Το πτώμα και οι «επενδυτές» του Γιώργου

«"Είναι σαν να έχουν πλακώσει γύπες από παντού" μονολογούσε τις προάλλες ένας έμπειρος σερβιτόρος του Ηilton που έχουν δει πολλά τα μάτια του και τώρα νιώθει, όπως όλοι μας, το άδοξο τέλος της Μεταπολίτευσης, το οποίο απειλεί να παρασύρει τη χώρα ολόκληρη σε αργό θάνατο».

Καθώς ο καιρός περνά, όλο και περισσότερο τα ΜΜΕ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αναφέρονται ανοιχτά στον ζόφο που επικρατεί στην κοινωνία, στην παγωμάρα που αποπνέει το βαρύ κλίμα, στον αργό θάνατο στον οποίο καταδικάστηκε η χώρα με την απόφαση για υπαγωγή της στο σφαγείο του ΔΝΤ.

Παγώνουν ακόμη και δημοσιογράφοι που, χρόνια τώρα, είχαν ταχθεί στο πλευρό των καταστροφέων της χώρας – από πίστη στον «εκσυγχρονισμό», από ανοησία ή από άγνοια για το μέλλον που ερχόταν αναπόδραστα, ποιος ξέρει και τι σημασία έχει; – βλέποντας τα σύννεφα να πυκνώνουν και τα όρνεα να μαζεύονται πάνω από το κουφάρι της χώρας.

Πριν από μια εβδομάδα το «Έθνος της Κυριακής» μοίραζε δωρεάν την ταινία του Σολάνας «Ανάμνηση μιας ληστείας» για την καταστροφή της Αργεντινής. Τώρα το «Βήμα της Κυριακής» μιλάει για την ίδια αυτή χώρα ως «μακρινή συγγενή μας», που «το 2001 βρέθηκε από τη μια ημέρα στην άλλη ισοπεδωμένη, άφραγκη, πεινασμένη».

Κι από δίπλα, στην ίδια εφημερίδα, ο Αντώνης Καρακούσης να διαπιστώνει ότι 

«Οι εικόνες από τους δρόμους της πρωτεύουσας είναι τελευταίως καταθλιπτικές. Τα πρόσωπα είναι σκυθρωπά, τα αυτοκίνητα λιγοστά, το κέντρο της Αθήνας μοιάζει νεκρό, σε τίποτε δεν θυμίζει την άναρχη μεν αλλά πολύβουη και μαζί ζωντανή μεγαλούπολη που όλοι ξέρουμε». Και λίγο παρακάτω: «(...) Καταθλιπτικές όμως είναι και οι εικόνες από τα μεγάλα πολυτελή ξενοδοχεία των Αθηνών. Τα γεμάτα τραπέζια στα εστιατόρια του Ηilton και της "Μεγάλης Βρετανίας" είναι λιγοστά και όσα γεμίζουν φιλοξενούν περίεργες παρέες».

Τι είναι όμως αυτές οι περίεργες παρέες;

«Εκπρόσωποι επενδυτικών οίκων συνομιλούν με δικούς μας ειδικευμένους δικηγόρους σε θέματα αγορών και ομολόγων, έμποροι όπλων τρώνε με αποστράτους της Πολεμικής Αεροπορίας και του στρατεύματος σε μια προσπάθεια να βρουν επαφή και διασύνδεση για την πανάκριβη και αμαρτωλή πραμάτεια τους και ατζέντηδες παντός καιρού που ψάχνουν συνεταίρους για την εξαγορά ελεύθερης ελληνικής γης, άλλοτε για ξενοδοχεία πολυτελείας και άλλοτε για ανεμογεννήτριες ή εγκατάσταση φωτοβολταϊκών τόξων».

Με τα λόγια ενός «σερβιτόρου» μας λέει ότι «είναι σαν να έχουν πλακώσει γύπες από παντού» και προαναγγέλλει «το άδοξο τέλος της Μεταπολίτευσης, το οποίο απειλεί να παρασύρει τη χώρα ολόκληρη σε αργό θάνατο». Και το πολιτικό ρεπορτάζ για την οικονομία, την κυβέρνηση, τις δράσεις και τους σχεδιασμούς της; Παραχωμένο σε δεύτερη μοίρα, σαν να μην έχουν νόημα ούτε η κυβέρνηση ούτε οι κινήσεις της. Και η εφημερίδα προτάσσει στον τίτλο της τους γύπες.

Ποιοι όμως και τι είναι οι γύπες; Παραπέμπω σε κείμενο του Δημήτρη Καζάκη από τις αρχές Απριλίου, το οποίο μπορείτε να δείτε ολόκληρο εδώ:

«Είναι δε τέτοια η προσφορά ελληνικών τίτλων από τους αρχικούς κατόχους τους, ώστε οι διεθνείς κερδοσκόποι αγοράζουν κοψοχρονιά. Με τον τρόπο αυτόν σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέος τίθεται υπό τον έλεγχο των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς που ειδικεύονται στην εκμετάλλευση υπερχρεωμένων χωρών. Στη διεθνή ορολογία αποκαλούνται Vulture Funds, δηλαδή επενδυτικά κεφάλαια - γύπες.

Τι είναι αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια; Είναι διεθνείς θεσμικοί επενδυτές που αγοράζουν τίτλους χρέους τους οποίους έχει εκδώσει μια επιχείρηση ή ένα κράτος το οποίο βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Στόχος τους είναι να αγοράσουν αυτούς τους τίτλους όσο πιο φθηνά γίνεται και κατόπιν να απαιτήσουν την αποζημίωσή τους από τον εκδότη αυτών των τίτλων, όταν αυτός θα έχει χρεοκοπήσει. Την απαίτησή τους αυτή τη στοιχειοθετούν συνήθως με δυο τρόπους:

α. Προσφεύγοντας στα δικαστήρια των ανεπτυγμένων χωρών για να εκδώσουν εκτελεστές αποφάσεις σε βάρος της χώρας - οφειλέτη.

β. Εκβιάζοντας τη χώρα που βρίσκεται υπό καθεστώς πτώχευσης, μη επιτρέποντας την αναπροσαρμογή ή την αναδιάρθρωση του χρέους της, αν δεν αμειφθούν πλουσιοπάροχα.

Στην περίπτωση, π.χ., της Αργεντινής αυτά τα Vulture Funds κατόρθωσαν λίγους μήνες πριν από την επίσημη πτώχευση της χώρας να αγοράσουν αρκετούς τίτλους χρέους μόλις στο 20% της ονομαστικής τους αξίας. Με την κήρυξη της επίσημης χρεοκοπίας και την εγκατάσταση του ΔΝΤ το 2002, αυτοί οι κερδοσκόποι απαίτησαν με δικαστικές αγωγές εναντίον της Αργεντινής να αποζημιωθούν στο ακέραιο της ονομαστικής αξίας των τίτλων που είχαν στα χέρια τους.

Η Αργεντινή δεν έχει ξεμπλέξει ακόμη με δαύτους, ενώ πρόσφατα η κυβέρνηση της χώρας κατέφυγε ξανά στον διεθνή δανεισμό με υψηλό κόστος (με επιτόκιο άνω του 10%) προκειμένου να ξεπληρώσει μέρος των απαιτήσεών τους».

Δεν είναι όμως μονάχα οι γύπες που περιτριγυρίζουν το πτώμα της Ελλάδας κρώζωντας ανατριχιαστικά, αλλά και οι επενδυτές του Γιώργου, ο οποίος πήγε στον Λίβανο. Μα τι γίνεται ξαφνικά στον Λίβανο και πήγε ο Γιώργος να μας φέρει επενδυτές;

Μήπως εκεί, στη χώρα αυτή και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, μπορεί κάποιος να ανακαλύψει τη σύνθεση των hedge funds που θα αναλάβουν μια σειρά από μεγάλες δουλειές στη χρεοκοπημένη χώρα μας για λογαριασμό της Τουρκίας, των ΗΠΑ και πολλών άλλων; Μήπως εκεί υπάρχουν κάποιοι παλιοί μας γνώριμοι, που μας γυρίζουν το μυαλό πολά χρόνια πίσω;

Μπα! Όλα αυτά δεν είναι παρά σενάρια πολιτικής φαντασίας – αν όχι και κακοήθειες. Εξ άλλου ο Γιώργος μας προσπαθεί να βρει επενδυτές για να σώσουν τη χώρα. Τώρα που επενδυτής δεν περνάει ούτε περαστικός έξω απ’ την πόρτα μας. Τώρα που μεγάλες πολυεθνικές ετοιμάζονται να μας εγκαταλείψουν επειδή δεν υπάρχει πια κέρδος γι’ αυτές. Τώρα ο πρωθυπουργός μας ανακαλύπτει επενδυτές. Μόνο που έχουν γυμνό κεφάλι, μεγάλο ράμφος και κρώζουν απειλητικά πάνω απ’ το πτώμα μας...