Ο Μαντέλης, η Ρόδος και το πήδημα!

Το κύριο άρθρο της σημερινής Αυγής

Ο Τάσος Μαντέλης υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος του ΟΤΕ με γενικό διευθυντή τον αλήστου μνήμης Μιχ. Τόμπρα και μετέπειτα γενικός γραμματέας σε νευραλγικά οικονομικά υπουργεία και υπουργός Μεταφορών επί κυβερνήσεως Σημίτη.

Υπήρξε πρόσωπο του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος διαχρονικά. Το 1985, ως πρόεδρος του ΟΤΕ, διαχειρίστηκε τη διάλυση της ΕΛΒΗΛ, δηλαδή της εθνικής βιομηχανίας που η επιβίωσή της είχε κριθεί εμπόδιο για τη λεηλασία του χρυσοτόκου χώρου των τηλεπικοινωνιών από τους «εθνικούς» προμηθευτές. Πάνω σ' αυτή την απόφαση θεμελιώθηκε το σύστημα της διαπλοκής.

Αργότερα διαπραγματεύτηκε τις προγραμματικές συμφωνίες για τον ΟΣΕ και τον ΗΣΑΠ, ύψους 1 τρισ. δραχμών. Σε όλες τις συμβάσεις άνοιξε τον δρόμο για τη Siemens και τον εγχώριο παρτενέρ της, την Ιντρακόμ.

Μετά από πολυετή σιωπή, ο κ. Μαντέλης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι πήρε 200.000 μάρκα για εκλογική ενίσχυση από τη Siemens. Αρνήθηκε όμως ότι συμμετείχε στο πάρτι με τις υπουργικές μίζες, ζητώντας από την Εξεταστική Επιτροπή να ερευνήσει τι έγιναν τα 10 εκατ. μάρκα που δόθηκαν για τις συγκεκριμένες υποθέσεις.

Όπως θύμισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Παπαδημούλης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Siemens, δόθηκαν μίζες ύψους 100 εκατ. ευρώ σε Έλληνες πολιτικούς και άλλα πρόσωπα. Άλλωστε έχουν κατονομαστεί στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., οι οποίοι λειτουργούσαν ως ταμίες των κομμάτων, για σχέσεις με το μαύρο χρήμα της Siemens.

Η ομολογία Μαντέλη ηχεί ως αναγνωριστικό βήμα. Δεν λέει, όπως ο κ. Μαλέσιος, ότι αισθάνεται ως αποδιοπομπαίος τράγος για μια απόφαση (το περιβόητο σύστημα C4I) που ελήφθη στο ΚΥΣΕΑ. Ο κ. Μαντέλης περιορίζεται να «δείξει» αναμένοντας αντιδράσεις.

Είναι προφανές ότι, μόνον εάν φύγει από τη μέση η ασπίδα της παραγραφής και της ατιμωρησίας και ζοριστούν οι φερόμενοι ως φυσικοί αυτουργοί των σκανδάλων θα σπάσει η ομερτά της συνενοχής. Έχει διατυπωθεί από νομικούς κύκλους η άποψη ότι οι μίζες μπορούν να ενεργοποιήσουν τη διεθνή συνθήκη για το μαύρο χρήμα, που προβλέπει εικοσαετή παραγραφή και όχι πενταετή, όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα για την κυβερνητική πλειοψηφία!