Από το Konstantakopoulos.blogspot.com
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*
Σε πολύπλευρη επίθεση πέρασε τώρα η τουρκική διπλωματία, με την ενίσχυση των πιο ατλαντικών κύκλων της ευρωπαϊκής Κομισιόν και δύο ταυτόχρονες, στρατηγικής σημασίας, επιδιώξεις:
● Να υποχρεώσουν την Κύπρο να άρει το βέτο στα οκτώ κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που συνιστά το κυριότερο και μεγαλύτερο εμπόδιο για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά και το σπουδαιότερο ευρύτερα διπλωματικό χαρτί, ακόμη, στα χέρια Λευκωσίας και Αθήνας.
● Να «στριμώξουν» την ελληνοκυπριακή πλευρά για να δεχθεί μη αξιοπρεπή και βιώσιμη λύση του Κυπριακού διακινδυνεύοντας την απομόνωσή της σε περίπτωση που δεν το πράξει.
Η μία (αυτο)ήττα μετά την άλλη
Η νέα δραστηριοποίηση Τoυρκίας και ατλαντικού μπλοκ στην Ε.Ε. γίνεται με αιχμή του δόρατος το απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα και ακολουθεί μια μεγάλη νίκη της Άγκυρας, με την αμφίβολης μεν νομιμότητας, μεγάλης όμως σημασίας απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα.
Το Δικαστήριο αναγνώρισε τουρκικό θεσμικό όργανο για τον πρώτο βαθμό διευθέτησης του θέματος και επίσης έλαβε υπόψιν τις πραγματικές συνθήκες ως δημιουργούσες δικαιώματα, έστω και αν είναι αποτέλεσμα αδικοπραξίας (μια ρύθμιση στην κατεύθυνση μιας δειλής ημιαναγνώρισης κάποιων δικαιωμάτων χρησικτησίας).
Ειρήσθω εν παρόδω η απόφαση αυτή, υπογραμμίζουν έγκριτοι νομικοί, κατέδειξε την προ πολλού εξάντληση ενός νομικίστικου τρόπου αντιμετώπισης του Κυπριακού, που ενδημεί σε όλο το πολιτικό φάσμα της μεγαλονήσου. Ο πολιτικός κόσμος, αν όχι και η κοινωνία της Κύπρου, θέλουν να φαντάζονται ότι κάποιος διεθνής θεσμός, ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., κάποιο διεθνές δικαστήριο, θα τους δικαιώσει, χωρίς μάλιστα οι ίδιοι να δίνουν τον αγώνα που προϋποθέτει μια τέτοια δικαίωση, με τα κόστη και τα ρίσκα του.
Η απόφαση του ΕΔΑΔ έδειξε πού οδηγεί η εγκατάλειψη της πολιτικής και όχι νομικής ανάδειξης διεθνώς του Κυπριακού, στο πλαίσιο μιας μάλλον παραδοσιακής πολιτικής «καλού παιδιού» έναντι της Άγκυρας, του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.
Μια χώρα π.χ. με φιλοτουρκική στάση, όπως η Σουηδία, δεν παρέλειψε να υιοθετήσει πρόσφατα κοινοβουλευτικό ψήφισμα για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Αλλά το Αρμενικό, αν και μιλάμε για ιστορικό γεγονός που συνέβη το 1915 και όχι το 1974, είναι παγκοσμίως γνωστό λόγω της δράσης των ίδιων των Αρμενίων. Σε αντίθεση με το Κυπριακό, που δεν το αναφέρουν πλέον διεθνώς ούτε καν οι διπλωματικοί εκπρόσωποι και πολιτικοί Ελλάδας και Κύπρου. Και όταν το αναφέρουν, το κάνουν με γενικούς όρους, όπως «ανάγκη επίλυσης», χωρίς δηλαδή να υπενθυμίζουν το γεγονός ότι μια χώρα μέλος της Ε.Ε. έχει εισβάλει και κατέχει τμήμα άλλου μέλους!
Η μη διαμαρτυρία του θύματος, όπως και στο ποινικό δίκαιο και στα εν γένει ήθη, τείνει και εδώ να θεωρηθεί ημισυγκατάθεση στο έγκλημα! Θα ήταν παράλογο οι Έλληνες να περιμένουν διάφορους λαούς της υφηλίου να ενδιαφερθούν περισσότερο για τα προβλήματά τους από τους ίδιους! Η Τουρκία δεν εμφανίζεται διεθνώς ως χώρα εισβολής στην Κύπρο και απειλής στην Ελλάδα, αλλά ως φίλη και σύμμαχος.
Η τουρκική δραστηριοποίηση συμπίπτει με όλο και βαθύτατη διάσπαση του «εσωτερικού μετώπου» στην Κύπρο. Στις σοβαρές διαφωνίες για την επιδιωκόμενη λύση (εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων) προσετέθη τώρα και η διαφωνία όλων των κομμάτων πλην ΑΚΕΛ με την πρόταση διάλυσης της Εθνικής Φρουράς, που υπεβλήθη από τον κ. Χριστόφια.
Πρόκειται για επικίνδυνο τραγέλαφο, αφού άλλα προτείνει το ΑΚΕΛ στις διαπραγματεύσεις, άλλα υποστηρίζουν τα υπόλοιπα κυπριακά κόμματα, άλλα θέλουν οι πολίτες! Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί πολύ μυαλό δεν φαίνεται να υπάρχει.
Στριμώχνουν τους Ελληνοκύπριους, αποσύρουν το βέτο Παπαδόπουλου
Αιχμή του δόρατος των τουρκικών προσπαθειών είναι ο κανονισμός εμπορίου μεταξύ της Ε.Ε. και των κατεχομένων. Τον κανονισμό ξεπάγωσε πρόσφατα και έστειλε προς έγκριση στο Ευρωκοινοβούλιο η ευρωπαϊκή Κομισιόν. Αν εγκριθεί, συνεπάγεται την ημιαναγνώριση των κατεχομένων και την αφαίρεση ενός από τους τελευταίους μοχλούς πίεσης επί των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας.
Ακόμα και αν δεν εγκριθεί ο κανονισμός, η Κυπριακή Δημοκρατία, θύμα της τουρκικής εισβολής, θα πρέπει να ξοδεύει πολύτιμο πολιτικο-διπλωματικό κεφάλαιο για να υπερασπίζεται την υπόστασή της, αντί να κατηγορεί την Άγκυρα για την εισβολή και κατοχή του νησιού!
Καλά πληροφορημένοι διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι Τουρκία και Βρετανία, σε στενή συνεργασία με τον επίτροπο Διεύρυνσης Φούλε, κατέστρωσαν διπλή στρατηγική: είτε να περάσουν τώρα τον κανονισμό, αν συγκεντρώσουν τη σχετική πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο, είτε να τον κρατήσουν ως δαμόκλειο σπάθη, ώστε να στριμώξουν τους Ελληνοκύπριους να αποδεχθούν ανεπιθύμητη λύση εντός του 2010.
Οι συνέπειες τυχόν έγκρισης του κανονισμού δεν περιορίζονται σε Κύπρο και Κυπριακό. Η Άγκυρα συνέδεσε την εφαρμογή του τελωνειακού πρωτοκόλλου, το δικαίωμα των κυπριακών σκαφών να ελλιμενίζονται - προσγειώνονται σε τουρκικά λιμάνια - αεροδρόμια, με την εφαρμογή του απευθείας εμπορίου. Αν εφαρμοσθεί ο κανονισμός, η Άγκυρα θα εφαρμόσει το πρωτόκολλο, που δεν της δημιουργεί άλλωστε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα.
Λευκωσία και Αθήνα θα βρεθούν τότε προ της ασφυκτικής πιέσεως να άρουν το βέτο στα οκτώ κεφάλαια, αφού προτίμησαν να συνδέσουν το βέτο όχι με το μείζον και εξωφρενικό, τη μη αναγνώριση της Κύπρου και την παραμονή κατοχικού στρατού, αλλά με το δευτερεύον, τα λιμάνια - αεροδρόμια.
Έχουν φυσικά το θεωρητικό δικαίωμα να ασκήσουν βέτο για αυτά τα πολύ σοβαρότερα, πολιτικά όμως θα τους είναι πολύ δύσκολο, αφού θα έχουν ήδη ικανοποιηθεί στο θέμα του πρωτοκόλλου.
Η τελική επιδίωξη Λονδίνου, Ουάσιγκτον και Άγκυρας
Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι:
α. Η Τουρκία να διατηρεί χωρίς πολιτικό κόστος υπό κατοχή τη μισή Κύπρο, μη αναγνωρίζοντας ένα μέλος της Ε.Ε., αλλά συνεχίζοντας χωρίς μείζον πρόβλημα την ενταξιακή της πορεία.
β. Αντί να κατηγορείται διεθνώς για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, να κατηγορούνται οι Ελληνοκύπριοι ότι δεν θέλουν λύση και να πιέζονται να δεχθούν όποια τους προτείνεται.
γ. Αθήνα και Λευκωσία θα απολέσουν το μεγαλύτερο διπλωματικό χαρτί τους, όχι μόνο έναντι της Τουρκίας, αλλά και έναντι των Ευρωπαίων. Την πραγματική δηλαδή δυνατότητα βέτο, που μπορεί είτε να ανταλλαγεί με σοβαρά ανταλλάγματα από την Τουρκία και τις ΗΠΑ είτε να χρησιμοποιηθεί από τη Γερμανία και τη Γαλλία για το «όχι» που θέλουν να πουν, αλλά δεν βρίσκουν τον τρόπο, προς την Άγκυρα, για να συμπτυχθεί συμμαχία της Αθήνας με Βερολίνο - Παρίσι.
Ήδη ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Ντάουνερ επανέφερε εμμέσως πλην σαφώς το σχέδιο Ανάν κάνοντας λόγο για «παραμέτρους του ΟΗΕ» που πρέπει να ληφθούν υπόψιν στη λύση. Οι «παράμετροι» είναι ο κωδικός όρος που συνήθως αναφέρεται στο καταψηφισθέν σχέδιο. Ταυτόχρονα ο ΟΗΕ επιχειρεί να επανεισαγάγει δειλά την έννοια της επιδιαιτησίας και του χρονοδιαγράμματος, που απορρίπτει μέχρι τώρα ο Πρόεδρος Χριστόφιας.
Οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ θέλουν να εισαγάγουν δικές τους «γεφυροποιούς προτάσεις» και διολισθαίνουν στην τουρκική άποψη ότι πρέπει επιτέλους να τελειώσουν κάποτε οι διαπραγματεύσεις. Όπως επισημαίνουν Κύπριοι διπλωμάτες, αυτό είναι σαν να βάζει κανείς το κάρο πριν από το άλογο. Δίνοντας έμφαση στην ανάγκη σύντομου τερματισμού και όχι υποχώρησης της τουρκικής αδιαλλαξίας, στην πράξη επιβραβεύουν την τελευταία και πιέζουν την ελληνική πλευρά.
Άγνοια ή συμπαιγνία με ΗΠΑ - Τουρκία;
Η υπόθεση του εμπορίου είχε και άλλη παρενέργεια, γιατί δηλητηρίασε και έσπειρε μεγάλη καχυποψία στο κυπριακό πολιτικό σκηνικό. Ο κανονισμός θα μπορούσε πολύ ευκολότερα να σταματήσει προτού η Κομισιόν τον στείλει στο ευρωκοινοβούλιο. Για τις προθέσεις της Κομισιόν είχαν ενημερωθεί εγκαίρως η κυπριακή και ελληνική διπλωματία, οι επίτροποι της Κύπρου και της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, πιθανώς και οι Βουλές Κύπρου και Ελλάδας.
Κανένας δεν έκανε τίποτε και εκ των υστέρων ισχυρίστηκαν όλοι αυτοί άγνοια. Σε πολλούς ένα τέτοιο κολοσσιαίο «λάθος», και μάλιστα από τόσο πολλούς, φάνηκε απίστευτο. Και πάντως κανείς πολιτικός δεν παραιτήθηκε, κανείς υπηρεσιακός δεν τιμωρήθηκε! «Μήπως υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας;» διερωτάται ένας βετεράνος πολιτικός ηγέτης στη Λευκωσία.
* Δημοσιεύτηκε στον Κόσμο του Επενδυτή στις 8.5.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου