Ρουμπινί: Μετρημένες οι μέρες της Ιταλίας στην Ευρωζώνη αν...

Από την Ελευθεροτυπία

Την σοβαρή πιθανότητα εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη αναλύει σήμερα ο γνωστός για τις προβλέψεις του σχετικά με την κρίση καθηγητής Νουριέλ Ρουμπινί στους Financial Times.

Όπως εξηγεί ο Ρουμπινί, με τα επιτόκια του κρατικού της δανεισμού να ξεπερνούν το 7% υπάρχει ένας αυξανόμενος κίνδυνος πως η Ιταλία σύντομα θα χάσει την πρόσβαση της στις αγορές κεφαλαίου.


Και επειδή η χώρα είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί αλλά επίσης πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει, μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει στην υποχρεωτική αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους της των 1,9 τρις ευρώ.

Πράγμα που θα έλυνε μεν μερικώς το πρόβλημα του όγκου του χρέους της (πρόβλημα αποθέματος), αλλά όχι και το πρόβλημα της εξυπηρέτησης του (πρόβλημα ροής), ή του μεγάλου ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, της απουσίας διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της και της βυθιζόμενης στην ύφεση οικονομίας της.

Η λύση στα προβλήματα αυτά για την Ιταλία και τις άλλες περιφερειακές χώρες - μέλη της Ευρωζώνης κατά τον Ρουμπινί βρίσκεται στην έξοδο τους από το ευρώ (λόγω αδυναμία εξωτερικής ή εσωτερικής υποτίμησης) και στην επιστροφή τους στα εθνικά νομίσματα, γεγονός που θα μετέτρεπε τα σε ευρώ χρέη των χωρών αυτών σε χρέη εκφρασμένα σε εθνικό νόμισμα ενώ παράλληλα θα προκαλούσε την ουσιαστική διάλυση της Ευρωζώνης.

Ο Ρουμπινί πιστεύει πως η Ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει με την αναδιάρθρωση των χρεών και την έξοδο 1-2 μικρών χωρών από αυτήν όπως οι Ελλάδα και Πορτογαλία. Εάν, όμως, η Ιταλία ή / και η Ισπανία υποχρεώνονταν σε αναδιάρθρωση και έξοδο, αυτό ουσιαστικά θα διέλυε την Ευρωζώνη. Δυστυχώς, λέει ο καθηγητής, προς τα εκεί οδεύουμε ολοένα και περισσότερο.

Μόνον εάν η ΕΚΤ γινόταν ο δίχως περιορισμούς πιστωτής της τελευταίας καταφυγής μειώνοντας συγχρόνως τα επιτόκια της σε μηδενικά επίπεδα και ρίχνοντας την ισοτιμία του ευρώ σε μία ισοτιμία 1 προς 1 με το δολάριο, μαζί με μία δημοσιονομική ώθηση στη Γερμανία και παράλληλα με πολιτικές λιτότητας στην περιφέρεια, τότε μόνον θα μπορούσε ίσως να αποτραπεί η επερχόμενη καταστροφή.