Από την Αιχμή
Του Μιχάλη Ιγνατίου
Αυτό που μισώ περισσότερο στη ζωή, είναι οι απειλές και οι εκβιασμοί εναντίον των ανθρώπων και των λαών, γενικά των αδύναμων. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων, και ένα εκ των σχετικά πρόσφατων ήταν η υπόθεση του φιλοτουρκικού και ρατσιστικού σχεδίου Ανάν, που «κατασκεύασε» η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους και του Ντικ Τσέινι, σε συνεργασία με τους Βρετανούς, τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και Έλληνες πολιτικούς.
Τις τελευταίες ώρες πριν από το Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, ηγέτες ξένων κρατών, κυβερνήσεων και αρχηγοί ελληνικών κομμάτων απαιτούσαν εκβιαστικά από τους Ελληνοκύπριους να αυτοκτονήσουν.
Ανάμεσά τους, δυστυχώς, και ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος εκτέλεσε την επιθυμία της Ουάσιγκτον, αλλά και ο τότε αρχηγός του Συνασπισμού, ο οποίος – βασισμένος σε μία βλακώδη παλαιοκομμουνιστική «λογική» – σκέφθηκε περισσότερο τους «αδικημένους» Τουρκοκύπριους, αντί για τους Ελληνοκύπριους, που μέχρι σήμερα είναι θύματα κατοχής.
Και οι δύο επέλεξαν να συνταχθούν με τον Μπους και τον Τσέινι εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου και των υποστηρικτών του «ΟΧΙ».
Το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό για όλους αυτούς που εκβίαζαν τους Ελληνοκύπριους ότι «θα πέφτουν κεραμίδια στα κεφάλια τους». Και η Κύπρος δεν καταστράφηκε, όπως απειλούσαν οι εξωτερικοί παράγοντες τον τότε Πρόεδρο του νησιού.
Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι και σήμερα όρθια και σε λίγες μέρες θα αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνει ότι οι απειλές και οι εκβιασμοί δυναμώνουν, αντί να φοβίζουν, τους ανθρώπους και τους λαούς, που αντιδρούν και ακολουθούν την αντίθετη κατεύθυνση και πορεία. Τότε, μερικοί πολιτικοί ηγέτες της Κύπρου ζητούσαν από τους ξένους να τηρήσουν τη στάση εκφοβισμού, πιστεύοντας ότι οι πολίτες υπό το καθεστώς φόβου, θα ψήφιζαν υπέρ του «ΝΑΙ».
Μιλώντας με τον μακαρίτη τώρα Τόμας Γουέστον – ένα λογικό διπλωμάτη – μου ομολόγησε ότι γνώριζε πως ο εκφοβισμός θα έφερνε τα αντίθετα αποτελέσματα. Όμως, ο Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία, ο εξαιρετικά λίγος Μάικλ Κλόσσον, δεν άκουγε κανέναν και σαν μαινόμενος ταύρος στο ξενοδοχείο «Χίλτον» της Λευκωσίας κόμπαζε πως το «ΝΑΙ» θα κέρδιζε με 56%.
Ούτε τα μισά δεν πήρε ο περίεργος πρεσβευτής, που μετά την ήττα στην Κύπρο χάθηκε και δεν τον ακούσαμε ξανά.
Αυτό το κλίμα που περιέγραψα παραπάνω – αν και μακριά – νιώθω πως δημιουργήθηκε και στην Ελλάδα μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και ενόψει της αυριανής εκλογικής αναμέτρησης. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, που έχουν χάσει κάθε επαφή με τους λαούς της Ευρώπης, και οι Γερμανοί πολιτικοί, μιμήθηκαν το βρώμικο ρόλο που έπαιξαν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί το 2004.
Στην περίπτωση του Μνημονίου, οι Αμερικανοί θεωρώ πως ήταν άψογοι. Ούτε εκβίασαν, ούτε πίεσαν, ούτε απείλησαν. Αντίθετα, προσπάθησαν να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούσαν και, πολλές φορές, ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα κτύπησε σε τοίχο, αλλά δεν απογοητεύθηκε. Συνέχισε να προσπαθεί.
Δέχομαι ότι το έκανε λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η προεκλογική του εκστρατεία, αν και πιστεύω πως έχει ειλικρινή αισθήματα για την Ελλάδα.
Εκτός του τραγικού προκλητικού χαρακτηρισμού της κ. Λαγκάρντ για τους Έλληνες στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», όλοι οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ ήταν τύπος και υπογραμμός. Όχι μόνο δεν απείλησαν, αλλά όσες φορές τόλμησαν κάποιοι Έλληνες γραφιάδες να τους χρησιμοποιήσουν, έπεσε βαρύς ο μπάτσος της διάψευσης.
Η στάση των Βρυξελλών και του Βερολίνου, όμως, ήταν απαράδεκτη και μειωτική για τον ελληνικό λαό, και είναι πολλές οι πιθανότητες να λειτουργήσει αντιπαραγωγικά για όσα εκ των ελληνικών κομμάτων υποτίθεται ότι προσπαθούσαν να βοηθήσουν προεκλογικά.
Ειδικά οι Γερμανοί «έβγαλαν και του παλούκι», όπως έλεγαν οι σοφοί του χωριού μου, για να περιγράψουν τον άνθρωπο που λειτουργούσε αχαλίνωτα, άρα προκαλούσε και ανυπολόγιστες ζημιές.
Οι Γερμανοί αυτό ακριβώς έπραξαν. Και αν αρεσκόμασταν στις συνωμοσίες, με ευκολία θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι με τη στάση τους στήριζαν το σενάριο της ακυβερνησίας και της καταστροφής, σε μία καθοριστική στιγμή που η Ελλάδα έχει ανάγκη από σταθερότητα και ασφάλεια.
Οι ξένοι παρουσίασαν ως λύτρωση τη νίκη της ΝΔ και των δυνάμεων με ταυτόσημες θέσεις. Και υποστήριξαν πως θα ‘ναι καταστροφή η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων «αντιμνημονιακών» σχηματισμών. Μετά Χριστόν προφήτες δεν υπάρχουν, και όλοι πρέπει να βαδίζουμε με βάση την πραγματικότητα και τα γεγονότα.
Όπως είπε και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, «πρέπει να είναι σεβαστή η ετυμηγορία του λαού και την επόμενη ημέρα, όποιος και αν είναι ο πρωθυπουργός, είτε ο κ. Σαμαράς, είτε ο κ. Τσίπρας, πρέπει οι πάντες να συνεργαστούμε για το καλό της Ελλάδας».
Θα είναι και μία πολύ ισχυρή απάντηση σ’ αυτούς που εκβίαζαν και απειλούσαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου