Το ευρώ και το εθνικό συμφέρον

Από Τα Νέα

Του Ρούσσου Βρανά

Η κρίση του ευρώ έχει αρχίσει να καταρρίπτει πολλά ευρωπαϊκά ταμπού. Δύο από αυτά έσπασε τις προάλλες ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών Μάικλ Νούναν.

Με ελάχιστα διπλωματική γλώσσα, τόλμησε να μιλήσει γι' αυτό που άλλοι ομόλογοί του προτιμούν να σωπαίνουν: το εθνικό συμφέρον της χώρας του. Και κατήγγειλε πως το Παρίσι και το Βερολίνο κυριαρχούν στην Ευρώπη εις βάρος των μικρότερων χωρών της. Πρότεινε μάλιστα μια άτυπη συμμαχία αυτών των χωρών προκειμένου να αποτινάξουν αυτήν την κυριαρχία.


Οι επικυρίαρχες χώρες του ευρώ μάς έδειξαν τον τελευταίο καιρό πως έχουν αναθεωρήσει μονομερώς ορισμένες ευρωπαϊκές πραγματικότητες τις οποίες θεωρούσαμε δεδομένες, παρατηρεί ο Μάρτιν Γουόκερ του πρακτορείου «Ηνωμένος Τύπος».

● Πρώτον, και ύστερα από τις απειλές αποπομπής που εκτόξευσαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί στις Κάννες κατά των «απείθαρχων χωρών», ότι το ευρωπαϊκό νόμισμα δεν αποτελεί πια μια μόνιμη δέσμευση, όπως ήθελαν οι ιδρυτές του όταν απέφευγαν να προβλέψουν έναν νομικό μηχανισμό αποχώρησης από αυτό.

● Δεύτερον, ότι η αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ καθιστά σχεδόν αδύνατη νομικά την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αφού τα προστατευτικά μέτρα που θα χρειαστεί να πάρει για την οικονομία της θα είναι ασύμβατα με τους κανόνες της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.

● Και, τρίτον, ότι η ευρωζώνη έχει γίνει σήμερα μια λέσχη με πολύ πιο αυστηρούς κανόνες, τόσο σκληρούς ώστε όποια χώρα δεν πειθαρχεί στη λιτότητα δεν μπορεί να περιμένει κανένα έλεος, όσο και αν είναι αυτό άδικο για τον λαό της.

Το πόσο κλειστή είναι αυτή η λέσχη φάνηκε στις Κάννες. Στη σύνοδο που έγινε εκεί αποδείχτηκε πως η Ευρώπη κυβερνάται από έναν κλειστό πυρήνα κρατών και αξιωματούχων που αυτοαποκαλούνται Όμιλος της Φρανκφούρτης.

Σύμφωνα με την ιρλανδική «Ιντιπέντεντ», αυτός ο κλειστός πυρήνας απαρτίζεται από την καγκελάριο Μέρκελ, τον πρόεδρο Σαρκοζί, τους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τον πρόεδρο των υπουργών Οικονομικών των κρατών - μελών της ευρωζώνης και τον επίτροπο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Υποθέσεων της Ευρώπης.

Ο Όμιλος της Φρανκφούρτης δεν έχει ούτε συγκεκριμένη νομική δομή ούτε γραμματεία αλλά αποτελεί έναν πυρήνα μέσα στον πυρήνα της Ευρώπης. Στις Κάννες ο όμιλος επιβεβαίωσε τον ηγεμονικό ρόλο του με τις εκβιαστικές τακτικές της Μέρκελ και του Σαρκοζί στο ελληνικό ζήτημα.

Ο όμιλος πήρε το όνομά του από την παλιά όπερα της Φρανκφούρτης όπου έγινε το αποχαιρετιστήριο πάρτι του Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Την ώρα που οι προσκεκλημένοι του απολάμβαναν Μότσαρτ, τα μέλη της ευρωπαϊκής ελίτ βυσσοδομούσαν σε διπλανή αίθουσα ετοιμάζοντας το επόμενο χτύπημά τους.

Στις Κάννες ο Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον εξόργισε τον Σαρκοζί, όταν τον ρώτησε: «Εσείς και η κυρία Μέρκελ επιδίδεστε σε μια επιχείρηση αλλαγής κυβερνήσεων στην Ευρώπη. Είναι αυτό σωστό; Και από τη στιγμή που θα αρχίσει, πού θα σταματήσει;». Δεν πήρε όμως καμιά απάντηση.