η Κομισιόν σχεδίασε ευρύτερα χρήσιμους νέους τραπεζικούς κανόνες που ίσως να βοηθήσουν σε μια επόμενη κρίση αλλά δεν θα αντιμετωπίσουν την τρέχουσα.

Η λύση στα προβλήματα της Ισπανίας θα έπρεπε να είναι σχετικά έντιμη και ανοιχτή, αν υπήρχε η πολιτική βούληση. Η ισπανική κυβέρνηση θα έπρεπε να αντιγράψει τις ρυθμίσεις περί εκκαθάρισης της Γερμανίας ή της Βρετανίας που επιτρέπουν στις περιφερειακές κυβερνήσεις να δημιουργήσουν νέα μετοχικά κεφάλαια για τις τράπεζες με απομειώσεις στους πιστωτές.

Έτσι αποτρέπεται η σπατάλη «καλού» χρήματος, είτε ισπανικού είτε ευρωπαϊκού, μετά το «κακό» χρήμα που βρίσκεται εντός των αναξιόχρεων τραπεζών.

Αν αυτό δεν λύσει το πρόβλημα, η ευρωζώνη δεν θα πρέπει να αντισταθεί στην ανάπτυξη των κεφαλαίων διασώσεων, που είναι αρκετά ώστε να αντιμετωπίσουν αυτό το διαχειρίσιμο πρόβλημα.

Τα ταμεία διασώσεων θα πρέπει να μπορούν να διαθέσουν μετοχικά κεφάλαια άμεσα στις τράπεζες, αντί να επιβαρύνεται το κράτος. Και ενώ η Μαδρίτη θα πρέπει να είναι διατεθειμένη να δεχτεί ορισμένες προϋποθέσεις, αυτές θα είναι λιγότερο παρεμβατικές από εκείνες άλλων κρατών υπό διάσωση, καθώς η ισπανική κρίση περιορίζεται στις τράπεζες.

Μια συμφωνία για την Ισπανία θα πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας ευρύτερης συμφωνίας για το μέλλον της ευρωζώνης. Καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες ετοιμάζονται για κρίσιμη σύνοδο στα τέλη Ιουνίου, θα πρέπει να είναι σαφές ότι η κατάσταση βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή.