Η λύση της πτώχευσης

Από τον Guardian (αναδημοσίευση στην Αυγή)

Όλοι θα υποφέρουν, αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι μια ομάδα θα μείνει ασφαλής: οι πιστωτές της χώρας. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν σαφής: «Η εθνική μας κόκκινη γραμμή είναι η χρεοκοπία».

Έτσι μια κατ' όνομα σοσιαλιστική κυβέρνηση θα αυξήσει τον ΦΠΑ, θα κηρύξει τον πόλεμο στους δημοσίους υπαλλήλους, θα περικόψει θέσεις εργασίας, μισθούς και συντάξεις. Και όλα αυτά για να εξευμενίσει την αγορά ομολόγων. Ο κατάλογος των περικοπών ήταν τόσο μακρύς, ώστε η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ να χαρακτηρίσει το σχετικό πρόγραμμα «πολύ φιλόδοξο».


Όχι ότι η Αθήνα διαθέτει και πολλές επιλογές: Αν θέλει να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, οφείλει να κάνει τις περικοπές. Και τα άλλα μέλη της Ευρωζώνης πρέπει να εξαναγκάσουν την Αθήνα να πάρει τον δρόμο της καμένης γης ώστε η μόλυνση να μην επεκταθεί στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Το ζήτημα είναι όμως ότι, όσον αφορά τη λιτότητα, η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Και άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης έχουν οδηγηθεί σε άγριες περικοπές και όλα δείχνουν ότι και οι μεγάλες οικονομίες θα ακολουθήσουν.

Στις ακραίες περιπτώσεις ίσως είναι καλύτερα για μια χώρα να χρεοκοπεί από το να καταλήγει σε αδύνατες περικοπές αποξενώνοντας τους ψηφοφόρους. Αυτό είναι το μήνυμα μιας εργασίας του ΔΝΤ. Στο έργο τους «Το κόστος της πτώχευσης» οι Μπορενστάιν και Πανίτσα εξετάζουν τι συνέβη στις χώρες όπως η Αργεντινή που κήρυξαν στάση πληρωμών.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι χώρες που φτάσει σε τόσο τραγική κατάσταση δεν έχουν και πολλά να χάσουν από το να κηρύξουν χρεοκοπία. Είναι αλήθεια ότι οι πιστωτές ζητούν μεγαλύτερους τόκους, αλλά αυτό διαρκεί μόνο για ένα ή δύο χρόνια. «Έχουν καλή μνήμη οι αγορές;» διερωτώνται οι ερευνητές του ΔΝΤ. Και η απάντηση που δίνουν είναι αρνητική. Καμία χώρα δεν θέλει να χρεοκοπήσει, αλλά, όταν μείνει χωρίς χρήματα, ίσως να ήταν πιο λογικό να πάρει στα χέρια της και να διαχειριστεί την ανέχεια όσο πιο δίκαια γίνεται.