Σκληρό μήνυμα από την Ουάσιγκτον

Από το Euro2day

Της Αγγελικής Παπαμιλτιάδου

Η Γερμανία σπρώχνει και επισήμως πλέον το λεγόμενο «Σχέδιο Β», το οποίο εμπεριέχει τη δυνατότητα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας μιας χώρας - μέλους της ευρωζώνης. Όπως δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από την Ουάσιγκτον, η επίσπευση της λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού ESM είναι κάτι που εξετάζεται, επιβεβαιώνοντας τα σχετικά ρεπορτάζ του Euro2day.

Η προοπτική αυτή άρχισε να κερδίζει έδαφος μέσα στο συμβούλιο του Εurogroup και κινείται σε συνδυασμό με τη θέσπιση των κανόνων της οικονομικής διακυβέρνησης που θα αποφασιστούν τον Οκτώβριο.


Στην Ουάσιγκτον το σαββατοκύριακο η πίεση από όλες τις πλευρές προς την Ευρώπη ήταν έντονη. Βασικό αίτημα ήταν να κινητοποιηθεί και να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις.

Για την Ελλάδα η πίεση να παρουσιάσει αποτέλεσμα ήταν έντονη και έγινε ξεκάθαρη με το θρίλερ που εξελίχθηκε αναφορικά με το πότε θα έρθει η τρόικα στην Αθήνα ώστε να προχωρήσει στην αξιολόγηση, που αποτελεί προϋπόθεση για την εκταμίευση της 6ης δόσης.

Από την πλευρά του ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος έσπευσε να τονίσει ότι η τρόικα θα επιστρέψει, η δόση θα εκταμιευτεί και η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να εφαρμοστούν οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου. Ωστόσο μπαράζ δηλώσεων ξένων αξιωματούχων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δανειστές επεξεργάζονται εναλλακτικά σενάρια στην περίπτωση όπου η Αθήνα δεν πραγματοποιήσει τις δεσμεύσεις της.

Η λογική που επικρατεί είναι η ελεγχόμενη πτώχευση να συνδυαστεί με την άρση της δημοσιονομικής κυριαρχίας, τις αυστηρές ποινές και τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας (ώστε να γίνεται η αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων) από ευρωπαϊκά όργανα που θα δημιουργηθούν.

Από εκεί και πέρα το πώς θα υλοποιηθούν όλα αυτά και το εάν θα υπάρξει κούρεμα του ελληνικού χρέους πάνω από το 20% θα είναι προϊόν συζητήσεων και επαφών της ελληνικής κυβέρνησης και των δανειστών, που έχουν ξεκινήσει από τον Ιούλιο. Και βεβαίως ένα κούρεμα θα συνοδεύεται με τη σαφή εποπτεία των δανειστών που θα διαχειρίζονται τα ελληνικά ταμεία.

Οι διαρροές συχνά είναι αντικρουόμενες, όμως σε ιδιωτικές συζητήσεις όλοι οι αξιωματούχοι τόσο της Ε.Ε. όσο και του ΔΝΤ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι διατηρήσιμο και θα χρειαστούν πιο δραστικές αλλαγές και αποφάσεις. Το μη διαχειρίσιμο χρέος δημιουργεί πλέον και νομικά προβλήματα στη διαδικασία εκταμίευσης των δόσεων των δανείων και οι σκληροπυρηνικές χώρες αρνούνται πλέον να δίνουν το πράσινο φως ώστε το ΟΚ στην εκταμίευση να εκφράζεται τελικά με πολιτική απόφαση.

Υπενθυμίζεται ότι από το Εurogroup της περασμένης εβδομάδας στην Πολωνία υπήρξαν χώρες που ζήτησαν την αλλαγή της απόφασης της 21ης Ιουλίου.


Άργησε πολύ η Αθήνα

Το κλίμα στην Ουάσιγκτον ήταν πολύ βαρύ για τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος επιχείρησε για άλλη μία φορά να περάσει το μήνυμα ότι «η κυβέρνηση θα πάρει όσα μέτρα χρειάζονται ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι».

«Τoo little too late» ήταν το σχόλιο υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης για τα νέα μέτρα που παρουσίασε η ελληνική πλευρά, ο οποίος πρόσθεσε πως, παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ κρατά ήρεμη επικοινωνιακή στάση, πίσω από τις κλειστές πόρτες υπάρχουν έντονη δυσπιστία και δυσφορία για δύο λόγους:

1. Η κωλυσιεργία της ελληνικής κυβέρνησης προκαλεί προβλήματα στην εκταμίευση της έκτης δόσης από την πλευρά του Δ.Σ. του ταμείου (στο οποίο εξακολουθεί να μην υπάρχει ομοφωνία) καθώς η Ινδία και η Βραζιλία θεωρούν ότι πρέπει να δοθεί μόνο ένα συμβολικό ποσό από αυτό που αναλογεί στο ΔΝΤ. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται αυτές οι χώρες και για το νέο δάνειο, στο οποίο η συμμετοχή του ταμείου δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί

2. Οι αξιωματούχοι δεν είδαν με καλό μάτι τις διαρροές και τα σενάρια που εμφανίστηκαν στον ελληνικό Τύπο για το επιπρόσθετο κούρεμα του ελληνικού χρέους, τα οποία χρεώνουν στο οικονομικό επιτελείο.

Αξιωματούχος της Κομισιόν ανέφερε στο Euro2day ότι οι συζητήσεις και οι διάφορες εναλλακτικές κινούνται ακόμη σε τεχνοκρατικό επίπεδο και πως υπάρχουν κυβερνήσεις που εξετάζουν δικές τους προτάσεις, όμως ακόμη δεν υπάρχει ένα λεπτομερές και συνολικό σχέδιο που τέθηκε στο διευρυμένο τραπέζι των συζητήσεων.

Οι περισσότερες συζητήσεις, δηλαδή, γίνονται σε διμερές επίπεδο, ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι και Έλληνες τραπεζίτες έχουν ξεκινήσει από τον Ιούλιο τις δικές τους επαφές για το πώς θα διαχειριστούν πιθανή ελεγχόμενη χρεοκοπία.

Όμως, όπως σημειώνει ο αξιωματούχος, η Ελλάδα θεωρείται πλέον μόνιμη εστία αναζωπύρωσης του κινδύνου στην ευρωζώνη και οι διαβουλεύσεις γίνονται ώστε να ανακοπεί ένα ντόμινο συνεπειών, «άρα η προοπτική της ελεγχόμενης χρεοκοπίας πρέπει να προβλέπει και να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει όλες τις εξελίξεις».

Βέβαια η σπαζοκεφαλιά έχει να κάνει με τις συνέπειες σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς από το ενδεχόμενο «κουρέματος» του ελληνικού χρέους πάνω από το 20% που προνοεί ο PSI.

Θα πρέπει δηλαδή η Ε.Ε. να βρει τη φόρμουλα μέσα από την οποία θα δοθεί βοήθεια σε όσους υποστούν απώλειες και φαίνεται πως η πρόταση να αναλάβει ρόλο ο προσωρινός μηχανισμός EFSF συναντά αντιστάσεις.

Αλλά και η πρόταση να διευρυνθεί το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων δεν τους βρίσκει όλους σύμφωνους, όπως μετέφερε στον κ. Βενιζέλο ο επικεφαλής της Deutsche Bank κ. Γιόζεφ Άκερμαν.

Μιλώντας χθες σε συνέδριο του IIF, στο περιθώριο της διάσκεψης του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο κ. Άκερμαν είπε ότι θα ήταν λάθος να αλλάξουν οι όροι του ελληνικού προγράμματος. «Εάν ξανανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας, θα χάσουμε πολύ χρόνο. Δεν είμαι σίγουρος πως οι επενδυτές θα συμμετάσχουν».

Κληθείς να σχολιάσει τις δηλώσεις του κ. Σόιμπλε ότι οι αριθμοί (για την Ελλάδα) έχουν αλλάξει ο κ. Άκερμαν εξέφρασε την αντίθεσή του λέγοντας: «Δεν είναι παραγωγικό να αρχίσει ξανά η διαπραγμάτευση και δεν θα σταθεροποιήσει τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συμβουλή μας είναι να προχωρήσουμε».

Πληροφορίες από την Ουάσιγκτον αναφέρουν ότι τόσο οι υπουργοί Οικονομικών όσο και το ΔΝΤ και οι ΗΠΑ άσκησαν συντονισμένες πιέσεις στον πρόεδρο της ΕΚΤ κ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ και στον διάδοχό του κ. Μάριο Ντράγκι να συνεχίσουν και να αυξήσουν τις αγορές ελληνικών, ιταλικών και ισπανικών ομολόγων.