Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Το ΔΝΤ ως φέσι και το νέο ΕΑΜ




Από Το Μανιτάρι του Βουνού

Το ΔΝΤ ταξιδεύει εδώ και χρόνια στον Τρίτο Κόσμο, τον λεγόμενο φτωχό. Εκεί του αρπάζει με «φιλάνθρωπες» προσπάθειες τα ιθαγενή πλούτη του και τον κάνει φτωχότερο. Πέρασε από Αφρική και Λατινική Αμερική. Πριν από λίγα χρόνια ήλθε και στον Δεύτερο Κόσμο της Ευρώπης: Ρωσία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Λετονία... Η Ρωσία απελευθερώθηκε χάριν των τιμών πετρελαίου, φυσικού αερίου, μεγέθους και φυσικά αλλαγής πολιτικής στο εσωτερικό.

Απ’ όπου πέρασε, πέρασε και ο τρόμος, η φτώχεια, η κλοπή του πλούτου, η διάλυση δημόσιων αγαθών - εργασιακών σχέσεων και γύρισαν οι μεσαιωνικές μορφές δημοκρατίας... Στην Αργεντινή, έστω και αργά, το 2001, ξετινάχτηκε από μια μεγάλη εξέγερση...

Το 2010 μπήκε για πρώτη φορά στον Πρώτο Κόσμο, δηλαδή στη Ελλάδα. Το έφερε ένας πρωθυπουργός με ρίζες ελληνικές... Φαίνεται σχεδιασμένο πολύ νωρίτερα από τις εκλογές του 2009...

Το ΔΝΤ λοιπόν φεσώνει λαούς και χώρες υπέρ των παγκόσμιων ελίτ και με το αζημίωτο των ιθαγενών ελίτ. Έτσι φαίνεται και στη χώρα μας... Πέρα από τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας που επιβάλλουν βίαια, αποτελειώνουν και τα δημόσια αγαθά υγείας, παιδείας, ασφάλισης, σύνταξης, περιβάλλοντος, νερού κ.λπ., που θέλουν να ρουφήξουν πάμφθηνα, ενδιαφέρονται επί πλέον και για τη μεγάλη ανοικτή θάλασσα με τα νησιά της, τις παραλίες της, τον αέρα της, τα νερά της, τον ήλιο της, τα ξενοδοχεία και φαγάδικα των μεσαίων και μικρομεσαίων, αλλά και τα πετρέλαιά της, όπως και τα σπάνια μέταλλά της, που λέγεται Αιγαίο...

Μια τέτοια μακροχρόνια εκμετάλλευση – με ενοίκιο πολλών δεκαετιών; – θέλει και ένα κόκκινο φέσι για να είναι... ειρηνική. Θέλει και τον Τούρκο της, θέλει δηλαδή τον Ερντογάν της...

Να λοιπόν που το ΔΝΤ είναι πακέτο με το κόκκινο φέσι στη χώρα μας...

Το ερώτημα είναι: Μπορούν να βρουν εδώ τον δάσκαλό τους; Νομίζω αβίαστα ναι. Όχι μόνο γιατί ακόμα κρατάμε κάποιες παραδόσεις ανθρωπιάς, ηρωισμού , αλληλεγγύης (οι ψευτοκοσμοπολίτες νομίζουν ότι τις χάσαμε ήδη...), αλλά γιατί απεδείχθη με τη μεγαλειώδη αντίσταση στις 5 Μάη πως μπορούμε να προκάνουμε πολύ νωρίτερα από όσο νομίζουν. Μπορεί να πήραν μιαν ανάσα από την απεχθή τετραπλή δολοφονία των λίγων μπάχαλων, αλλά η ομαδική και πολλαπλή καταδίκη μέσα από κίνημα δείχνει τις ελπίδες.

Υπάρχει και κάτι ακόμα ελπιδοφόρο: Παρά τη σαφή ανάγκη μείωσης των όποιων άλογων εξοπλισμών – μα και των αντίστοιχων μιζών – για το Αιγαίο, κανείς δεν τους πιστεύει για τους αγαθούς σκοπούς τους...

Είμαστε λοιπόν στην αρχή ενός νέου και σύγχρονου... ΕΑΜ, που θα ξεκινά από τον κεντρώο πατριωτικό χώρο και θα φτάνει στην αντι-ιμπεριαλιστική - αντικαπιταλιστική ριζοσπαστική αριστερά και αυτονομία. Θα μείνουν απέξω οι κομματικές γραφειοκρατίες κυρίως των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς, που δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στο χρέος και στο... φέσι καίρια... Θα μείνουν απέξω ακόμα όσοι μικροηγέτες δεν καταφέρουν να δουν την κρίσιμη ιστορική συγκυρία. Τα πράγματα θα βγάλουν και ηγεσία αντάξια των καιρών, ανθρώπους άφθαρτους και φρέσκους από τον χώρο.

Ναι, φίλες και φίλοι μου: Ο κύβος έχει ήδη ριχτεί στις καρδιές μας, ήδη συζητείται σε πολλούς χώρους. Η ώρα έφτασε...


1 σχόλιο:

  1. Η ηρωϊκή μορφή του καπετάν-Ανυπόμονου, στην φωτογραφία που προβάλλεις, μας συγκινεί βαθύτατα. Ο "παπάς του Άρη" έχει γράψει ένα καταπληκτικό βιβλίο με τίτλο: "ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ, ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ , ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ", λέει:

    "Το βιβλίο μου αυτό θα ήταν απολύτως άχρηστο και τελείως άκαιρο αν δεν παρέδιδα κι ένα μήνυμα στον σύγχρονο κόσμο και ιδιαιτέρως στη σημερινή νεολαία μας. Να συγχωρήσουμε, Ναι! Με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την αγάπη... Να μετανοήσουμε, Ναι! Με ανυπόκριτη ταπείνωση και ειλικρινή συντριβή... Να ξεχάσουμε, όμως, Όχι! Ποτέ! Η ιστορική μνήμη μας πρέπει να είναι ζωντανή, γιατί μόνον έτσι γίνεται πείρα, γίνεται βίωμα, γίνεται δίδαγμα. Ώστε να μην επαναλαμβάνουμε διαρκώς τα ίδια λάθη. Κι αυτός ο θαυμάσιος λαός μας, με τη μεγάλη καρδιά του και το ρωμαίικο φιλότιμό του, ξεχνάει γρήγορα. Δυστυχώς, επαναλαμβάνοντας τα λάθη του και επιστρέφοντας αενάως στις αμαρτίες του... Μετά από τόσα χρόνια περισσότερο από κάθε τι άλλο καινοτόμο και έωλο μας χρειάζεται το διδακτικό απόσταγμα των πόνων και των δακρύων, του αίματος και της ορφάνιας. Μας χρειάζεται αυθεντική και ακέραιη η εθνική μας ιδιοπροσωπία και η ταυτότητά μας ως ορθοδόξων ελλήνων! Και αν οι ταγοί μας, πνευματικοί και πολιτικοί, είναι ανάξιοι, εμείς - με τη χάρη του Τριαδικού Θεού μας, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και δι' ευχών των αγίων και θεοφόρων Πατέρων μας - πρέπει να βρούμε την παρρησία και τη δύναμη να διαφεντέψουμε τη Ρωμηοσύνη μας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή