Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε εκδηλώσει πολλές φορές τη διάθεση να συσφίξει τις σχέσεις του με την Τουρκία, προτείνοντας μια ομοσπονδία μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και... Κύπρου. Βεβαίως, ο πόλεμος και η κατοχή της Κύπρου το 1974 φανέρωσαν την πραγματική προοπτική των σχεδίων του.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, καθώς ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα, τα χειρότερα φαντάσματα του παρελθόντος επανέρχονται. Μήπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας, με τη βοήθεια του μαθητευόμενου υπουργού του, θα προωθήσει ανάλογα σχέδια με εκείνα του εμπνευστή και εκτελεστή της δικτατορίας 40 χρόνια πριν;
Αυτή τη φορά η σύσφιξη των σχέσεων περνάει μέσα από τη «διπλωματία του ζεϊμπέκικου», την ελληνοτουρκική οικονομική και πολιτική συνεργασία, που περιλαμβάνει κοινές τουριστικές επενδύσεις στο Αιγαίο, σχέδια για την από κοινού εκμετάλλευση του φυσικού του πλούτου παρά το casus belli, τις γκρίζες ζώνες και τις καθημερινές παραβιάσεις.
Στη Θράκη προωθούν ήδη τη συγκυριαρχία, ενώ σε συνεργασία με τον Κύπριο πρόεδρο Χριστόφια ετοιμάζονται να παραδώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία στα χέρια των Τούρκων εισβολέων, επαναφέροντας ουσιαστικά το καταδικασμένο Σχέδιο Ανάν και μάλιστα σε χειρότερη εκδοχή.
Όλα αυτά μέσα από μεικτά ελληνοτουρκικά υπουργικά συμβούλια, που επιθυμεί να προωθήσει ο πρωθυπουργός και ο υπουργός του «από το εξωτερικόν», την ίδια στιγμή που η Τουρκία θέλει να αναδυθεί ως οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περιφερειακή υπερδύναμη, σπρωγμένη από τους Αμερικανούς, τους Άγγλους και το ΝΑΤΟ, και να πετύχει αυτό που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχει επανειλημμένα σε δημόσιες εμφανίσεις του αποκαλέσει «συμπατριωτισμό», δηλαδή «συγκυριαρχία» της Τουρκίας με τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής.
Στo πλαίσιo αυτής της «συγκυριαρχίας» επισκέπτεται τη χώρα μας στις 14-15 Μαΐου ο Ερντογάν. Μια χώρα, που απειλείται με εκποίηση από το ΔΝΤ και τους Γερμανούς, υποδέχεται έναν επεκτατικό και επιθετικό γείτονα, που ποτέ δεν έπαψε να θέτει ζητήματα που υπονομεύουν άμεσα και καίρια την εθνική μας ανεξαρτησία. Έναν γείτονα που δεν αρκείται στις προκλήσεις από τα ανατολικά, αλλά σιγοντάρει και την αδιαλλαξία των Σκοπίων και τις αλβανικές προκλήσεις, ενώ κάνει ό,τι μπορεί για να επιδεινώσει το ζήτημα των λαθρομεταναστών, αρνούμενος να εφαρμόσει τη συμφωνία για την επαναπροώθησή τους.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αντιδράσει άμεσα στα σχέδια αυτά. Και ο τουρκικός νεο-οθωμανισμός δεν είναι παντοδύναμος.
* Στο εσωτερικό, ο κουρδικός λαός συνεχίζει αδιάλειπτα τον αγώνα του για αυτοδιάθεση, Παράλληλα, τα σχέδια για υποταγή των γειτονικών χωρών προσκρούουν σε αυξανόμενες αντιδράσεις.
* Η αρμενική κυβέρνηση, μετά την κινητοποίηση των Αρμένιων σε όλο τον κόσμο, υποχρεώθηκε να παγώσει τις συνομιλίες με τους Τούρκους.
* Στην Κύπρο η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού απορρίπτει τις απαράδεκτες υποχωρήσεις της ηγεσίας του, όπως φάνηκε από όλες τις δημοσκοπήσεις, και η ΕΔΕΚ αποχώρησε από την κυβέρνηση.
Παράλληλα η προσπάθεια προσεταιρισμού των Αράβων, των Παλαιστινίων και του Ισλάμ οδηγεί σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ. Ακόμα και στην Ελλάδα το φιλοτουρκικό λόμπυ υφίσταται ήττες, όπως φάνηκε και με τις εσωκομματικές εξελίξεις στη Ν.Δ., ενώ ο ελληνικός λαός είναι συντριπτικά ενάντιος σε μια δήθεν φιλία με εκείνον που επιβουλεύεται καθημερινά την ανεξαρτησία μας.
Μπορούμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να ορθώσουμε το ανάστημά μας. Να καταγγείλουμε τις πολιτικές που μας εκποιούν τα εθνικά μας δικαιώματα. Να καταγγείλουμε τις «φιλικές χειρονομιές» που ανοίγουν τον δρόμο για τη νομιμοποίηση και πολιτική αποδοχή μιας επιθετικής χώρας. Η φιλία των λαών δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για την εκχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στον περιφερειακό υποπράκτορα του ιμπεριαλισμού.
Να συγκροτήσουμε μια εναλλακτική εξωτερική πολιτική σε συμμαχία με τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Σέρβους, τους βαλκανικούς λαούς, με όλους εκείνους που απειλούνται από τον τουρκικό νεο-οθωμανισμό, καθώς και με τους λαούς της Νότιας Ευρώπης, και να οικοδομήσουμε στενότερες σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία.
* Ενάντια στην αυτοκρατορική επίσκεψη Ερντογάν.
* Αντίσταση στους νεο-οθωμανούς και τους Αμερικάνους κηδεμόνες τους.
* Αγώνας για τον τερματισμό της κατοχής και για αυτοδιάθεση της Κύπρου.
* Καμιά φιλία με όσους επιβουλεύονται την Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο.
* Άμεση αναγνώριση της γενοκτονίας του ελληνισμού της Ανατολής, των Αρμενίων, των Ασσυρίων.
* Συλλαλητήριο την Παρασκευή 14 Μαΐου στις 7 μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στην τούρκικη πρεσβεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου