Η μεγάλη κλοπή του χρυσού

Από Το Ποντίκι 15.9.2011

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική γη κρύβει στα σπλάχνα της ορυκτό πλούτο που εκτιμάται σε πάνω από 40 δισ. ευρώ. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι από αυτόν τον θησαυρό το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει να παίρνει... ούτε ένα ευρώ!

Η εξήγηση είναι απλή. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων (royalties) στο Δημόσιο από την εκμετάλλευσή του!

Αυτή τη μικρή... λεπτομέρεια κάνουν ότι ξεχνούν κυβερνητικά στελέχη και καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί, που ποντάροντας μόνο σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα βγαίνουν δεξιά και αριστερά και διαλαλούν μεγάλες επενδύσεις δισεκατομμυρίων, από τις οποίες η χώρα δεν έχει να παίρνει τίποτε.


Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι η μεταλλευτική αξία των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στη Μακεδονία και τη Θράκη ανέρχεται σε πάνω από 30 δισ. ευρώ. Και ακόμη ότι τους επόμενους μήνες θα προκηρυχθούν διεθνείς διαγωνισμοί για την αξιοποίησή τους.

Αυτό που δεν λένε είναι, όμως, ότι η χώρα σκανδαλωδώς δωρίζει χρυσό, χαλκό, άργυρο και άλλα πολύτιμα ορυκτά ξεπουλώντας έναντι πινακίου φακής τον θησαυρό της ελληνικής γης.


Χρυσό ξεπούλημα

Το «τυράκι» που πλασάρουν τα κυβερνητικά στελέχη είναι η εξασφάλιση θέσεων εργασίας. Μόνο που κρύβουν τη φάκα και την αλήθεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, για τις τρεις μεγαλύτερες και σημαντικότερες επενδύσεις σε Μακεδονία και Θράκη προβλέπεται η εξασφάλιση, μόλις, 1.500 θέσεων εργασίας, όταν η αξία των μεταλλευτικών αποθεμάτων που έχει παραχωρηθεί στους ιδιώτες ανέρχεται σε 33,2 δισ. ευρώ!

Σε εποχές κρίσης, βέβαια, οι 1.500 θέσεις εργασίας είναι καλοδεχούμενες, με τη διαφορά ότι είναι κυριολεκτικά χρυσοπληρωμένες.

Για την ακρίβεια το ελληνικό Δημόσιο έχει πληρώσει την κάθε μια από τις 1.500 θέσεις εργασίας προς 187.000 ευρώ! Και επιπλέον έχει δωρίσει στις εταιρείες στις οποίες παραχωρήθηκε ο ορυκτός πλούτος αμύθητη περιουσία δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ιδού αναλυτικά το ξεπούλημα:

1. Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδικής: μικτά θειούχα.
♦ Επενδυτής: European Goldfields (Καναδάς) 95%, Ελλάκτωρ 5%.

♦ Μεταλλευτικά αποθέματα (reserves): χρυσός 350 τόνοι (11,3 εκατ. ουγγιές), άργυρος 2.500 τόνοι, χαλκός 1 εκατ. τόνοι, μόλυβδος 1,5 εκατ. τόνοι, ψευδάργυρος 1,5 εκατ. τόνοι.

♦ Συνολικές θέσεις εργασίας: 1.200.

2. Μεταλλεία Περάματος Έβρου και Σαπών Ροδόπης: χρυσός.

♦ Επενδυτές: Eldorado Gold (Καναδάς) 100% και Cape Lambert Resources (Aυστραλία) 100% αντίστοιχα.

♦ Μεταλλευτικά αποθέματα: 100 + 50 τόνοι χρυσού (5,7 εκατ. ουγγιές).

♦ Συνολικές θέσεις εργασίας: 300.

Είναι χαρακτηριστική της αποικιοκρατικής λογικής η ιστορία των μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής, της μεγαλύτερης επένδυσης χρυσού στη χώρα.

Η τιμή πώλησής τους στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός το 2003 έγινε έναντι αντιτίμου μόλις 11 εκατ. ευρώ. Το ελληνικό Δημόσιο, όμως, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ύστερα από έρευνα που κράτησε τρία χρόνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξία πώλησης ήταν κατώτερη της πραγματικής αξίας και θεωρήθηκε έμμεση επιδότηση κατά παράβαση των κοινοτικών κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, το ύψος της έμμεσης αυτής επιδότησης υπολογίζεται σε 14 εκατ. ευρώ, ενώ η εταιρεία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών. Σύμφωνα με την Επιτροπή, μάλιστα, το Δημόσιο πρέπει να ανακτήσει από τον δικαιούχο συνολικό ποσό που ανέρχεται σε 15,3 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους. Για να το κάνουμε πιο λιανά:

♦ Το 2003 το Δημόσιο πούλησε τα μεταλλεία χρυσού έναντι 11 εκατ. ευρώ για να κερδίσει 1.200 θέσεις εργασίας.

♦ Η Κομισιόν θεωρεί κατώτερο της πραγματικής αξίας το ποσό και θεωρεί ότι επί της ουσίας η εταιρεία επιδοτήθηκε από το ελληνικό Δημόσιο.

♦ Η εταιρεία εξασφάλισε τα αποκλειστικά δικαιώματα σε ορυκτό πλούτο δεκάδων δισ. ευρώ, χωρίς, μάλιστα, να έχει την υποχρέωση να αποδίδει μέρος των εσόδων της στο ελληνικό κράτος...

Όπως υπογραμμίζει το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, από τα κοιτάσματα των Μεταλλείων Κασσάνδρας, του Περάματος και των δυο μικρών κοιτασμάτων Οχιά και Άγιος Δημήτριος των Σαπών το Δημόσιο έχει να λαμβάνει μόνο μισθώματα από το μικρό μεταλλείο της Οχιάς.

Και αυτό διότι, όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο, σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, «το Δημόσιο εισπράττει μόνο μισθώματα 1% επί του εξορυσσομένου προϊόντος και μόνο από τα δημόσια μεταλλεία και ορυχεία. Από τα ιδιωτικά μεταλλεία και ορυχεία το Δημόσιο δεν εισπράττει τίποτα.

Υπάρχει μόνον η φορολόγηση των κερδών των εταιρειών, που πρόσφατα μειώθηκε στο 20%, μόνο που τα κέρδη θα πρέπει να τα βρει για να φορολογήσει. Εδώ η δημιουργική λογιστική πάει σύννεφο και συχνά οι "επενδυτές" καταφέρνουν να έχουν και επιστροφή φόρου»!


Αλλαγές εκ των υστέρων

Οι επιταγές του Μεταλλευτικού Κώδικα είναι ασφαλώς σε γνώση των καθ’ ύλην αρμοδίων υπουργών, οι οποίοι, αφού μας έχουν φλομώσει στις εξαγγελίες και αφού προσπαθούν να θολώσουν το τοπίο πετώντας στον αέρα ανύπαρκτα δισεκατομμύρια ληξιπρόθεσμων φόρων, υπόσχονται αλλαγή της νομοθεσίας κατόπιν εορτής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΥΠΕΚΑ επεξεργάζεται τώρα νομοσχέδιο που θα υποχρεώνει τα ιδιωτικά μεταλλεία στην καταβολή αντιτίμου προς το ελληνικό Δημόσιο. Αυτό που δεν έχει ξεκαθαρίσει είναι εάν απλώς θα επιβάλει το μίσθωμα 1% και στα ιδιωτικά μεταλλεία ή θα προχωρήσει στη θεσμοθέτηση και των δικαιωμάτων (royalties), τα οποία δεν συνιστούν μίσθωμα, αλλά αποζημίωση που πρέπει να λαμβάνει ο ιδιοκτήτης του φυσικού πόρου – το ελληνικό κράτος στην προκειμένη περίπτωση – για την εξάντληση του ορυκτού του πλούτου.

Το σχέδιο νόμου αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή στο τέλος του χρόνου και αφού, εννοείται, τα χρυσοφόρα μεταλλεία έχουν παραχωρηθεί χωρίς το ελληνικό Δημόσιο να παίρνει ούτε ένα ευρώ από τον πολύτιμο ορυκτό πλούτο που διαθέτει η χώρα. Άλλωστε τα μεταλλεία της Κασσάνδρας, μακράν η μεγαλύτερη επένδυση για την εξόρυξη χρυσού, έχουν ήδη παραχωρηθεί με τη μέθοδο «δίχως κέρδος κέρατα».