Στη Συρία παίζουν με το φιτίλι

Από topontiki.gr

του Δημήτρη Μυ

Αν το Ιράν έχει χαρακτηριστεί ως η πυριτιδαποθήκη της οποίας η ανάφλεξη θα τινάξει τον κόσμο ολόκληρο στον αέρα, η Συρία σίγουρα είναι το φιτίλι αυτής της έκρηξης. Ίσως μας διαφεύγει – η κυρίαρχη διαχείριση της ειδησεογραφίας φροντίζει γι' αυτό – αλλά στη Συρία διεξάγεται ήδη ένας Παγκόσμιος Πόλεμος δι’ αντιπροσώπων (proxy world war).

Από τη μία μεριά έχουμε το στρατόπεδο του δυτικού κόσμου και της δημοκρατίας, από την άλλη τον άξονα των κακών Ιρανών, Κινέζων, Ρώσων. Οι δυτικοί εξοπλίζουν τους μαχητές της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη Συρία, οι κακοί στηρίζουν με κάθε μέσο το καθεστώς της Δαμασκού.


Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η δημοκρατική Δύση εφοδιάζει με χρήμα, όπλα πληροφορίες και ειδικούς τους αντάρτες στη Συρία οι οποίοι έχουν κατορθώσει με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσουν προγεφυρώματα έμπρακτης αμφισβήτησης του καθεστώτος.

Από την άλλη πλευρά, το Ιράν και το Πεκίνο με χρήματα και η Μόσχα με χρήματα και οπλικά συστήματα κάνουν κάθε τι δυνατό για να στηρίξουν τον Άσαντ.

Ο στόχος όλης αυτής της αντιπαράθεσης είναι προφανώς το Ιράν. Μια ματιά στο χάρτη αρκεί για να δει κανείς ότι η Συρία είναι ακόμη η μόνη χώρα που συνορεύει με το Ιράν και δεν είναι αμερικανικό προτεκτοράτο. Η μόνη χώρα, η οποία δεν φιλοξενεί τις αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις υπεράσπισης της δημοκρατίας.

Οι Κινέζοι και οι Ρώσοι που υπερασπίζονται τη Συρία για χάρη του Ιράν προφανώς δεν είναι φιλεύσπλαχνοι. Το Ιράν για την Κίνα είναι βασικός του προμηθευτής πετρελαίου. Η Συρία για τη Ρωσία είναι το αγκυροβόλιο του στόλου της στη Μεσόγειο. Τα τεράστια συμφέροντα που διακυβεύονται στην περιοχή είναι προφανή...


Δίπλα μας

Όλα αυτά στα ελληνικά media παίζουν κάπου ανάμεσα στα διλήμματα που έχει ο Ζανιάς αν θα συνεχίσει να προσπαθεί να μας διασώσει ή θα κρατήσει τη θέση του στην τράπεζα. Ωστόσο, η εγγύτητα της χώρας μας με το πεδίο της σύγκρουσης καθώς επίσης και το μέγεθός της θα έπρεπε να είχαν κερδίσει μεγαλύτερο μέρος της προσοχής μας.

Η πτώση, για παράδειγμα, ενός τουρκικού αεροσκάφους από πυρά της συριακής (με ρωσική τεχνολογία εφοδιασμένης) αεράμυνας μας υπενθυμίζει ότι όλα όσα συμβαίνουν εκεί μας αφορούν άμεσα, καθώς η Τουρκία είναι χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Και το αεροπλάνο της είναι το πρώτο συμμαχικό αεροσκάφος που καταρρίπτεται από ρωσικά, πιθανότατα, αντιαεροπορικά που διαθέτει η Δαμασκός.

Υπό αυτήν τη έννοια, το πρόσχημα για ενδεχόμενη ΝΑΤΟϊκή αντίδραση δημιουργείται, καθώς η Τουρκία έχει το δικαίωμα να επικαλεστεί τα σχετικά άρθρα του ΝΑΤΟ περί συνδρομής...

Θα πει κανείς, βέβαια, ότι το τουρκικό αεροσκάφος πετούσε εντός του συριακού εναέριου χώρου και πως η Άγκυρα υποστηρίζει με κάθε τρόπο τις ομάδες των ανταρτών κατά του συριακού καθεστώτος. Άρα, δεν είναι σε άμυνα για να ζητήσει τη συμμαχική συνδρομή και ανάμειξη...

Πράγματι, αλλά έχει τη... δυτική δημοκρατία με το μέρος της – και απέναντί της τους... κακούς.