Από το Διαδίχτυ (απ' όπου και το σκίτσο του Τολιάδη)
Σκηνικό πολέμου στήνει ο Ερντογάν προκειμένου να αρπάξει μερίδιο από τους φυσικούς πόρους (φυσικό αέριο, πετρέλαια) της ανατολικής Μεσογείου, απειλώντας το Ισραήλ και φυσικά Ελλάδα και Κύπρο, εκβιάζοντας τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα είναι το μικρότερο πρόβλημα - εμπόδιο για την Τουρκία και η εμπειρία διδάσκει ότι συνήθως οι τουρκικοί εκβιασμοί έχουν και κάποιο αποτέλεσμα.
Οι απειλές της Άγκυρας προς το Ισραήλ είναι πρωτόγνωρες και αποτελούν ένα ερώτημα για τους ίδιους τους Αμερικανούς, τους Ισραηλινούς και βεβαίως για την (πελαγωμένη) Αθήνα. Κανείς δεν γνωρίζει έως πού μπορεί να φτάσουν οι τουρκικές απειλές, οι περισσότεροι δε πιστεύουν πως το θέμα είναι διαπραγματεύσιμο. Όλοι εκτός από τον Πάνο Μπεγλίτη (τον υπουργό Άμυνας), που θέλει να προλάβει τα δύσκολα και γι' αυτό είναι ανήσυχος.
Ο κόσμος συνεχίζει να αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες, όπως φάνηκε και στον αραβικό κόσμο. Η ιστορικά καινούργια αραβική μεσαία τάξη, πετάει τα σαθρά καθεστώτα ζητώντας μερίδιο στην εξουσία, αλλά και στην παγκοσμιοποιημένη οικονομική πραγματικότητα.
Ο Ρ.Τ. Ερντογάν ονειρεύεται ηγετικό ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο, επιδιώκει να εκπροσωπήσει τον αραβικό εξεγερμένο λαό, στην διεθνή σκηνή. Στόχος να αναγνωριστεί ο σημαντικός ρόλος της Τουρκίας σε μια περιοχή, από την κεντρική Ασία έως τα Βαλκάνια και την Λιβύη.
Κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει, κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει μια συμφωνία Ερντογάν με το Ισραήλ και την Ουάσιγκτον, παρά το γεγονός ότι σήμερα ο Τούρκος πρωθυπουργός εμφανίζεται απειλητικός προς όλους.
Ένα ακόμη casus belli
Οι απειλές βεβαίως άρχισαν και πάλι σε βάρος της Κύπρου και εμμέσως της Ελλάδας. Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν 17 χρόνια μετά το casus belli (αιτία πολέμου) σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., εξήγγειλε ένα ακόμα casus belli, αυτή τη φορά σε βάρος της Κύπρου, σε περίπτωση που η Κυπριακή Δημοκρατία, προχωρήσει σε γεωτρήσεις για ανεύρεση φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.
Κάλεσε μάλιστα και τις ΗΠΑ να μην επιτρέψουν στην εταιρία αμερικανικών συμφερόντων να προχωρήσει σε γεωτρήσεις.
Σαν να μην έφτανε αυτό απειλεί και το Ισραήλ, δηλώνοντας ότι δεν αναγνωρίζει πλέον τον αποκλεισμό της Γάζας, άρα το Ισραήλ.
Απέλασε από την Άγκυρα τον πρέσβη του Ισραήλ κλιμακώνοντας την αντιπαράθεση για την υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά». Η Άγκυρα απειλεί πλέον ευθέως το Ισραήλ ότι δεν του αναγνωρίζει το δικαίωμα να ελέγχει την θαλάσσια περιοχή του, αλλά ούτε και να έχει λόγο για τις παλαιστινιακές περιοχές. Για το Τελ Αβίβ αυτό είναι στρατιωτική απειλή.
Δηλώνει ότι ο τουρκικός στόλος θα εγκατασταθεί στην περιοχή μεταξύ Κύπρου, Ισραήλ, Συρίας και Λιβάνου. Θα αξιοποιήσει τους ναυστάθμους στη Μαρμαρίδα (κοντά στο Καστελόριζο) και την Αλεξανδρέττα (το λιμάνι που πήρε από την Συρία).
Σ αυτό το παζλ των απειλών προσθέστε τρία ακόμα θέματα:
● Τις επιθέσεις των τουρκικών στρατευμάτων στο Κουρδιστάν του βορείου Ιράκ, με αφορμή τη δράση των ομάδων του ΡΚΚ.
● Τα προβλήματα που δημιουργεί η Άγκυρα και στη Συρία, ειδικά αυτή την περίοδο, εν μέσω της εσωτερικής κρίσης και των αντιδράσεων της Δαμασκού.
● Απειλεί και την Ευρωπαϊκή Ένωση αν αποδεχθεί να έχει η Κύπρος την προεδρία το α εξάμηνο του 2012.
Η Τουρκία έχει ανοίξει την γκάμα των απειλών προς κάθε κατεύθυνση και αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό.
Προς το παρόν η Ουάσιγκτον κρατά χαμηλούς τόνους δείχνοντας ότι δεν θεωρεί επικίνδυνα τα τουρκικά παιχνίδια. Το ίδιο και στο Ισραήλ περιορίζονται στην υπόθεση του «Mavi Marmara».
Οι δηλώσεις όμως της Άγκυρας έχουν κλιμάκωση. Πρώτα ήταν ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, μετά ο Νταβούτογλου και στη συνέχεια ο ίδιος ο Ερντογάν.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που υπάρχουν οικονομικά, άρα και εσωτερικά προβλήματα και στις τρεις χώρες. Και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και στο Ισραήλ.
Το τέλος των ψευδαισθήσεων
Εδώ και χρόνια ακούμε για την αντιπαλότητα του Ρ.Τ. Ερντογάν με τους στρατοκράτες, για τη διάθεσή του να αλλάξει πολιτική. Για το γεγονός ότι οι παραβιάσεις και απειλές σε βάρος της Ελλάδας γίνονται μάλλον από τον στρατό, χωρίς να ευθύνεται γι’ αυτό η πολιτική ηγεσία. Ακούμε επίσης ότι η ελληνική πολιτική έναντι της Άγκυρας στηρίζεται στο ενδιαφέρον του Ερντογάν για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του.
ΟΙ πρόσφατες κινήσεις της Άγκυρας αποδεικνύουν ότι δεν ισχύει τίποτε απ’ όλα αυτά. Ο Ερντογάν επιθυμεί να γίνει μπέης στη θέση των μπέηδων, ο ισχυρός χωροφύλακας στην ευρύτερη περιοχή στη θέση των Αμερικανών, των Ισραηλινών και των δικών του στρατοκρατών.
Ο Ρ.Τ. Ερντογάν παίζει σκληρά και ρισκάρει. Το πράττει δε γνωρίζοντας ότι η Αθήνα ασχολείται με τα... ταξί και την απελευθέρωση του επαγγέλματος των συμβολαιογράφων, ενώ ο Χριστόφιας βρίσκεται στη χειρότερη ώρα της θητείας του. Ζητά ρόλο και ζητά να τον αναγνωρίσουν οι ισχυροί, όχι η Ελλάδα και η Κύπρος.
Μπορεί η Αθήνα να ασχοληθεί με το θέμα; Η επίσκεψη Μπεγλίτη στο Ισραήλ δείχνει μια προσπάθεια. Η πρόνοια του Γιώργου Παπανδρέου να ξεκινήσει στενή συνεργασία με το Ισραήλ από την πρώτη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός ήταν επίσης μια σωστή κίνηση, με προβολή σ’ αυτό που έρχεται.
Το παιχνίδι όμως αρχίζει τώρα και οι ψευδαισθήσεις δεν αφορούν μόνο την Τουρκία. Στην πορεία το σκληρό παζάρι των Τούρκων μπορεί να οδηγήσει Αμερικανούς και Ισραηλινούς να προσαρμόσουν τη στάση τους, κάτι που έχει γίνει κι άλλες φορές στην ιστορία μας.
Η Άγκυρα είναι σε κάθε περίπτωση υπολογίσιμη δύναμη και δεν θα εγκαταλειφθεί τόσο εύκολα από την Ουάσιγκτον. Κάποιες από τις απαιτήσεις της Τουρκίας μπορεί και να γίνουν αποδεκτές σε ό,τι αφορά και το πετρέλαιο, αλλά και τον ρόλο που θα διαδραματίσει στη νέα εποχή, χωρίς Καντάφι, χωρίς Άσαντ και χωρίς τα διάφορα καθεστώτα που τελειώνουν στον αραβικό κόσμο.
Άρα η Κύπρος και η Ελλάδα θα κληθούν να πληρώσουν τίμημα υπέρ των Τούρκων.
Άρα πρέπει η χώρα να δει πώς θα πάρει τα μέτρα της εγκαταλείποντας τις ψευδαισθήσεις προς κάθε κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου