Habemus πρωθυπουργό

Από την Oikoniki Pragmatikotita

Στο Habemus Papam ο Μισέλ Πικολί υποδύεται έναν νεοεκλεγμένο Πάπα, ο οποίος σκέπτεται το πράγμα σοβαρότερα, μετά την εκλογή του, και παραιτείται. Εδώ στην Ελλάδα habemus πρωθυπουργό, χωρίς τα υπαρξιακά προβλήματα του Μισέλ Πικολί, αλλά ουδείς γνωρίζει αν θα habemus συντάξεις, μισθούς, κοινωνική πρόνοια...


Πάντως άκουσα τον κ. Λουκά Παπαδήμο στην πρώτη δημόσια ομιλία του ως πρωθυπουργού και καταρχήν εντυπωσιάστηκα από τον σταθερό και εύηχο λόγο του, χωρίς τα σαρδάμ και τα άλλα ψυχοπολιτικά μπουρδουκλώματα των Παπανδρέου και Σημίτη.

Βέβαια από αυτόν περίμενα να αναφερθεί και στη μείζονα κρίση και στις δι-εθνικές πολιτικές που απαιτούνται για την υπέρβασή της, όμως τίποτε τέτοιο δεν ειπώθηκε. Αντίθετα ο κ. Παπαδήμος ανέφερε (ευτυχώς μόνο μία φορά...) τον όρο «ανταγωνιστικότητα», που ως γνωστόν προϊδεάζει ευθέως και πλαγίως για περικοπές και νέα piasokolarium....

Ο νέος πρωθυπουργός ευχαρίστησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εντολή που του ανέθεσε – υποθέτω ότι ιδιωτικώς θα τον ευχαρίστησε και για τους «υπνάκους» που περιέκοψε ή / και θυσίασε προς χάριν της Πατρίδας. Και από κοντά στην όλη κατάσταση ήλθε η ευχή και προτροπή του παλιού Προέδρου Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου για τη μη επιβολή παραπέρα φόρων, γιατί δεν αντέχει ο λαός...

Εμ, κύριε Παπούλια μου, όλοι κρινόμαστε από το τι κάνουμε ή τουλάχιστον ευχόμαστε στις δύσκολες στιγμές κι όχι όταν βαράνε τα νταούλια και παίζουν οι ζουρνάδες...

ΥΓ.: Ως οδηγός της ελληνικής οικονομίας ο κ. Παπαδήμος μου θυμίζει τον Αλβέρτο Αϊνστάιν πάνω σε ποδήλατο: Ό,τι και να κάνει, δεν μπορεί να τρέξει πάνω από ένα επίπεδο...