Πτώχευση, αλλά... πώς;

Από Το Ποντίκι 15.9.2011

Όταν αυτοί που σε δανείζουν με όρους αποικίας, αυτοί που ελέγχουν τη χώρα, την οικονομία και την κυβέρνηση, που σε θεωρούν αποτυχημένο, μπατίρη και κίνδυνο για το ευρώ, που καθημερινά λένε ότι πρέπει να χρεοκοπήσεις ελεγχόμενα από τους ίδιους, όταν αυτοί λοιπόν σε χτυπάνε φιλικά στην πλάτη, μάλλον δεν πρόκειται για φιλοφρόνηση.

Κάτι τέτοιο ισχύει και με τη... στήριξη που, ύστερα από δύο εβδομάδες αναθέματος, εισπράττει η κυβέρνηση από Μέρκελ και Σαρκοζί, ώστε να έχει μια πολιτική - νομική βάση η εκταμίευση της «έκτης δόσης».


Αύριο ακολουθεί το Eurogroup, ένας πολιτικός εφιάλτης για την κυβέρνηση: μόνη στην αρένα, με τα λιοντάρια να βρυχώνται γύρω της. Όχι, δεν είναι αρκετός ο κεφαλικός φόρος στα ακίνητα, ούτε οι απολύσεις με τη μορφή της «εφεδρείας». Πρέπει να είναι περισσότερες, άμεσες και σε όλο το φάσμα του Δημοσίου. Και το ασφαλιστικό εξ αρχής. Και νέα οριζόντια μείωση μισθών. Και γρηγορότερο ξεπούλημα.

Ούτε τα εισπρακτικά μέτρα αρκούν: το έλλειμμα είναι εκτός στόχου. Και η ύφεση πάνω από τις προβλέψεις. Και το χρέος ανεβαίνει με εκρηκτικό ρυθμό. Η οικονομία καταρρέει και μια ανεξέλεγκτη πτώχευση της Ελλάδας, με Ιταλία και Ισπανία σε ραγδαία επιδείνωση και τις γαλλικές τράπεζες να υποβαθμίζονται, προκαλεί πανικό στην αγρίως κλυδωνιζόμενη ευρωζώνη.

Γι' αυτό ο σχεδιασμός για επίσημη άρση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας μας. Γι’ αυτό η επιδίωξη για «καραντίνα» στο πλαίσιο της Ε.Ε. Γι’ αυτό η απαίτηση για ελεγχόμενη πτώχευση. Γι' αυτό η επιδίωξη για επίσπευση του μηχανισμού ελεγχόμενων πτωχεύσεων (ESM). Τον οποίο έχουν αποφασίσει, μαζί με την κυβέρνηση Παπανδρέου, από τον Μάρτιο.

Το πρόβλημα δεν είναι, για τους εταίρους μας, αν θα πτωχεύσουμε, αλλά πώς. Και αν αυτοί θα πληγούν. Και αν θα ελέγχουν πλήρως τη χώρα μας και μετά το κακό. Και, προς θεού, μην τυχόν και το... πάθουμε μόνοι μας. Χωρίς αυτοί να έχουν λόγο. Μόνο αυτό θεωρούν καταστροφή. Τίποτε άλλο...