Οι πλούσιοι δεν θέλουν να σωθούν

Από Τα Νέα

Του Ρούσσου Βρανά

Οι βεβαιότητες για τη φυσική του Αϊνστάιν κατέρρευσαν στο CERN μετά την ανακάλυψη νετρίνων που τρέχουν ταχύτερα από το φως. Το πείραμά μας σημαίνει θεωρητικά, εξηγεί ένας από τους επιστήμονες, πως «ένα παιδί μπορεί να ταξιδέψει στο παρελθόν και να σκοτώσει τη μάνα του πριν ακόμη αυτοί γεννηθούν».

Σε ένα άλλο πείραμα, μία ακόμη βεβαιότητα καταρρέει: πως καταδικάζοντας φτωχούς και σώζοντας πλούσιους, μπορεί να σωθεί το οικονομικό σύστημα. Στην εφαρμογή του, έδειξε πως ολόκληρες κοινωνίες κινδυνεύουν να κυλιστούν στο αίμα, όχι στο παρελθόν ούτε στο μέλλον, αλλά τώρα, χωρίς τη βοήθεια κανενός νετρίνο.


Μια σκέψη που είχε σώσει το σύστημα από τον εαυτό του στη μεγάλη κρίση του 1930, είχε κάνει τότε ο πρόεδρος της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Μάρινερ Εκλς, καταθέτοντας στην επιτροπή χρηματοπιστωτικών υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας:

«Είναι αδύνατον οι πλούσιοι να σώσουν τόσο πολλά όσα προσπαθούν να σώσουν και όσα αξίζουν να σωθούν. Μπορούν να σώσουν κλειστά εργοστάσια και άχρηστα βαγόνια τρένων. Μπορούν να σώσουν άδεια γραφεία και κλειστές τράπεζες. Μπορούν να σώσουν χάρτινα αποδεικτικά ξένων δανείων. Όμως, ως τάξη δεν μπορούν να σώσουν τίποτα από όσα αξίζουν να σωθούν, χωρίς το κέρδος που τους φέρνει η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών.

Είναι προς το συμφέρον των πλούσιων – για να τους προστατέψουμε από τις συνέπειες της δικής τους τρέλας – να τους πάρουμε ένα επαρκές ποσό από το πλεόνασμά τους ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα στους καταναλωτές να ξοδέψουν και στις επιχειρήσεις να λειτουργήσουν με κέρδος. Δεν "γδέρνουμε" τους πλούσιους. Τους σώζουμε. Και είναι ο μόνος τρόπος για να τους εξασφαλίσουμε την ειρήνη και την ασφάλεια που δεν έχουν σήμερα».

Οι πλούσιοι όμως δείχνουν σήμερα σαν να μη θέλουν να σωθούν. Στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να αποκαταστήσει τη χαμένη οικονομική ισορροπία, το σύστημα καταστρέφει την κοινωνική και πολιτική ισορροπία με τη λιτότητα, την ανεργία και την απάνθρωπη πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαών. Και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες παραμένουν αδιάφορες μπροστά στην επικρεμάμενη απειλή: να γεμίσει ξαφνικά η ήπειρος από ακυβέρνητες χώρες.

Ο Μπάρι Άιχενγκριν, καθηγητής των οικονομικών και πολιτικών επιστημών στο Μπέρκλεϊ, έγραφε πρόσφατα πως η κατάσταση είναι τόσο τεταμένη, που «θα έφτανε μια ξεστρατισμένη λαστιχένια σφαίρα για να μετατρέψει την επόμενη διαδήλωση σε έναν ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο». Και δεν είναι μόνο ο Αϊχενγκριν.

«Στα κυβερνητικά κτίρια της Ευρώπης, και πάνω από όλα στην καγκελαρία του Βερολίνου, κανείς δεν αναφέρεται σε αυτά τα ζητήματα», έλεγε ο οικονομικός αναλυτής Πολ Μέισον στο BBC2.

«Η κατάσταση μου θυμίζει πολύ το 1848. Τον Μέτερνιχ να χλευάζει από το παράθυρό του τον ετερόκλητο όχλο, λίγες μόλις ώρες πριν από την αιφνίδια ανατροπή του. Τον Γκιζό να παραδίδει την πρωθυπουργία του άπνους από τον κλονισμό. Τον Θιέρσο, πρωθυπουργό της μιας ημέρας, να παθαίνει νευρική κρίση μέσα στην άμαξά του καταδιωκόμενος από τις μάζες...».