Την περασμένη Πέμπτη, 29 Απριλίου, η Τρέμη, ο Πρετεντέρης και ο Τσίμας «φιλοξένησαν» τον μέγιστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο κεντρικό δελτίο του Mega. Παραμονές της συμφωνίας για το ευρωπακέτο, αλλά και της ανακοίνωσης των αιματηρών κυβερνητικών μέτρων, η παρουσία του Μητσοτάκη μια μόνο σκοπιμότητα θα μπορούσε να υπηρετήσει:
Ο πολιτικός με τη μεγαλύτερη πολιτική αμαρτία απ’ όλους τους εν ζωή «συναδέλφους» του, ο άνθρωπος που με την Αποστασία συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την έλευση της χούντας, ήταν ο μόνος που σε περίοδο κυοφορούμενης ανωμαλίας θα μπορούσε να πει ανερυθρίαστα όσα κανείς εν ενεργεία πολιτικός δεν θα τολμούσε. Πλην του Πάγκαλου βεβαίως... Τι είπε λοιπόν ο Μητσοτάκαρος;
1. Έκανε ένα είδος αυτοκριτικής εκ του ασφαλούς, αναγνωρίζοντας ότι κανείς δεν τιμώρησε ούτε θα τιμωρήσει πολιτικό. Ως εκ τούτου, φυσικά, ξεδίπλωσε τον απέραντο κυνισμό του ζητώντας να τιμωρηθούν όλοι οι άλλοι επειδή... το «απαιτεί ο λαός»:
«Πρέπει επιτέλους ορισμένοι Έλληνες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτά που γίνονται, να πληρώσουν, πρέπει να μην υπάρχει αυτή η ανοχή, αυτό κανονικά έπρεπε να αρχίζει από τον πολιτικό κόσμο, που εκεί δυστυχώς εμείς οι πολιτικοί έχουμε διαπράξει την αθλιότητα να είμαστε πέραν από οιαδήποτε τιμή και γι’ αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει, παντού αλλού όμως που μπορεί να γίνει πρέπει να γίνει με αυστηρότητα και αποφασιστικότητα, διότι ο ελληνικός λαός ευλόγως το απαιτεί».
2. Έστειλε τον Σαμαρά να ψηφίσει τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ:
«Το ερώτημα είναι αν έχουμε άλλο δρόμο ή δεν έχουμε. Εάν είναι βέβαιον – και είναι δυστυχώς βέβαιον – ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία, πρέπει η Νέα Δημοκρατία σαν υπεύθυνο κόμμα να τα στηρίξει κατά τον ίδιο λόγο που θα τα στηρίξει και η κυβέρνηση».
3. Είπε την κρίσιμη ατάκα, αυτή για την οποία τον κάλεσαν:
«Και να σας πω επιτέλους κάτι που με αφορά εμένα, θυμάστε ότι εδώ είχα κάνει την πρόταση να φτιάξει ο Γιώργος Παπανδρέου μια Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης, όπως την είχα ονομάσει».
4. Για να στηρίξει την... ιδέα του, προφήτευσε εμμέσως, με μια υπόρρητη και μόλις αποκρυπτόμενη απειλή, την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος:
«Το πρόβλημα είναι να σωθεί η Ελλάς αυτή την ώρα, το πρόβλημα δεν είναι να σωθεί το πολιτικό σύστημα, το οποίο ούτως ή άλλως κλονίζεται συθέμελα για εκατό λόγους. Το πρόβλημα είναι να σωθεί η Ελλάδα αυτή την ώρα, να μην υποφέρει ο ελληνικός λαός περισσότερο από όσο δυστυχώς είναι αναπόφευκτο να υποφέρει».
Από εδώ και πέρα αρχίζουν και οι άλλου είδους ομορφιές:
5. Αφού δήλωσε ότι κατανοεί τις επερχόμενες αντιδράσεις στο άγριο ξέσκισμα που προετοιμάζουν ΔΝΤ, Ευρωπαίοι και κυβέρνηση, δεν μάσησε τα λόγια του. Κατηγόρησε για απειλή εκτροπής την Αριστερά, και δη το ΚΚΕ (αφού ξεπέρασε στα γρήγορα ως «ανοησία» το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα)!
«Όλοι να σεβαστούμε τη συνταγματική τάξη, το νόμο της Δημοκρατίας, τη νομιμότητα τη δημοκρατική πρέπει να τη σεβαστούμε. (...) Κάνω έκκληση και στην Αριστερά να σεβαστεί τη δημοκρατική νομιμότητα. (...) Ανυπακοή, αν το πάρει κανείς στα σοβαρά, δεν το παίρνω φυσικά και δε νομίζω ότι και αυτοί το εννοούν, σημαίνει επανάσταση, σημαίνει εμφύλιο πόλεμο. Αυτό θέλουν; Για να καταλάβουμε δηλαδή.
(...) Ο σεβασμός του νόμου είναι υποχρέωση της Κυβέρνησης, της όποιας Κυβέρνησης, αλλιώς είναι ο τόπος ακυβέρνητος, δεν υπάρχει δημοκρατία, υπάρχει φασισμός. (...) Γι’ αυτό κάνω πρώτον έκκληση προς το Κομμουνιστικό Κόμμα, επιτέλους, εντάξει, να σταματήσει σε ορισμένα όρια εντός της νομιμότητος της δημοκρατικής, αλλά ταυτόχρονα και στην Κυβέρνηση επισημαίνω ότι έχει χρέος να προστατεύσει την έννομο τάξη».
Κάπου εκεί μπήκε στη μέση ο Μαΐλης και έγινε το σύστριγγλο, αλλά ο Μεγάλος είχε ήδη εισηγηθεί σαφέστατα στην κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τις όποιες λαϊκές αντιδράσεις με όρους εκτροπής από τη νομιμότητα. Με όρους χούντας.
Το Unfair του Γιάννη
Ο Γιάννης Πρετεντέρης, παρουσία του Μητσοτάκαρου, ως ένας ευπρεπής οικοδεσπότης, έκανε μια άψογη επίδειξη ευγένειας και μάλλον συγκράτησε τον χείμαρρο των σκέψεών του, αλλά μόλις για λίγες ώρες. Δεν άντεξε, λοιπόν, και δημοσίευσε στο Βήμα της Κυριακής, το οποίο κυκλοφόρησε το περασμένο Σάββατο, ένα κείμενο με τον λαϊκό (μπρρρ!) τίτλο: «Ζητούνται κορόιδα;». Εκεί έγραψε, μεταξύ άλλων γλαφυρών:
«Για όσους αναρωτιούνται αν επωάζονται σενάρια "συγκυβερνήσεων" ή "περίεργων κυβερνητικών σχημάτων" έχω μια πολύ απλή ερώτηση: Ξέρετε πολλά κορόιδα να κυκλοφορούν ανάμεσά μας; (...) Και γι’ αυτόν βασικά τον λόγο θεωρώ ότι όλα τα "σενάρια" που κυκλοφορούν και ακούγονται το τελευταίο διάστημα ανάγονται στη σφαίρα της ελληνικής τερατολογίας. Ουδείς μπορεί να υποχρεώσει μια εκλεγμένη δημοκρατικά κυβέρνηση, που διαθέτει ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να κάνει κάτι αντίθετο από τη βούλησή της.
(...) Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι η "διακίνηση σεναρίων" αποτελεί μία από τις προσφιλείς δραστηριότητες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας όταν τέμνονται στον ορίζοντα του ελληνικού καφενείου: καπουτσίνο, τσιγάρο, κινητό και μπόλικο παρολί. Τέτοια "σενάρια" ουδέποτε έχουν υλοποιηθεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά κανένας δεν δείχνει να πτοείται. Φαίνεται ότι οι εφεδρείες καπουτσίνων ανά την επικράτεια είναι αστείρευτες.
Πολύ πιο υπαρκτό, όμως, είναι ένα δεύτερο ερώτημα. Αν ο Γ. Παπανδρέου θα επιχειρήσει να διευρύνει τα στηρίγματα της κυβέρνησής του λόγω της δύσκολης συγκυρίας.
Εδώ το πράγμα είναι πιο σύνθετο, διότι απαραίτητη προϋπόθεση μιας τέτοιας διεύρυνσης είναι η ύπαρξη αξιόπιστων υποψηφίων. Υπάρχουν; Δύσκολο. Αφενός επειδή (όπως λέγαμε και παραπάνω) δεν βλέπω να κυκλοφορούν πολλά κορόιδα. Ή για να είμαι πιο ακριβής: αυτοί που είναι υποψήφιοι δεν ενδιαφέρουν πολιτικά και αυτοί που ενδιαφέρουν πολιτικά δεν είναι υποψήφιοι».
Μιλάμε, έχω πάθει σοκ! Σαν τις συμπεθέρες του Λαζόπουλου στους Δέκα Μικρούς Μήτσους...
Απορία πρώτη: Ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. κατατάσσεται στους καφενόβιους, τους θεριακλήδες, τους χασομέρηδες, τους σεναριάκηδες - τερατολόγους και τους... παρολάκηδες; Οποία βλασφημία!
Απορία δεύτερη: Καλέ μου Γιάννη, πώς θα εκλάβει ο Alexis τον παραπάνω απαξιωτικό – ου μην και υπονομευτικό για την εγκυρότητά του – αφορισμό σου;
Απορία τρίτη: Ο βλάσφημος αυτός Πρετεντέρης κατατάσσει τον Μητσοτάκη στις εφεδρείες ή στους... καπουτσίνους; Με κανέλα ή χωρίς;
Απορία τέταρτη: Η Ντόρα, η τρισχαριτωμένη και αδικημένη κορούλα του Επίτιμου (που χάρη της στα βαθιά γεράματα πίνει μονορούφι τα φαρμάκια), είναι διαθέσιμη για τέτοιου είδους διευρύνσεις και ως τι; Ως υποψήφια που «δεν ενδιαφέρει πολιτικά»; Ή μήπως ενδιαφέρει μεν πολιτικά αλλά... δεν είναι υποψήφια;
Το δεύτερο αποκλείεται, διότι, εάν δεν ήτο υποψήφια, ο μπαμπάκας της θα καθόταν στο πλούσιο και ευρύχωρο σπίτι του και δεν θα εξετίθετο στα άγρια μιντιακά καλντερίμια έτσι στα καλά του καθουμένου. Άρα το λογικό συμπέρασμα είναι ότι η Ντορούλα είναι μεν υποψήφια, αλλά «δεν ενδιαφέρει πολιτικά»!
Γιάννη, παλιόπαιδο. Τέτοιο Unfair έχω να δω, ως ιστολόγιο και ως άνθρωπος, από την εποχή που ο Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός. Όταν ο αγαπημένος όλων μας Κοκός φόρτωνε νύκτωρ το Τατόι και το έβγαζε από τη χώρα. Για τέτοιο Unfair μιλάμε.
Ντόρα, αγαπημένη, μια ακόμη στυγερή προδοσία τραυματίζει βαρύτατα την τρυφερή και εύθραυστη ψυχή σου. Κάνε κουράγιο, πληγωμένη μου καρδιά... Κι όταν θα 'ρθει εκείνη η ευλογημένη και πολυπόθητη ώρα, να θυμάσαι όσους θέλησαν να σταθούν εμπόδιο στη μεγάλη σου στιγμή... Και δυο αυγά Τουρκίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου