Από το sofokleous10
Αν ο στόχος των Ευρωπαίων ηγετών και της ΕΚΤ ήταν να προστατεύσουν το ευρώ, με το μεγαλύτερο «πακέτο» διάσωσης που έχει επινοηθεί ποτέ, ήδη από χθες άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες «ρωγμές» στο οικοδόμημα των 750 (και βάλε...) δισ. ευρώ: το ευρώ εκτινάχθηκε ξεπερνώντας και το 1,31 δολ., αλλά μέχρι χθες βράδυ είχε υποχωρήσει πάλι στο 1,27 δολ.!
Αν μια πολιτική δέσμευση χρηματοδότησης 750 δισ. ευρώ στα «προβληματικά» κράτη της Ευρωζώνης, αλλά και μια «λευκή επιταγή» με όσα μηδενικά θέλουν οι τράπεζες από την ΕΚΤ δεν αρκούν για να κρατήσουν ούτε μια ημέρα το ευρώ σε ανοδική τροχιά, πολλοί αναλυτές προβληματίζονται ήδη για το ενδεχόμενο νέας επίθεσης της «αγέλης λύκων», όπως χαρακτήρισε ο Σουηδός υπουργός Οικονομικών τους κερδοσκόπους, από την οποία η Ευρωζώνη δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα βγει... αρτιμελής.
Ο Τζιμ Ρίκαρντς, πρώην κορυφαίο στέλεχος του Long Term Capital Management, του hedge fund που λίγο έλειψε να οδηγήσει σε κατάρρευση το διεθνές σύστημα το 1998, παρότι το θεωρούσαν τόσο ασφαλές, ώστε να επενδύουν τα διαθέσιμά τους ακόμη και κεντρικές τράπεζες, παρουσίασε μια θεωρία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, όσο και ανησυχητική, για τη σημερινή κατάσταση των αγορών.
Ο Ρίκαρντς, που αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα – και γρήγορα επιβεβαιώθηκε – το μεγάλο κόλπο χειραγώγησης του αργύρου από την JP Morgan, για το οποίο ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα του υπουργείου Δικαιοσύνης στις ΗΠΑ, εκτιμά ότι το σχέδιο των Ευρωπαίων είναι καταδικασμένο να αποτύχει!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο Ρίκαρντς τονίζει ότι, όση ρευστότητα και αν χρησιμοποιήσουν οι Ευρωπαίοι, ή κάθε άλλη διεθνής συμμαχία, για να σταματήσουν τους κερδοσκόπους, αυτοί θα έχουν πάντα περισσότερη... εικονική ρευστότητα, για να λένε μονίμως σε αρχές και κυβερνήσεις τη γνωστή και από το πόκερ φράση: «Τα βλέπω».
Όπως ανέφερε σε συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτυο CNBC ο Ρίτσαρντς, για να αντιληφθεί κανείς τη σημερινή δύναμη των αγορών, αρκεί να ανακαλέσει στη μνήμη του το επεισόδιο με την κατάρρευση της στερλίνας και την αποβολή της από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών το 1992.
Τότε, ένας μόνο άνθρωπος, ο Τζορτζ Σόρος, «γονάτισε» την Τράπεζα της Αγγλίας με μια πολύ απλή «συνταγή»: όσα δολάρια και αν πωλούσε η Τράπεζα για να κρατήσει την ισοτιμία της στερλίνας, τόσες στερλίνες είχε στη διάθεσή του για να πουλάει ο Σόρος. Κάποτε τα «πυρομαχικά» της Τράπεζας εξαντλήθηκαν, ο Σόρος στέφθηκε νικητής και έφυγε με... την μπάνκα, αφήνοντας τη στερλίνα εκτός μηχανισμού ισοτιμιών, αφού η Βρετανία υποχρεώθηκε στην υποτίμησή της.
Σήμερα οι ανά τον κόσμο αρχές έχουν στην πραγματικότητα να αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από αυτά που «γονάτισαν» την Τράπεζα της Αγγλίας το 1992: Τότε ο Σόρος χρειαζόταν πραγματικά κεφάλαια για να αντιτάξει στα συναλλαγματικά αποθέματα της κεντρικής τράπεζας. Σήμερα, όσα τρισεκατομμύρια και αν τυπώσει μια κεντρική τράπεζα, ή αν δημιουργήσουν οι κυβερνήσεις με συλλογικούς μηχανισμούς δανεισμού ασθενέστερων οικονομιών σε μια νομισματική ένωση, μπορεί εύκολα να ξεπεραστούν από τις... Goldman Sachs του πλανήτη, αφού μπορούν με απειροελάχιστο κόστος να ανοίγουν όσες θέσεις θέλουν εναντίον της Ευρωζώνης, με σορτάρισμα ομολόγων και αγορές CDS.
Αν θέλουν, λοιπόν, οι αρχές της Ευρώπης να αναχαιτίσουν την... αγέλη των λύκων με «πυρομαχικά» πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, οι κερδοσκόποι μπορούν εύκολα να αντιδράσουν, ανοίγοντας μεγαλύτερης αξίας short θέσεις, ώστε κάποτε να «γονατίσουν» τις κυβερνήσεις και την κεντρική τράπεζα.
Πολύ περισσότερο όταν οι αδυναμίες του σχεδίου διάσωσης είναι προφανείς, θεμελιώδεις και δικαιολογούν... αέναες κερδοσκοπικές επιθέσεις: κανείς δεν πιστεύει, για παράδειγμα, ότι με τα διάφορα πακέτα διάσωσης το πραγματικό δημοσιονομικό και οικονομικό πρόβλημα, που βρίσκεται στον πυρήνα της κρίσης υπερχρέωσης του ανεπτυγμένου κόσμου και ιδιαίτερα της Ευρώπης, θα μπορέσει μακροπρόθεσμα να αντιμετωπιστεί.
Ο συνδυασμός υψηλού χρέους, που σε επίπεδο Ευρωζώνης τείνει να προσεγγίσει το 100% του ΑΕΠ, με την «εγκλωβισμένη» οικονομική ανάπτυξη, δημιουργούν ιδανικό υπόβαθρο για να στηθούν κερδοσκοπικές επιθέσεις, οι οποίες μακροπρόθεσμα δύσκολα θα... αστοχήσουν. Αν πιστέψει κανείς τον Ρίκαρντς, που γνωρίζει αρκετά για αποτυχημένες προσπάθειες διάσωσης μεγάλων οικονομικών μονάδων, από τη θητεία του στο LTCM, η προσπάθεια διάσωσης θα αποτυγχάνει όσο το μαχαίρι και το πεπόνι βρίσκεται στα χέρια των Goldman Sachs του πλανήτη.
Όσο οι πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο, που θα αφαιρέσει κερδοσκοπικά όπλα απεριόριστης ισχύος από τα χέρια των κερδοσκόπων, τόσο οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες θα παίζουν στους αγώνες των κερδοσκόπων... εκτός έδρας και με λιγότερους παίκτες από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Αν οι πολιτικοί δεν βρουν το θάρρος να αλλάξουν τους κανόνες παιχνιδιού, στα παιχνίδια του εικονικού καζίνου της παγκόσμιας αγοράς, κινδυνεύουν να χάνουν όλες τις παρτίδες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου