Στο εκτελεστικό απόσπασμα της «βοήθειας»

(Την πικρή τολιαδική ειρωνεία δανείστηκα από το πάντα ευαίσθητο Διαδίχτυ)

Στα 110 δισ. ευρώ για τρία χρόνια «κάθισε» το ύψος του υψηλότοκου δανεισμού προς τη χώρα μας, που συμφωνήθηκε μέσα από τον μηχανισμό Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση της πρώτης δόσης, που θα καλύψει τα ομόλογα τα οποία λήγουν στα μέσα Μαΐου, ήταν το σκληρότατο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε ο Παπακωνσταντίνου λίγες ώρες νωρίτερα. Ας δούμε σε σημεία ποια είναι η πραγματικότητα που πλέον διαμορφώνεται ύστερα από τη συμφωνία:


1. Η πρώτη δόση προϋπέθετε τα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Και οι επόμενες δόσεις όμως θα δοθούν υπό ανάλογες προϋποθέσεις: μόνο δηλαδή αν η κυβέρνηση επιτυγχάνει τους στόχους των επιτηρητών. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι, υπό κανονικές συνθήκες, πριν από την εκταμίευση κάποιας δόσης θα πρέπει να περιμένουμε κάποια μέτρα επιπλέον των προηγούμενων.

2. Η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της κυβέρνησης είναι αδύνατη σε κλίμα ύφεσης, για την οποία η πρόβλεψη αναθεωρήθηκε δραματικά στο 4%, όταν το μέχρι χθες χειρότερο σενάριο μιλούσε για «μόλις» 2%.

3. Αν μέχρι την αρχή Μαΐου η πρόβλεψη για ύφεση από το αρχικό 0,3% εκτινάχθηκε στο 4%, ο καθένας μπορεί να υποθέσει σε τι μέγεθος μπορεί να φτάσει στο τέλος της χρονιάς. Διόλου παράλογο πάντως για χώρα υπό τη διοίκηση του ΔΝΤ. Άρα οι όποιοι δημοσιονομικοί στόχοι θα πρέπει να θεωρούνται ήδη τιναγμένοι στον αέρα.

4. Σε αυτό το κλίμα κάθε λέξη που βγαίνει από τα κυβερνητικά χείλη περί «προσπάθειας» ή «διαπραγμάτευσης» με τους επιτηρητές, περί αποφυγής της πτώχευσης κ.λπ. μόνο ως κακόγουστο ανέκδοτο μπορεί πλέον να ακουστεί.

5. Η «βοήθεια», όπως ονόμασαν άπαντες το σφίξιμο της δανειακής θηλιάς στον λαιμό της χώρας, χωρίς καν να καλύπτει τις ανάγκες της για το τριετές αυτό διάστημα, θα έχει μοναδικό αποτέλεσμα τη διόγκωση του χρέους σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα. Επιπλέον διαμορφώνει μια δυσμενέστατη «βάση» για τα επιτόκια δανεισμού της χώρας. Αν σήμερα οι εταίροι σου για μόλις τριετή δανεισμό σε χρεώνουν με 5%, κανείς δεν πρόκειται να σε δανείσει με επιτόκιο χαμηλότερο απ’ αυτό.

Υπ’ αυτήν την έννοια μπορεί να γίνει αντιληπτή και η άποψη του επίτιμου αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Παναγιώτη Γεννηματά, ο οποίος έλεγε χθες το μεσημέρι στον Σκάι ότι το χειρότερο δεν είναι να πτωχεύσει σήμερα η Ελλάδα, αλλά να πτωχεύσει... του χρόνου, με το χρέος της εκτιναγμένο σε νέο δυσθεώρητο ύψος.

6. Με δεδομένο ότι η είσοδος κι άλλων χωρών σε ανάλογα πακέτα «βοήθειας» – όπως της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, οι οποίες βρίσκονται ήδη στο κατώφλι του ΔΝΤ – ίσως εκτοξεύσει το κόστος αυτού του «μηχανισμού» κοντά ή πάνω από ένα τρισ. ευρώ, είναι προφανές ότι πλέον, ύστερα από την πίεση κερδοσκόπων και ΗΠΑ, η Ευρωζώνη βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον γκρεμό.

Ίσως γι’ αυτό κυβερνητικό στέλεχος της Γερμανίας επιχειρεί να πείσει Ισπανούς και Πορτογάλους να μην διανοηθούν να δώσουν συνέχεια στην ελληνική φαρσοκωμωδία. Μια κατ' απανάληψη ενεργοποίηση του «μηχανισμού» θα μπορούσε να σπρώξει την ίδια τη Γερμανία στο καταστροφικό χάος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

7. Ένα τσουνάμι απειλών χρεοκοπίας και συνεχή αιτήματα ενεργοποίησης μηχανισμών «διάσωσης» θα μπορούσε κάλλιστα να ακυρώσει ακόμη και τον μηχανισμό για την Ελλάδα. Η δικαιολογία άλλωστε θα ήταν πανεύκολη: η αδυναμία προσαρμογής της Ελλάδας στους στόχους που έθεσαν οι επιτηρητές της.

8. Παρά τα συνεχή πακέτα μέτρων, το καθένα από τα οποία θα ισοδυναμεί με ένα νέο σταθεροποιητικό πρόγραμμα (κατά το πρότυπο της Αργεντινής, στην οποία είχαν επιβληθεί τέσσερα σταθεροποιητικά σε δύο χρόνια), που θα αφαιρούν από την πραγματική οικονομία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στο όνομα του βίαιου αποπληθωρισμού, το χρέος θα συνεχίσει να ανεβαίνει αλματωδώς και η χώρα θα συνεχίσει να τελεί υπό ανεπίσημη χρεοκοπία.

9. Ακόμη και μετά τη βέβαιη αναδιάρθρωση του χρέους εκ μέρους του ΔΝΤ, η οποία ωστόσο δεν θα θίξει – αντιθέτως... θα διασφαλίσει – το μεγαλύτερο μέρος από τις τερατώδεις οφειλές της χώρας προς τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους πιστωτές της, ο θανάσιμος εναγκαλισμός του χρέους θα συνεχίσει να τραβά την Ελλάδα προς τον πάτο του πηγαδιού.

10. Ο πρωθυπουργός της χώρας είπε χθες ότι, στο τέλος της θητείας του, η Ελλάδα δεν θα είναι χρεοκοπημένη. Ακόμη κι αυτό όμως είναι εξ αρχής αμφίβολο, καθώς οι εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη ίσως θέσουν υπό αίρεση την ολοκλήρωση του πακέτου «στήριξης». Γι’ αυτό άλλωστε οι θαυμάσιοι εταίροι και πιστωτές μας φρόντισαν μεν να μας διασφαλίσουν τη μη πτώχευση για φέτος, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμφωνία για τα επόμενα χρόνια.

***

Τέλος, το είδος και το βάθος της αξιοπιστίας τόσο του πρωθυπουργού της καθημαγμένης Ελλάδας όσο και των μέτρων που αυτός αποφάσισε προκειμένου να λάβει η χώρα τη βοήθεια – της οποίας το 10% περίπου θα χρησιμοποιηθεί για τη στήριξη του καταρρέοντος τραπεζικού συστήματος – δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει κανείς την ανάλυση κανενός κακού κομμουνιστή, αριστερού ή άλλου «προκατειλημμένου» τύπου.

Αρκούν τα λόγια του... Μίχαλου, του προέδρου του ΕΒΕΑ, του πασίγνωστου οπαδού της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, του οπαδού της αύξησης της παραγωγικότητας με κάθε μέσον, του απηνούς διώκτη κάθε είδους διαδηλώσεων, του διαπρύσιου κήρυκα της πάση θυσία μείωσης του εργατικού κόστους, ο οποίος δήλωσε χθες μετά την ανακοίνωση των μέτρων ότι «τα μέτρα παραπέμπουν ευθέως στην παροιμία με τον χότζα, που ήθελε να κάνει οικονομία και άφηνε το γάιδαρό του νηστικό μέχρι που αυτός ψόφησε» και πρόσθεσε:

«Οι ευθύνες του σημερινού πρωθυπουργού είναι τεράστιες. Η χώρα δεν χρειαζόταν έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που θα έβαζε τους πάντες πάνω στο κρεβάτι του Προκρούστη και να κόβει ό,τι περισσεύει. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει ο οποιοσδήποτε.

Αυτή δεν είναι οικονομική πολιτική. Αυτή είναι μια λυσσαλέα επίθεση στην επιχειρηματικότητα, αλλά και στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Η υποτιθέμενη εξειδίκευση των μέτρων από τον υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, μετά τις γενικόλογες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, επέτεινε τις ανησυχίες του ελληνικού λαού και των επιχειρηματιών για το τι μέλλει γενέσθαι και δημιούργησε περαιτέρω σύγχυση.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι, για μια ακόμη φορά, δεν υλοποιήθηκαν οι κυβερνητικές δεσμεύσεις και αποδείχθηκε ότι και το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που καταρτίστηκε πριν από μερικούς μήνες, απέτυχε παταγωδώς και χρειάζονται ολοένα και σκληρότερα οικονομικά μέτρα, που είναι βέβαιο ότι θα κλονίσουν συθέμελα την κοινωνική συνοχή.

Οι επιχειρήσεις βρίσκονται πλέον στο μάτι του κυκλώνα, καθώς θα κληθούν να πληρώσουν νέες έκτακτες εισφορές και αυξημένους φόρους σε περίοδο ύφεσης, γεγονός που θα μειώσει ακόμη περισσότερο την ανταγωνιστικότητά τους, οδηγώντας τις στο λουκέτο. Δεδομένου μάλιστα ότι η αγοραστική κίνηση θα καταβαραθρωθεί εξ αιτίας των μειώσεων των μισθών και των συντάξεων.

Για πολλοστή φορά, ο επιχειρηματικός κόσμος καλεί την κυβέρνηση να σταματήσει την κατηφορική διαδρομή που ακολουθεί και οδηγεί κατ’ ευθείαν στον γκρεμό. Έστω και τώρα, ας καλέσει σε πανστρατιά τις υγιείς δυνάμεις της χώρας και ας σεβαστεί, επιτέλους, τις απόψεις τους».

Ούτε τους φύσει και θέσει συμμάχους τους δεν μπορούν πια να πείσουν οι κυβερνητικοί και οι θρασείς παπαγάλοι τους. Αν μάλιστα αληθεύει αυτό που διάβασα αργά τη νύχτα, ότι δηλαδή η κυβέρνηση ουδέποτε δέχτηκε απαίτηση του ΔΝΤ για κόψιμο 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, τότε πλέον μιλάμε για τρομακτική ξεφτίλα. 

Προκειμένου να πείσουν την κοινωνία ότι ο ίδιος αυτός πρωθυπουργός, ο οποίος παρέδωσε τα κλειδιά της οικονομίας και της χώρας χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, έδωσε ο ίδιος έστω και μία μάχη, πλάσαραν ότι το ΔΝΤ είχε τη συγκεκριμένη απαίτηση. Μήπως και βρουν μαλάκες που να πιστέψουν ότι η μη απώλεια των δύο αυτών μισθών ήταν... κυβερνητική νίκη.

Αν ισχύει αυτή η πληροφορία, η οποία έχει αναπαραχθεί από πάρα πολλά ιστολόγια, τότε όλοι οι δυνατοί χαρακτηρισμοί θα είναι απλώς αδύναμοι να περιγράψουν το ήθος της παπανδρεϊκής διακυβέρνησης...