Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ...

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Όσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερο ανεβαίνουν οι τόνοι του Βενιζέλου. Την ώρα που ο Πάγκαλος, χωρίς να πολυφαίνεται, κάνει τη βρόμικη «δουλειά», τον συντονισμό και προγραμματισμό των συγχωνεύσεων που θα φέρουν τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις από το Δημόσιο, ο έτερος αντιπρόεδρος, με κρεσέντο απειλητικών εκβιασμών, προτιμά να τραβά πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας.

Πότε μας απειλεί με «αίμα, σπέρμα, θάνατο» (ή κάτι παρόμοιο) και πότε ότι θα γίνουμε Αργεντινή αν δεν κάτσουμε να μας φερμάρει το νέο πακέτο.


Προφανώς έχουμε περάσει σε αυτό για το οποίο τόσο καιρό μιλάμε: την τελική ευθεία προς την πτώχευση. Και ο αντιπρόεδρος – θεωρώντας ότι έχει κάψει οριστικά κάθε περαιτέρω πολιτική του φιλοδοξία, όπως κλαψούριζε προσφάτως – έχει αναλάβει το δυσάρεστο καθήκον να καταστήσει όλο τον ελληνικό λαό και όλα τα κόμματα συνυπεύθυνους της τραγωδίας. Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ότι, με τον τρόπο αυτόν, υπογράφει την πολιτική καταδίκη της κυβέρνησής του. Και εξηγούμαι:

● Όταν η – κατά Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και ΣΙΑ – επιχείρηση «σωτηρία της χώρας» άρχιζε, αρκετοί, με πρώτο τον Δημήτρη Καζάκη, προειδοποιούσαμε για την κατάληξη. Ήταν κάτι περισσότερο από προφανής και τώρα ήδη βρίσκεται επί θύραις.

● Όταν προειδοποιούσαμε ότι το παιχνίδι τους είναι «στημένο», λίγοι το πίστευαν. Τώρα πια έχουν συγκεντρωθεί ουκ ολίγα στοιχεία που το καταδεικνύουν. Αν μάλιστα ξετυλιχθεί ολόκληρη η ιστορία των greek statistics, που τώρα άρχισε να αποκαλύπτεται, αρκετοί είναι αυτοί που δεν θα βρίσκουν τρύπα να κρυφτούν. Άλλωστε ήδη η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας έχει αντιληφθεί το μέγεθος της σκευωρίας που στήθηκε στην πλάτη της. Και πολύ αμφιβάλλω αν θα τη δικαιολογήσει στο ελάχιστο.

● Ύστερα από ενάμιση χρόνο στα δίχτυα της τρόικας, της πρωτοφανούς δανειακής σύμβασης και των μνημονίων, μεσοπρόθεσμων κ.λπ., ο Βενιζέλος έρχεται να μας πει ότι όλες οι θυσίες στις οποίες υπεβλήθησαν σχεδόν αδιαμαρτύρητα οι Έλληνες έχουν πάει χαμένες. Ότι απειλούμαστε, περισσότερο παρά ποτέ, από πτώχευση.

● Πριν από την... επίσημη όξυνση της κρίσης ελέω «Τιτανικού», είχαμε προειδοποιήσει για κάτι: ο ελληνικός λαός δεν θα αρνηθεί να κάνει παραχωρήσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης, ακόμη και θυσίες, αρκεί να πειστεί ότι αυτές δεν θα πάνε στον βρόντο. Σήμερα όμως ο Βενιζέλος, σε μια κοινωνία στα πρόθυρα της διάλυσης και της γενικής κοινωνικής πτώχευσης, έχει να υποσχεθεί μονάχα «πόνο, δάκρυα και αίμα».

Την ίδια ώρα η κοινωνία εξακολουθεί να υπομένει αγόγγυστα τις καταστροφικές αθλιότητες που υφίσταται, προκαλώντας συχνά τον θαυμασμό ξένων παρατηρητών και σχολιαστών για την καρτερία του. Είναι όμως προφανές ότι δεν αντέχει άλλο και ότι η έκρηξη – είτε πολιτική και οργανωμένη είτε άναρχη και αυτοκαταστροφική – χρειάζεται μία μόνο σπίθα.

Το τελευταίο που έχει ανάγκη είναι οι θρασείες απειλές εκ μέρους ενόχων.


Τεκμήρια ενοχής

Οι επιλογές που κάθε τόσο ανακοίνωναν σχεδόν θριαμβικά ο νυν πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του έχουν πλέον οδηγήσει στην κατάρρευση της οικονομίας και απειλούν με πλήρη εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία. Εικάζω ότι ελάχιστοι έχουν πια αμφιβολίες για το ποιοι είναι οι ένοχοι.

Διότι προφανώς δεν είναι ούτε κατά διάνοια αθώοι αυτοί που αποφάσισαν να πουλήσουν το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων, με το πολλαπλό οικονομικό όφελος για την εθνική οικονομία, προκειμένου να καλύψουν τα τοκοχρεολύσια... μιας χρονιάς – με το ζόρι!

Προφανώς δεν είναι ούτε κατά διάνοια αθώοι αυτοί που, αφού προκάλεσαν την κρίση δανεισμού και εν συνεχεία δανείστηκαν τα 110 δισ. από την τρόικα, έχουν έως σήμερα καταφέρει τα εξής εκπληκτικά:

● Να αλλάξουν το νομικό καθεστώς του δανεισμού μας για μεγάλο μέρος του χρέους υπέρ των δανειστών – χωρίς ελπίδα καμιάς νομικής διεκδίκησης στο μέλλον αφού παραιτήθηκαν οριστικά και αμετάκλητα ακόμη και από την ασυλία της χώρας. Και να ετοιμάζονται να αλλάξουν το καθεστώς ακόμη μεγαλύτερου μέρους ή και του συνόλου του χρέους.

● Να αυξήσουν δραματικά το χρέος της Ελλάδας, το οποίο υπολογίζεται από το ΔΝΤ ότι θα φτάσει το 190% του ΑΕΠ (από 125% περίπου που το παρέλαβαν), ενώ άλλοι αναλυτές το προβλέπουν σύντομα πάνω από το 200%.

● Να προκαλέσουν, λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης προς τη «διεφθαρμένη» (κατά Παπανδρέου) χώρα μας, απώλειες της τάξεως των 100 δισ. ευρώ στο χρηματιστήριο.

● Πριν από τέσσερις μήνες υπολογίζονταν σε 35 δισ. οι απώλειες των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων που κατείχαν ελληνικά ομόλογα. Το ποσό αυτό έχει προφανώς αυξηθεί με τη διαρκή απαξίωση των ομολόγων.

● Συνολικά, σύμφωνα με ανάλυση του Βασίλη Βιλιάρδου, το κόστος της κρίσης ανέρχεται σε περισσότερα από 300 δισ. ευρώ συνυπολογιζομένων των επιπτώσεων της ύφεσης, της μείωσης των μισθών και της απαξίωσης ιδιωτικών περιουσιών. Υπολογισμός του Π. Παναγιώτου μόλις τον περασμένο Μάιο έβγαζε τη ζημιά περί τα 200 δισ.


Κάντο όπως ο Φερνάντο!

Αυτά, λοιπόν, τα επιτεύγματα είναι που νομιμοποιούν αυτή την κυβέρνηση να εκβιάζει και να απειλεί; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Οι απώλειες που έχει υποστεί ήδη η Ελλάδα θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αναπληρωθούν. Η καταστροφή έχει ήδη επέλθει και η παρούσα κυβέρνηση μπορεί μόνο να την επιδεινώσει.

Ήδη άλλωστε διαπραγματεύεται – μήπως, εκούσα - άκουσα, την έχει κιόλας συμφωνήσει; – μια πτώχευση υπό τον πλήρη έλεγχο των δανειστών. Αυτήν που όλοι, σ' ολόκληρο τον κόσμο, ήδη αναγγέλλουν. Δηλαδή μια κατάληξη που θα έχει όλες τις δραματικές συνέπειες κάθε πτώχευσης χωρίς κανένα σχεδόν από τα ωφελήματα που συνήθως έχουν τέτοια γεγονότα όταν γίνονται με τους όρους (και τους νόμους) του πτωχευμένου κράτους.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το ότι ο Βενιζέλος – και αρκετοί άλλοι στα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ – αναφέρεται στην Αργεντινή, όσο και αν αποκρύπτει τι συνέβη σ' αυτήν τη βασανισμένη χώρα με υπαίτιους τους σημερινούς προστάτες της κυβέρνησής του και τους Αργεντινούς συνεργάτες τους.

Ας θυμούνται τουλάχιστον στην κυβέρνησή μας ότι ο Φερνάντο Ντε Λα Ρούα, πρόεδρος της Αργεντινής κατά τη χρεοκοπία της και τη λαϊκή εξέγερση που κόστισε περισσότερους από 20 νεκρούς (προσφάτως μάλιστα προσήχθη σε δίκη στη χώρα του για διαφθορά), αντελήφθη εγκαίρως τη διαχρονική αξία μιας σοφής ελληνικής παροιμίας: «Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ». Έτσι στις 21 Δεκεμβρίου 2001 έφυγε με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου.

Με φειδώ, λοιπόν, οι αναφορές στην Αργεντινή. Δεν είναι βέβαιο ότι βοηθούν τις – σημερινές και μελλοντικές – επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης. Αντιθέτως κινδυνεύετε να δικαιώσετε τον... Αλαβάνο! Έτσι δεν είναι, κύριε αντιπρόεδρε;