Ρε μπας και είμαστε Λετονοί (και δεν το ξέρουμε);

Από topontiki.gr

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Τα τελευταία 24ωρα η Κριστίν Λαγκάρντ και ορισμένοι διεθνείς αξιωματούχοι έπλεξαν το εγκώμιο της Λετονίας για την οποία είπαν πως ξεπέρασε την οικονομική της κρίση παίρνοντας όσα επώδυνα μέτρα λιτότητας χρειαζόταν γρήγορα και αποτελεσματικά. Μάλιστα, ανέδειξαν και το κράτος της Βαλτικής ως παράδειγμα προς μίμηση για τις προβληματικές χώρες της ευρωζώνης και ιδιαίτερα την Ελλάδα.


Η Λαγκάρντ είπε ειδικότερα πως «η Λετονία διάλεξε το δύσκολο δρόμο. Αντί να μοιράσει τα μέτρα λιτότητας σε σειρά ετών, αποφάσισε να δράσει σκληρά και γρήγορα. Τα επιτεύγματα ήταν εντυπωσιακά πέρα από κάθε προσδοκία», είπε, και απευθυνόμενη γενικότερα στις χώρες της Βαλτικής, πρόσθεσε:

«Κουβαλούσατε ένα βαρύ φορτίο και μάλιστα ανεβαίνοντας έναν απότομο, ανηφορικό δρόμο. Ωστόσο, καταφέρατε να φθάσετε στην κορυφή». Η Λαγκάρντ είπε βέβαια ότι για να λειτουργήσουν τα μέτρα λιτότητας θα πρέπει να έχουν την πλήρη στήριξη του κράτους και να εφαρμόζονται άμεσα, για να διευκρινίσει ότι η λετονική κοινωνία ως σύνολο αντιλήφθηκε την ανάγκη για περικοπές, θέτοντας παράλληλα και τις βάσεις για ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας.

Η διευθύντρια του ΔΝΤ που έχει διατελέσει σαν ένα από τα κορυφαία στελέχη της ΕΚΤ, άρα και της Ευρωζώνης, ζήτησε με δυο λόγια – χρησιμοποιώντας σαν παράδειγμα τη Λετονία – για τη συναίνεση του ελληνικού λαού, ώστε να εφαρμοστούν ανεμπόδιστα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης για να ξεπεραστεί η κρίση, με πλήρη εξαθλίωση του λαού.

Τι έγινε όμως στη Λετονία; Η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της ξαφνικής επαναφοράς στο καπιταλιστικό σύστημα, έχει οδήγησε κατ αρχήν σε μαζική έξοδο του πληθυσμού. Το 10% των Λετονών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά το 2000, ενώ οι μισοί απ' αυτούς έφυγαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριετίας.

Δηλαδή την περίοδο που εφαρμόζεται η σφοδρή λιτότητα. Σύμφωνα με τα προσωρινά στατιστικά στοιχεία που δόθηκαν φέτος στη δημοσιότητα, ο πληθυσμός της Λετονίας φτάνει πλέον μόνο τα 1,9 εκατομμύρια.

Ας δούμε τα προγενέστερα: Το 2004, η Λετονία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν το 2008 βρέθηκε στη δίνη βαθιάς κρίσης, το ΔΝΤ και η Ε.Ε. προσέτρεξαν με δάνεια 7,5 δισ. ευρώ.

Σε αντάλλαγμα του δανείου, η λετονική κυβέρνηση υπέγραψε σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας και ενέκρινε τους πιο σκληρούς προϋπολογισμούς στην ιστορία της. Αύξησε τους φόρους και μείωσε τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς μέχρι και 60%. Αυτά είναι τα σκληρά και γρήγορα μέτρα που χειροκρότησε η Λαγκάρντ.

Στην πράξη η Λετονία έκλεισε δεκάδες σχολεία και νοσοκομεία, απολύοντας τους δημοσίους υπαλλήλους. Αποτέλεσμα ήταν το 25% του ενεργού δυναμικού της χώρας να γίνουν άνεργοι!

● Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκε κατά 30%.

● Και σήμερα το 26% του πληθυσμού ζει κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας.

● Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται το 51% των ηλικιωμένων.

● Μια θέση εργασίας στη Λετονία, ανά πέντε, καταργήθηκε.

● Συνολικά, η ανεργία υπερτριπλασιάστηκε από το 2007 έως το 2010.

● Στους νέους έφτασε το 43%, ενώ στους μακροχρόνια ανέργους το 32%.

Το ερώτημα είναι ένα και απλό: Θέλουμε ως Έλληνες να πάρουμε τα εύσημα της Λαγκάρντ; Κι αν το κάνουμε θα πρέπει να οδηγηθούμε σε αυτό το επίπεδο αθλιότητας δηλώνοντας πίστη στην Ε.Ε. και στη διαχείριση της φτώχειας;

Για την ιστορία: Η Λετονία έχει πει ότι δηλώσει ότι επιθυμεί να υιοθετήσει το ευρώ προκειμένου να διαλύσει την ανασφάλεια γύρω από τη συναλλαγματική της ισοτιμία. Ορισμένοι κυβερνητικοί της αξιωματούχοι έχουν πει, ωστόσο, ότι ίσως χρειαστεί να αναθεωρήσει τα σχέδιά της εάν δεν λυθεί η κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Εμείς;