Xeftilization

Από την Oikoniki Pragmatikotita

Διαβάζω την τελευταία είδηση, για την ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών περί αφαίρεσης του τίτλου του «επίτιμου δικηγόρου» από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και συνταξιούχο δικηγόρο Θεόδωρο Πάγκαλο...

Στις 25.9 περνάω έξω από την Εμπορική Τράπεζα της οδού Αθηνάς και βλέπω στον τοίχο γραμμένο το σύνθημα (;) – ή γνωμικό καλύτερα: «Ο λαός θα κρεμάσει τους νέους δωσίλογους»...


Στις 24.9 διαβάζω τις δηκτικές δηλώσεις του Πούτιν για «Τις χώρες της Ε.Ε. που ζητούν από τη Γερμανία και τη Γαλλία οικονομική βοήθεια λέγοντας ότι ανταλλάσσουν την εθνική τους κυριαρχία με ελεημοσύνες»!


Το πρωί της 23.9 ανοίγω πρωί - πρωί την τηλεόραση και πέφτω πάνω στον Γιώργο Τράγκα, που λέει όσα λέει και ταυτόχρονα μιλάει, απολύτως σοβαρά, για τις δίκες που θα στηθούν εναντίον αυτών που έφεραν τη χώρα σ’ αυτά τα χάλια...

Ανακαλώ στη μνήμη μου την απόφαση της κόρης του Λοΐζου, ως κληρονόμου των δικαιωμάτων της καλλιτεχνικής παραγωγής του πατέρα της, να απαγορεύσει στο ΠΑΣΟΚ τη χρήση του γνωστού τραγουδιού «Καλημέρα Ήλιε»...

Όχι, τέτοια πράγματα δεν συνέβαιναν ποτέ στη μεταπολίτευση ή πριν από τη δικτατορία ή στον μεσοπόλεμο.

● Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση απαξιώθηκε και «γιαουρτώθηκε» όσο η σημερινή.

● Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση πρόσβαλε τόσο το δημόσιο αίσθημα και έδειξε τέτοια ανυπαρξία φιλότιμου.

● Ουδέποτε ελληνική κυβέρνηση έθεσε εαυτόν εντός εισαγωγικών – «κυβέρνηση» – ως διοίκηση ουσιαστικά του τόπου που διεκπεραιώνει ξένες εντολές...

Και υπενθυμίζω ότι μόνο μετά τη δικτατορία και για κάμποσα χρόνια οι όροι «κυβέρνηση» και «υπουργός» της χούντας έμπαιναν εντός εισαγωγικών, γιατί αμφισβητείτο η νομιμότητά τους...

Ο Σεφέρης έγραψε το τελευταίο ποίημα του «Επί Ασπαλάθων» το 1971 με θέμα την επώδυνη θανάτωση του τυράννου Αρδιαίου με το σύρσιμό του στους ακανθοφόρους ασπάλαθους. Ο λόγος του ήταν υπαινικτικός – ουσιαστικά ήταν μια σαδιστική αναπόληση εναντίον της δικτατορίας, που τον είχε κακολογήσει και ταπεινώσει.

«Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού.

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν

ακόμη...

Γαλήνη

– Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού

τ' αυλάκια.

τ' όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει

"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος

31 του Μάρτη 1971»

Η δική μου αναπόληση δεν πάει τόσο μακριά και δεν έχει τόση κουλτούρα. Απλώς φέρνει στον νου μου μιαν άλλη αφήγηση, καθόλου πλατωνική, για μια τρομερή ημέρα όπως η 15η Νοεμβρίου 1922, ώρα 11.27 π.μ. Όταν μπροστά σε 90 στρατιώτες και μερικές δεκάδες μαρτύρων, στο Γουδή, πίσω από το νοσοκομείο Σωτηρία, έγινε η εκτέλεση των έξι...