«Αποτελεί πάγια θέση της Ελλάδας ότι οποιαδήποτε δραστηριότητα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων πρέπει να ασκείται ελεύθερα, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι είναι σύννομη».
Αυτή η απίστευτη αθλιότητα είναι η ανακοίνωση του «ελληνικού» υπουργείου Εξωτερικών για την σφαγή των εθελοντών που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα, από το κράτος του Ισραήλ.
Αυτή η απίστευτη αθλιότητα είναι η ανακοίνωση του «ελληνικού» υπουργείου Εξωτερικών για την επίθεση κατά – και ελληνικών – πλοίων σε διεθνή χωρικά ύδατα από το κράτος του Ισραήλ.
Αυτή η απίστευτη αθλιότητα είναι η ανακοίνωση του «ελληνικού» υπουργείου εξωτερικών για το ό,τι το κράτος του Ισραήλ δεν ενημερώνει για την τύχη των Ελλήνων (και των άλλων βεβαίως) που δέχθηκαν την επίθεση.
Αυτή η απίστευτη αθλιότητα είναι η ανακοίνωση του «ελληνικού» υπουργείου Εξωτερικών και είναι ίσως παγκοσμίως η μόνη ανακοίνωση που ΔΕΝ καταδικάζει, ΔΕΝ ζητά τον λόγο, ΔΕΝ τίποτα...
Αυτή η απίστευτη αθλιότητα είναι η ανακοίνωση του «ελληνικού» υπουργείου Εξωτερικών του οποίου προΐσταται ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και δυστυχώς έλληνας πρωθυπουργός Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου. (Ναι, με μικρό «ε», όχι για την καταγωγή, μα για τη δουλοπρέπεια).
Ο κύκλος παράδοσης πολιτικών στην «καθαρτήρια» πυρά της δημοσιότητας – ο οποίος άνοιξε με την ομολογία του Τάσου Μαντέλη ότι πήρε εκατοντάδες χιλιάδες μάρκα από τη Siemens υποδεικνύοντας συνολική μίζα 10 εκατομμυρίων και συνεχώς διευρύνεται – είναι βέβαιο ότι δεν θα κλείσει σύντομα: οι αποκαλύψεις και τα αλληλοκαρφώματα βρίσκονται μόνο στην αρχή.
Το πρώτο προφανές είναι ότι πλέον και το πολιτικό σύστημα και το μιντιακό ανάλογο διαισθάνονται ότι δεν μπορεί πια να συγκρατηθεί η δικαιολογημένη οργή της κοινωνίας, η οποία ζητά την άρση της χρόνιας ατιμωρησίας και την απόδοση ευθυνών οπουδήποτε υπάρχουν. Γι’ αυτό κυριαρχούν οι δραματικοί τόνοι και στο πολιτικό και στο μιντιακό πεδίο. Όποιος αισθάνεται ότι μπορεί να απειληθεί από την κοινωνική οργή παίρνει εκ των προτέρων θέση αυτόκλητου εισαγγελέα.
Οι θέσεις των Γερμανών, όπως εκφράστηκαν πρόσφατα από την καγκελάριο κυρία Άνγκελα Μέρκελ και τον υπουργό Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επικεντρώνονται στην ιδέα της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» για χώρες που δεν επιτυγχάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους καθώς και στη δημιουργία μιας «ευρωζώνης δύο ταχυτήτων». Σύμφωνα με επιστήμονες οι οποίοι συμμετέχουν στις υπό σχηματισμό ομάδες ειδικών που συζητούν το πακέτο αλλαγών τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν ως εξής:
1.Η «ελεγχόμενη χρεοκοπία» κατ' ουσίαν σημαίνει ότι θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα εξόδου από τη σημερινή ευρωζώνη χωρών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους. Εκτιμάται ότι αυτό θα είναι το βασικό στοιχείο του νέου πακέτου για την αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής της ευρωζώνης, που θα συνδυαστεί με την αναθεώρηση των δημοσιονομικών πολιτικών των κρατών - μελών, οι οποίες θα υπόκεινται σε κεντρικό έλεγχο και έγκριση.
Τούτες τις μέρες γίνεται – σύμφωνα με το καταστατικό της Ένωσης – μια ακόμα απόπειρα «απογραφής» της εργασιακής κατάστασης των δημοσιογράφων μελών της ΕΣΗΕΑ (σε ποια και πόσα Μέσα Ενημέρωσης εργάζονται, τι είδους συμβάσεις έχουν υπογράψει, αν δουλεύουν με «μαύρα» κ.λπ.).
Προφανώς και δυστυχώς οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν στην απογραφή επικαλούμενοι τα «προσωπικά τους δεδομένα» και την επικρατούσα ανά τη χώρα «μαγκιά»: «Κάνω ό,τι με συμφέρει και χέστηκα για κανόνες, δεοντολογίες, ηθικά ασυμβίβαστα, συλλογικά δικαιώματα, νόμους κ.ά.». Εκτιμώ ότι δεν θα βγει τίποτα και το «μητρώο» της ΕΣΗΕΑ θα παραμείνει «ακάθαρτο».
Παράλληλα έχει προκύψει, λόγω της επικαιρότητας του σκανδάλου της Siemens, αλλά και ως συνέπεια της βαθιάς κρίσης του συστήματος, το ζήτημα με τα «εταιρικά δώρα» και τα payroll των εταιρειών προς τους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», δηλαδή οι μέθοδοι εξαγοράς συνειδήσεων δημοσιογράφων.
Αποτυχημένοι διαχειριστές στα του «οίκου τους» αποδεικνύονται τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν ήδη «προεισπράξει» την κρατική χρηματοδότηση που δικαιούνται έως και το 2016, μέσω τραπεζικών δανείων, βάζοντας ουσιαστικά ως ενέχυρο τα ποσά που «έχουν λαμβάνειν» από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το αποτέλεσμα; Χρωστούν σήμερα σε τράπεζες περί τα 130 εκατ. ευρώ!
Επί της ουσίας συνομολογούν ότι... έχουν «πτωχεύσει», ενώ με την εναλλακτική επιλογή του δανεισμού – πολλών εκατομμυρίων ευρώ – ως τρόπου «επιβίωσης», αντί της μείωσης των λειτουργικών δαπανών τους, αυτό που κάνουν είναι να δίνουν το κακό παράδειγμα. Όπως είναι φυσικό, υπό αυτές τις συνθήκες και υπό το βάρος των ραγδαίων εξελίξεων στο σκάνδαλο της Siemens ανοίγει και πάλι το κεφάλαιο «πολιτικό χρήμα και διαφάνεια».
Σχεδόν ένα μήνα μετά τη διαγραφή της κ. Μπακογιάννη (6 Μαΐου) και σχεδόν ένα μήνα πριν από το 8ο τακτικό Συνέδριο της Ν.Δ. (25-27 Ιουνίου), η έρευνα της Public Issue φέρνει στην επιφάνεια ορισμένες σημαντικές πλευρές της πολύπλευρης κρίσης της.
Η Ν.Δ. βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια γενικευμένη κοινωνική δυσπιστία απέναντί της. Επτά στους δέκα πολίτες, αλλά και 6 στους 10 ψηφοφόροι της δείχνουν πεπεισμένοι ότι ο συντηρητικός πόλος του δικομματικού συστήματος πορεύεται σε «λάθος κατεύθυνση», ενώ σχεδόν ο 1 στους 3 πολίτες (47%) πιστεύει ότι η επάνοδός της στην εξουσία θα αργήσει αρκετά.
Εάν το δίλημμα, όπως το έθεσε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος στο συνέδριο της ελληνοαμερικανικής ομογένειας, και όπως το θέτουν συχνά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το ΑΚΕΛ, είναι «διζωνική ή διχοτόμηση», τότε η ηγεσία του κυπριακού Ελληνισμού, συλλήβδην, πρέπει να λογοδοτήσει για όλα τα δεινά που επέρχονται, κατά τον ισχυρισμό του Στέφανου Στεφάνου.
Διότι, το δόγμα ή το σλόγκαν «διζωνική ή διχοτόμηση» έμπρακτα εφαρμόζεται από το 1974, από όλους τους κατά καιρούς ηγέτες, και αποδείχθηκε ότι οδηγεί εκεί που ο κ. Στεφάνου προδιέγραψε: Στην επικυριαρχία της Τουρκίας εφ' όλης της Κύπρου, σε απόλυτη κυριαρχία της στο βορρά, και σε μικτό κράτος στο νότο.
Την περασμένη εβδομάδα ορισμένοι από τους ισχυρότερους αξιωματούχους του εθνικού επενδυτικού ταμείου της Κίνας διεξήγαγαν μυστικές συνομιλίες με επενδυτικές τράπεζες για τις προοπτικές της Ευρωζώνης. Ένα από τα πιο καυτά ζητήματα που συζητήθηκαν ήταν το ακανθώδες θέμα των «haircuts».
Δηλαδή, καθώς η Ευρωζώνη σπαράζει από την αναταραχή, αυτό που οι Κινέζοι (και άλλοι) προσπαθούν να διευκρινίσουν είναι πόσο μεγάλες μπορεί να είναι οι ζημίες στα κρατικά ομόλογα αν, λέμε τώρα, η Ελλάδα αναδιοργανώσει το χρέος της. Εξίσου φλέγον είναι για την Κίνα (και για τους άλλους) να αποσαφηνίσει ποιοι θα επωμιστούν το «κούρεμα».
Είναι ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα για τις αγορές ομολόγων. Δυστυχώς, όμως, είναι επίσης ένα ζήτημα που οι ηγέτες της Ευρωζώνης αρνούνται πεισματικά να συζητήσουν ή ακόμη και να αναγνωρίσουν.
Επιστολή - έκκληση στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στέλνει η ελληνική αποστολή λίγα ναυτικά μίλια πριν από τις ακτές της Γάζας.
«Κύριε πρωθυπουργέ,
Όπως ήδη γνωρίζετε, την Τρίτη 25 του Μάη, τα 2 καράβια της ελληνικής αποστολής ξεκίνησαν το ταξίδι προς τη Γάζα, το πλοίο "Ελεύθερη Μεσόγειος" με ελληνική σημαία και ελληνικό πλήρωμα και το "Σφενδόνη" με Ελληνες ναυτικούς.
Ανταπόκριση από τον Θανάση Τζιούμπα, που συμμετέχει στην αποστολή
Οι αντανακλάσεις από τις ηλιαχτίδες και τα φεγγάρια εναλλάσσονται στις κορυφές των κυμάτων του Αιγαίου. Ο νους αναζητάει τις λέξεις του ποιητή για να συνθέσει το δοξαστικό των νησιών που εναλλάσσονται στον ορίζοντα.
Ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων, γλωσσών, πολιτικών ιδεών, θρησκευτικών πίστεων, σκοπιμότητας, χαρακτήρα, συνηθειών, προσπαθούν να γίνουν πλήρωμα σε ένα καράβι και σώμα μιας αποστολής που αμφισβητεί τον νόμο των πιθανοτήτων. Η αλληλεγγύη πριν γίνει πολιτική διακήρυξη πρέπει πρώτα να βιωθεί στον ασφυκτικά περιορισμένο χώρο ενός καραβιού, κι ατό είναι πιο σημαντικό από την καθημερινότητα της επιβίωσης και της άνεσης σε τέτοιες συνθήκες.
Η ενότητα της αριστεράς στην αλλοδαπή! Την ανεπανάληπτη αυτή αφίσα την «έκλεψα» από το blog Στάχτη και burberry και είναι από την εκδήλωση συμπαράστασης στους Έλληνες διαδηλωτές που έγινε στις 26.5 στο Λονδίνο με θέμα: Can't Pay, Won't Pay: Solidarity with Greek Protests.Τη βάζω κι εδώ για αρχειακούς λόγους... ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ μαζί, έστω και σε αφίσα; Πού ξανακούστηκε;...
Από Τα Νέα(το σκίτσο του Τολιάδη έχει αναρτηθεί στοΔιαδίχτυ)
Η Κομισιόν με νέα έκθεσή της προειδοποιεί:
Μετεξεταστέα η Αθήνα από το πρώτο τρίμηνο!
Ρεπορτάζ: Ειρήνη Δ. Καρανασοπούλου
Προ του ενδεχομένου να μην είναι σε θέση στα τέλη του χρόνου να εκπληρώσει βασικές της υποχρεώσεις, όπως η καταβολή μισθών και συντάξεων, βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση, καθώς η υλοποίηση του μνημονίου που έχει συνυπογράψει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν – και αποτελεί προϋπόθεση για την εκταμίευση των επόμενων δόσεων του δανείου – προχωρά με ρυθμό... χελώνας.
Αρμόδιες κοινοτικές πηγές εκφράζουν πλέον σοβαρή ανησυχία για την ύπαρξη ακόμη και πολιτικής βούλησης να προχωρήσουν οι δεσμεύσεις της Αθήνας, σημειώνοντας πως δεν εξηγείται διαφορετικά η στάση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό. Όπως λένε, ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας δεν ζήτησε να γίνει καμία διαπραγμάτευση ούτε απάντησε στην επιστολή της Κομισιόν που του εφιστούσε την προσοχή στις αποκλίσεις του σχεδίου του από τα οριζόμενα στο μνημόνιο – δήλωνε όμως δημοσίως ότι προσπαθεί για κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει υπογραφεί!
● Ντόρα και εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ συγκλίνουν για νέο κόμμα, με ισχυρή κατεύθυνση υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων ● Σενάρια διπλών εκλογών και συγκυβέρνησης με ΠΑΣΟΚ το φθινόπωρο ● Αχίλλειος πτέρνα του εγχειρήματος η ανοικτή Εξεταστική για τη Siemens...
Ένα κεντρώο κομματικό μόρφωμα, που θα εκφράσει καλύτερα από τους υπάρχοντες σχηματισμούς τις ανησυχίες των ισχυρών επιχειρηματικώνσυμφερόντων της χώρας, προσανατολίζεται να δημιουργήσει η Ντόρα Μπακογιάννη προσβλέποντας στη συνεργασία με επιφανείς εκσυγχρονιστές από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και σε μια μεγάλη ευκαιρία συμμετοχής σε κυβερνητικό σχήμα, αν επαληθευθούν τα σενάρια για διπλές εκλογές το φθινόπωρο με αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Από Το Ποντίκι, 27.5.2010, όπου δημοσιεύθηκε και το σκίτσο του Πάνου
Του Δημήτρη Καζάκη οικονομολόγου - αναλυτή
Τo ευρώ βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση. Αυτό ομολογείται πλέον από όλους, ακόμη και από τους πιο φανατικούς οπαδούς του. Το γιατί ερμηνεύεται επισήμως με αναφορές σε «επιδρομές λύκων», επιθέσεις κερδοσκόπων, καταχθόνια σχέδια των Αμερικανών και άλλα φαιδρά σενάρια συνωμοσιολογίας. Όσο πιο πιστός παραμένει κάποιος στον μύθο του αδιάβλητου και «ισχυρού ευρώ» τόσο πιο επιρρεπής είναι σ' αυτήν τη συνωμοσιολογία. Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού.
Η κοινή λογική λέει ότι, όταν ένα νόμισμα αποδεικνύεται τόσο ευπαθές στις αναταράξεις των αγορών, τις πιέσεις από την κερδοσκοπία και τις διακυμάνσεις από την επενδυτική συμπεριφορά διεθνώς, αυτό σημαίνει ότι φταίει το ίδιο το νόμισμα, οι βάσεις πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί, η ιδιοσυστασία του. Όμως η κοινή λογική έχει πάρει διαζύγιο εδώ και δεκαετίες από το επίσημο οικονομικό και πολιτικό δόγμα, πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν η συγκρότηση του ευρώ και η Ευρωζώνη.
Το σκίτσο του Soloup δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι, 27.5.2010
Το κείμενο του Παναγιώτη Λαφαζάνη, που ακολουθεί, γραμμένο και δημοσιευμένο το φθινόπωρο του 1998 στο περιοδικό «Δίαυλος» (3ο Τεύχος), είναι πράγματι ένα ντοκουμέντο: το αναδημοσιεύω σήμερα απλώς και μόνο για να καταδειχθεί ότι κανείς δεν είναι αθώος του αίματος απ’ όσους σήμερα κλαψουρίζουν υποκριτικά για το κατάντημα της χώρας – είτε πρόκειται για αριστερούς «ευρωπαϊστές» είτε για δεξιούς (νεο)φιλελεύθερους είτε για «σοσιαλιστές» τύπου Σημίτη.
Ειδικά όταν ο τελευταίος έχει το θράσος να μιλά για τις βαρύτατες επιπτώσεις των μέτρων στην κοινωνία, ενώ κανένα από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που τον γλείφουν ακόμη και σήμερα δεν έχει τα κότσια να του θυμίσει ότι υπήρξε εκ των βασικών αρχιτεκτόνων της σημερινής καταστροφής...
Είναι νέοι, συχνά πτυχιούχοι, απογοητευμένοι, ακόμα και αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας στη χώρα τους. Αυτό είναι το προφίλ του μέσου μετανάστη με προέλευση την Ελλάδα. Ένα νέο κύμα μετανάστευσης διογκώνεται, καθώς οι συνέπειες των μέτρων για την εργασία και η πολιτική της λιτότητας πλήττουν ολοένα περισσότερες οικογένειες.
Η τάση «διαρροής» εργαζομένων και επαγγελματιών προϋπήρχε, καθώς την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με εκτιμήσεις, τουλάχιστον 850.000 Έλληνες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη χώρα είτε για να εργαστούν είτε για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό.
Το τελευταίο διάστημα έγινε κοινός τόπος για πολλούς ξένους και ντόπιους έγκυρους οικονομικούς αναλυτές, μεταξύ των οποίων και το ΔΝΤ, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της, καθόσον αυτό είναι αυτοτροφοδοτούμενο και εξαρτάται κυρίως από το ύψος δανεισμού και δευτερευόντως από τα επιτόκια δανεισμού. Ακόμη και με 1% επιτόκιο δανεισμού, πάλι δεν μπορούμε να το εξυπηρετήσουμε. Προτάθηκε μάλιστα και διαγραφή του χρέους κατά 70%.
Το σκίτσο του Πάνου είναι αναρτημένο στο ολοκαίνουργο ιστολόγιό του
Τριγύρω αναδύεται μια αφόρητη δυσοσμία, που πνίγει οριστικά κάθε ίχνος αξιοπιστίας ενός ολόκληρου πολιτικού, πολιτισμικού και αξιακού υποδείγματος, αυτού της μεταπολίτευσης, το οποίο καταρρέει με πάταγο έχοντας ως αδύναμο κρίκο την αποκορύφωση της ισχύος του:
● Τη διακυβέρνηση Σημίτη, που βλέπει τους δύο από τους τέσσερις σωματοφύλακές του, τον Τσουκάτο και του Μαντέλη, να ομολογούν ότι «τα πήραν» από τη Siemens υποδεικνύοντας ως πηγή και φορέα της διαφθοράς το κόμμα και την κυβέρνηση του κάποτε «καταλληλότερου». Την ίδια ώρα που ζητείται το άνοιγμα λογαριασμών των τότε υπουργών του. Με ανοιχτά πλέον τα ερωτήματα και για τον ίδιο...
Σήμερα και αύριο το περιοδικό Άρδην και η εφημερίδα Ρήξη διοργανώνουν διήμερο εκδηλώσεων στον εναλλακτικό τους χώρο πολιτικής και πολιτισμού, Βαλαωρίτου 1 και Δωδεκανήσου, 8ος όροφος.
Το κείμενο - επιστολή που δημοσιεύεται παρακάτω έχει αναρτηθεί στο ελληνικό ιστολόγιο Letter From Greece σε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, με στόχο να υπογραφεί από όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες και Ευρωπαίους. Φιλοδοξεί να αποτελέσει την αρχή ενός διαλόγου και μιας κινητοποίησης όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη και την κρίση που τις στραγγαλίζει. Για να το υπογράψετε μπορείτε να μεταβείτε εδώ. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε μια αγοραία επίθεση που έχει για πρώτο στόχο την ελληνική οικονομία. Η επίθεση αυτή των αγορών, ενός φαντάσματος που πλανιέται απειλητικό και ανώνυμο πάνω από την Ευρώπη, εντείνεται μέρα με τη μέρα ξεπερνώντας κάθε όριο και κάθε σύνορο.
Βομβαρδισμένοι από πληροφορίες, που περισσότερο τρομοκρατούν παρά διαφωτίζουν, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι τόσο η πληροφόρηση, όσο η σκέψη που θα συλλάβει τη συνολική εικόνα μιας κατάστασης που επιδεινώνεται συνεχώς και η πράξη που θα προτείνει άλλα μοντέλα ζωής και ανάπτυξης.
Ο Τάσος Μαντέλης υπήρξε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος του ΟΤΕ με γενικό διευθυντή τον αλήστου μνήμης Μιχ. Τόμπρα και μετέπειτα γενικός γραμματέας σε νευραλγικά οικονομικά υπουργεία και υπουργός Μεταφορών επί κυβερνήσεως Σημίτη.
Υπήρξε πρόσωπο του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος διαχρονικά. Το 1985, ως πρόεδρος του ΟΤΕ, διαχειρίστηκε τη διάλυση της ΕΛΒΗΛ, δηλαδή της εθνικής βιομηχανίας που η επιβίωσή της είχε κριθεί εμπόδιο για τη λεηλασία του χρυσοτόκου χώρου των τηλεπικοινωνιών από τους «εθνικούς» προμηθευτές. Πάνω σ' αυτή την απόφαση θεμελιώθηκε το σύστημα της διαπλοκής.
Τι να τους πεις; Αφού έτσι κι αλλιώς απλώς παριστάνουν ότι κυβερνάνε, πότε με τα ψέματα του Παπανδρέου και του Παπακωνσταντίνου, πότε με την ανυπαρξία των υπόλοιπων, πότε με τα καραγκιοζιλίκια του Λοβέρδου. Ε, τώρα η Τρόικα, δηλαδή το ΔΝΤ, θα τους κουβαλήσει και τους επιτηρητές ανά υπουργείο για να τελειώνουν και επισήμως τα προσχήματα.
Μόνο που όσοι τους ψήφισαν, αλλά και όλοι οι άλλοι, που θα υποστούμε αδιακρίτως τις αγριότητες, δεν θα ψάχνουμε να βρούμε τους επιτηρητές για να ζητήσουμε τον λογαριασμό. Αυτούς που υπέκλεψαν τη λαϊκή ψήφο για να μας οδηγήσουν στην τραγωδία θα αναζητήσουμε – και όσοι από εμάς κατάλαβαν νωρίς τι μας περιμένει και όσοι το ανακάλυψαν λίγο πιο αργά.
Στο διάστημα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, η τότε δήμαρχος Ντόρα Μητσοτάκη - Μπακογιάννη - Κουβέλου εισηγήθηκε τη σύναψη ενός δανείου, προφανώς για τις ολυμπιακές ανάγκες της πόλης, ύψους 110 εκατ. ευρώ.
Είναι απόγευμα και ο μπάρμπας από το ωραίο νησάκι του Αιγαίου έχει πάει για ψάρεμα στην αμμουδιά. Αφού ρίχνει την πετονιά ξαπλώνει προς τα πίσω στηριζόμενος στους αγκώνες του και αρχίζει να αγναντεύει περιμένοντας κάποιο τσίμπημα. Σε λίγο εμφανίζεται ένας επιχειρηματίας στην αμμουδιά που είχε πάει βόλτα για να αποβάλει λίγο από το στρες που του δημιουργούσαν οι δουλειές του. Βλέποντας τον ψαρά να ψαρεύει τόσο νωχελικά, τον πλησιάζει και του λέει:
– Δεν κάνεις καλά, με αυτό τον τρόπο δεν θα πιάσεις ψάρια. Πρέπει να βρέξεις κώλο αν θέλεις να πιάσεις ψάρια.
Το σκίτσο του Πάνου δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι, 20.5.2010
Τζόζεφ Στίγκλιτς (Νόμπελ Οικονομίας): Εάν η Ευρώπη εφαρμόσει «ένα συντονισμένο σχέδιο λιτότητας», «διατρέχει τον κίνδυνο μίας καταστροφής», με την ανάπτυξή της να τελματώνεται και την ανεργία να εκτινάσσεται.
Ντομινίκ Στρος - Καν (διευθυντής του ΔΝΤ): «Δεν είναι θέσφατον ότι πρέπει σώνει και καλά να έχει μειωθεί στο 3% το δημόσιο έλλειμμά τους το 2012,ή το 2013», όπως επιτάσσουν οι Βρυξέλλες.
Ολιβιέ Μπλανσάρ (επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ): «Ο κίνδυνος ελλοχεύει στην περίπτωση που, κάτω από την πίεση των αγορών, ορισμένες χώρες δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο για λιτότητα. (...) Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν καμία ανάγκη να πάρουν τόσο δρακόντεια μέτρα όσο αυτά που πήρε η Ελλάδα και μπορούν να επιλέξουν μια δημοσιονομική προσαρμογή πιο προοδευτική μέσα στον χρόνο».
«"Είναι σαν να έχουν πλακώσει γύπες από παντού" μονολογούσε τις προάλλες ένας έμπειρος σερβιτόρος του Ηilton που έχουν δει πολλά τα μάτια του και τώρα νιώθει, όπως όλοι μας, το άδοξο τέλος της Μεταπολίτευσης, το οποίο απειλεί να παρασύρει τη χώρα ολόκληρη σε αργό θάνατο».
Καθώς ο καιρός περνά, όλο και περισσότερο τα ΜΜΕ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αναφέρονται ανοιχτά στον ζόφο που επικρατεί στην κοινωνία, στην παγωμάρα που αποπνέει το βαρύ κλίμα, στον αργό θάνατο στον οποίο καταδικάστηκε η χώρα με την απόφαση για υπαγωγή της στο σφαγείο του ΔΝΤ.
Παγώνουν ακόμη και δημοσιογράφοι που, χρόνια τώρα, είχαν ταχθεί στο πλευρό των καταστροφέων της χώρας – από πίστη στον «εκσυγχρονισμό», από ανοησία ή από άγνοια για το μέλλον που ερχόταν αναπόδραστα, ποιος ξέρει και τι σημασία έχει; – βλέποντας τα σύννεφα να πυκνώνουν και τα όρνεα να μαζεύονται πάνω από το κουφάρι της χώρας.
Σ' ένα εστιατόριο εργάζονταν 29 άνθρωποι. Ένας εξ αυτών, νεαρός και καινούργιος στη δουλειά, απολύθηκε διότι διαμαρτυρήθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας και στο ΙΚΑ για μη καταβολή και καθυστέρηση δεδουλευμένων. Υπό την πίεση του σωματείου, ο νεαρός εργαζόμενος επαναπροσλήφθηκε, αλλά απολύθηκε πάλι μετά δυο - τρεις μέρες.
Τις επόμενες εβδομάδες το εστιατόριο λειτουργούσε περικυκλωμένο από συναδέλφους του απολυμένου, που κατήγγειλαν δυναμικά τους εργοδότες εστιάτορες. Η πελατεία άρχισε να αραιώνει. Παράλληλα άλλοι επτά εργαζόμενοι κατήγγειλαν στις Αρχές διάφορες άλλες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Οι υπόλοιποι είκοσι ένας εργαζόμενοι στράφηκαν εναντίον των θορυβούντων συνδικαλισμένων ζητώντας το δικό τους δικαίωμα στην εργασία. Ανταλλάχτηκαν βαριές κουβέντες: ρουφιάνοι, προσκυνημένοι, τέτοια.
Η κυβέρνηση περιόρισε μαζί με το ΔΝΤ και την Ε.Ε. τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις. Υπάρχει δε η επιθυμία να περιοριστούν και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Το σύνολο των μέτρων που έχουν ληφθεί ή και παραληφθεί δείχνουν ότι ορισμένα μέτρα δεν ελήφθησαν από «σιδερένια ανάγκη», αλλά επ' ευκαιρία αυτής της ανάγκης.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση επί μισό χρόνο και πάνω δεν είχε πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για να μαζέψει τα απαιτούμενα ποσά από κατέχοντες και από όπου θα ήταν δίκαιο να παρθούν. Τόσο οικονομικά, όσο και ηθικά πολιτικά. Ως τέτοιες «πηγές» αναφέρομαι σήμερα στους φοροφυγάδες και φοροκλέπτες. Στα καρτέλ και σε ορισμένους τραπεζίτες.
Οι εικόνες από τους δρόμους της πρωτεύουσας είναι τελευταίως καταθλιπτικές. Τα πρόσωπα είναι σκυθρωπά, τα αυτοκίνητα λιγοστά, το κέντρο της Αθήνας μοιάζει νεκρό, σε τίποτε δεν θυμίζει την άναρχη μεν αλλά πολύβουη και μαζί ζωντανή μεγαλούπολη που όλοι ξέρουμε.
Από τη μία οι διαδηλώσεις και ο φόβος των επεισοδίων και από την άλλη η αγοραστική άπνοια συνθέτουν πια σκηνικό απονευρωμένης πόλης. «Είναι σαν να έχει πέσει ένα πέπλο απελπισίας και απαισιοδοξίας πάνω από την Αθήνα» σχολίαζε κεντρικός υπουργός, από εκείνους που αγωνιούν πραγματικά για την έξοδο της χώρας από την κρίση. «Οφείλουμε να αντιδράσουμε και να δημιουργήσουμε γρήγορα αισιόδοξα νέα, ικανά να αλλάξουν το κλίμα και την ατμόσφαιρα στη χώρα» προσέθετε με ένταση ο ίδιος.
Αντιστοίχως καταθλιπτικές όμως είναι και οι εικόνες από τα μεγάλα πολυτελή ξενοδοχεία των Αθηνών. Τα γεμάτα τραπέζια στα εστιατόρια του Ηilton και της «Μεγάλης Βρετανίας» είναι λιγοστά και όσα γεμίζουν φιλοξενούν περίεργες παρέες.
Την ξέρουμε σαν τη χώρα του τάνγκο, των απέραντων «Πάμπας» του Νότου και των «γκάουτσο», του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, του Μπόρχες, του Χουάν και της Εβίτα Περόν. Τη χώρα όπου ο Αριστοτέλης Ωνάσης έβγαλε το πρώτο του εκατομμύριο δολάρια και πρωτοκλώτσησε την μπάλα ο Μαραντόνα.
Να όμως που ο καιρός τα έφερε έτσι ώστε η Αργεντινή να μοιάζει σήμερα μακρινή συγγενής μας: το 2001 βρέθηκε από τη μια ημέρα στην άλλη ισοπεδωμένη, άφραγκη, πεινασμένη.
Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο που, συγκρινόμενο με τα άλλα, πραγματικά ήταν «διαφορετικό». Ήταν, για τα ελληνικά δεδομένα, καλά οργανωμένο, με υπαλλήλους με πολλά τυπικά προσόντα, με πτυχία, με γλώσσες, με κουλτούρα, κυρίως όμως με αίσθηση καθήκοντος και νοοτροπία προσφοράς.
Ήταν κάποτε ένα Υπουργείο που, όσο κι αν από ορισμένους δεν εθεωρείτο «παραγωγικό», ήταν στην πράξη πολύ παραγωγικό. Οι Αρχές του εξωτερικού προωθούσαν αποτελεσματικά ελληνικές θέσεις σε ξένες πρωτεύουσες, υπερασπίζονταν αποτελεσματικά ελληνικά συμφέροντα σε διεθνείς οργανισμούς, σφυρηλατούσαν δεσμούς ενότητας της διασποράς με το κέντρο, βοηθούσαν όσο κανείς τον ελληνικό τουρισμό με εκδηλώσεις και θεωρήσεις εισόδου σε ξένους, ασκούσαν οικονομική διπλωματία.
Διαχρονικά, η απαίτηση της άρχουσας τάξης όταν τα πράγματα σκουραίνουν, το πόπολο βράζει, και τα προνόμιά της απειλούνται, είναι «περισσότερη ευπρέπεια!» Ακόμα και όταν αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο εκτέλεσης, ο Κάρολος ο πρώτος απορούσε με την αναίδεια των κοινοβουλευτικών εχθρών του περισσότερο από ό,τι με την υπεροχή της έμπρακτης δύναμής τους.
Δραματική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, της νεολαίας και των συνταξιούχων προοιωνίζεται η προσφυγή στο ΔΝΤ και τον μηχανισμό διάσωσης της Ε.Ε. Με αφορμή την δυσκολία δανεισμού του δημοσίου, επιχειρείται ένα πρωτοφανές για τα μεταπολεμικά δεδομένα πλήγμα στις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από έναν καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων (αύξηση του ΦΠΑ, την μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων κ.ά.), με το μνημόνιο που ψήφισε στη Βουλή, φέρεται αποφασισμένη να επιβάλει: καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, δραματική συρρίκνωση σε βαθμό εξαφάνισης των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, κατάργηση του ορίου απολύσεων που θα οδηγήσει σε έκρηξη την ανεργία, περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας κ.α.
Η κρίση χρέους της Ελλάδας αποτέλεσε αφορμή για τις επικείμενες εκτεταμένες αλλαγές στη λειτουργία της Ε.Ε., οι οποίες, όπως όλα δείχνουν, θα οδηγήσουν στην επόμενη φάση της ενοποίησης, αλλά και για παρεμβάσεις με τις οποίες θα επιχειρηθεί έλεγχος των αγορών και περιορισμός των κερδοσκοπικών παιχνιδιών εις βάρος κρατών.
Επειδή η πρώτη φάση της κρίσης ξεκίνησε από τις ΗΠΑ με τα ομόλογα επισφαλών ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων και η δεύτερη φάση της εκδηλώθηκε με το σπεκουλάρισμα στο χρέος της Ελλάδας προκειμένου να χτυπηθεί το ευρώ, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον ορισμένα στοιχεία, από την Ουάσιγκτον, για τον περίεργο ρόλο των οίκων αξιολόγησης...
Πρόκειται για τους ίδιους οίκους που πρωταγωνίστησαν στην κρίση των ακινήτων στις ΗΠΑ και κατόπιν στις υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας και των ελληνικών τραπεζών συμβάλλοντας στην αύξηση των spreads και στο κερδοσκοπικό παιχνίδι που στήθηκε τους τελευταίους μήνες.
Ψυχρολουσία μέσα στο καλοκαίρι αναμένεται για την ελληνική κυβέρνηση, καθώς στην πρώτη έκθεση για τα πεπραγμένα της στο πλαίσιο του μηχανισμού στήριξης δεν θα επισημαίνεται απλώς η ανάγκη μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και η καθυστέρησή της να υλοποιήσει βασικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με το περίφημο μνημόνιο, το οποίο είναι η νέα Βίβλος του υπουργείου Οικονομικών.
Η «καμπάνα» για την Ελλάδα – που προοιωνίζεται νέο γύρο σκληρών μέτρων – θα περιέχεται στην έκθεση που θα συντάξουν οι εμπειρογνώμονες της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τη μια μεριά και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από την άλλη, η οποία θα είναι κοινή λόγω της συμφωνίας που έχει κάνει η Αθήνα για να λάβει το σύνολο των 110 δισ. ευρώ.
Ο κάθιδρος και πανικόβλητος Παπακωνσταντίνου, ύστερα από τη χθεσινή συνεδρίαση της Task Force (Ομάδα Δράσης για την ευρωπαϊκή οικονομία) στις Βρυξέλλες, υπό την προεδρία του Χέρμαν Βαν Ρομπόι, προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, περιορίστηκε να δηλώσει ότι η Ελλάδα είναι κατά της ελεγχόμενης πτώχευσης με αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Δεν είχε καν το κουράγιο να πει ένα ακόμη ψέμα, να διαψεύσει δηλαδή αυτή την προοπτική, δεδομένου ότι οι 27 υπουργοί Οικονομικών της Ευρώπης εν τέλει δεν απέρριψαν τη γερμανική πρόταση να υπάρξει αυτή η δυνατότητα για τις χώρες που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους ούτε μετά την παροχή των δανείων του «μηχανισμού» Ε.Ε. / ΔΝΤ. Τι όμως αποφάσισαν αυτά τα συμπαθή παλληκάρια στη συνεδρίαση της Ομάδας Δράσης για την ευρωπαϊκή οικονομία; Αντιγράφω από το λιτό και περιεκτικό ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης της Ελευθεροτυπίας:
Σε μια συνέντευξή του ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου διατύπωσε την εξής ενδιαφέρουσα άποψη:
«Καμία χώρα με τόσο μεγάλες ανάγκες δανεισμού, με τόσο μεγάλη εξάρτηση από δανεικά κεφάλαια για να λειτουργήσει δεν είναι κατ’ ουσίαν ελεύθερη. Οι πιστωτές – είτε άμεσα είτε έμμεσα – ζητούν λογαριασμό για το τι κάνεις τα λεφτά που σε δανείζουν, όχι απαραίτητα γιατί θέλουν να επιβάλουν την οικονομική τους πολιτική, αλλά κυρίως για να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματα που σου δανείζουν θα μπορέσουν να τα πάρουν πίσω, γιατί είναι χρήματα φορολογουμένων και ασφαλισμένων σε Ταμεία άλλων χωρών και μετόχων στους οποίους λογοδοτούν» (Κόσμος του Επενδυτή, 15-16.5).
Το σκίτσο του Πάνου δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 20.5.2010
Την Τετάρτη 19.5 διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία μια είδηση... «παραπεταμένη» ανάμεσα στις άλλες οικονομικές, η οποία μας μεταφέρει μια απόφαση του αμερικάνικου Κογκρέσου που μας αφορά ποικιλοτρόπως.
Γράφει λοιπόν ο ανταποκριτής Θ. Τσίτσας ότι η Γερουσία των ΗΠΑ, με το συντριπτικό σκορ 94-0, αποφάσισε, δεδομένου ότι η χώρα αυτή έχει δικαίωμα βέτο στο ΔΝΤ, πως το Νομισματικό Ταμείο δεν θα μπορεί να χορηγεί δάνεια («πακέτα διάσωσης») σε χώρες οι οποίες, λόγω υψηλού χρέους, άνω του 100% του ΑΕΠ, θα κρίνεται πως δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια αυτά του ΔΝΤ.
Οι οικονομικοί κύκλοι της Αμερικής χρησιμοποιούν το παράδειγμα της Ελληνικής κρίσης και της ομοιότητες της Ελληνικής οικονομίας με αυτή των ΗΠΑ επιδιώκοντας της μείωση των δημοσίων δαπανών στις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά οι Έλληνες διαδηλωτές αντιστέκονται στην μείωση των δημοσίων δαπανών και στη βαριά φορολόγηση των εργαζομένων υποστηρίζοντας ότι οι θυσίες τους γίνονται προς όφελος των ελληνικών και ξένων τραπεζών.
Οι Έλληνες διαδηλωτές έχουν απόλυτο δίκαιο. Στην πραγματικότητα η χρηματοδότηση της Ελλάδας από την Ε.Ε. δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σχέδιο το οποίο θα εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεπληρώσει τα δάνεια (ομόλογα) που πήρε τους τελευταίους μήνες με απαράδεκτα υψηλά επιτόκια (μετά τις συνεχές υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας από τα χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα αξιολόγησης).
Πριν από είκοσι χρόνια, άρτι ενοποιηθείσα, η Γερμανία, στην πρώτη πράξη «στρατηγικής ενηλικίωσής» της, «αποτέλειωσε» την πολυεθνική, ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία επιβάλλοντας στους εταίρους της την αναγνώριση των Δημοκρατιών. Το αποτέλεσμα ήταν, πρώτον, μια αλυσίδα πολέμων που κατέστρεψαν τη Βαλκανική χωρίς να λύσουν κανένα της πρόβλημα, δεύτερον, ο θάνατος, εν τη γενέσει της, της κοινής εξωτερικής - αμυντικής πολιτικής της Ευρώπης και, τρίτον, η πανηγυρική επιστροφή των ΗΠΑ σε ρόλο απολύτου κυρίαρχου στη Νοτιανατολική Ευρώπη.
Ντομινίκ Στρος Καν, Όλι Ρεν, Παπακωνσταντίνου, Ζαν Κλοντ Τρισέ, Γιόζεφ Άκερμαν και Άγγελα Μέρκελ uber alles! Δεν ξέρω αν είναι... άδοξοι, αλλά το «μπάσταρδοι» είναι το μόνο βέβαιο...
«Είδαμε σε αυτήν την εποχή το ψέμα να θριαμβεύει με τη μάσκα του αληθινού».
Στους δυο μήνες που μεσολάβησαν από την τελευταία μας προκήρυξή, είδαμε να διαδραματίζεται το ίδιο έργο σε επανάληψη, ακόμα πιο προβλέψιμο, ακόμα πιο σαθρό.
Από ό,τι φαίνεται η τακτική των διωκτικών αρχών σε σχέση με την κατασταλτική επιχείρηση της «Συνωμοσίας» δοκιμάζει αντοχές απέναντι στην επινόηση του άθλιου ψέματος που έχουν κατασκευάσει οι προϊστάμενοι τους.
Η κεντρική γραμμή είναι σαφής: μετά από κάθε χτύπημα της «Συνωμοσίας» «προκύπτουν» νέες συλλήψεις.
Στα δυόμιση χρόνια δράσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς έχουμε επιλέξει να χτυπάμε με πράξεις και λόγο τη θεαματική αλλοτρίωση μιας φαινομενικής κοινωνικής ευημερίας. Ξεπερνώντας τις αγκυλώσεις ενός στείρου ταξικού προσανατολισμού που «αθωώνει» τους καταπιεσμένους στον πόλεμο ενάντια στο κράτος και αγνοεί επιδεικτικά το μερίδιο ευθύνης τους στη στήριξη του συστήματος, εμείς διαφοροποιούμαστε.
Την ώρα που το ευρώ καταρρέει στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Απρίλιο του 2006 και η γερμανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εσπευσμένα επιβάλλει νέες απαγορεύσεις στο short selling μετοχών και στα «γυμνά» CDS, ο Mr Bundesbank, Καρλ Ότο Πελ, με μια βαρυσήμαντη συνέντευξη στο «Spiegel» προφητεύει ακόμη χειρότερες ημέρες για το κοινό νόμισμα, αλλά και την έξοδοτης Ελλάδας από την Ευρωζώνη!
Η εμβληματική μορφή του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, που ηγήθηκε της BuBa την κρίσιμη περίοδο από το 1980 έως το 1991 και είχε μαζί με τον Χέλμουτ Κολ το γενικό πρόσταγμα στη διαδικασία πολιτικής και νομισματικής ενοποίησης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, χωρίς περιστροφές λέει όσα θα ήθελαν να πουν δημόσια οι περισσότεροι Γερμανοί κεντρικοί τραπεζίτες:
● Γκρέμισμα εγκαταλειμμένου επί 15-20 χρόνια σκυλάδικου με όλες τις κάμερες αναμμένες...
Παραδίπλα το αίσχος των παράνομα κλεισμένων παραλιών και τα κυκλώματα που αισχροκερδούν εις βάρος του πολίτη υποχρεώνοντας τον σε καταβολή παράνομου εισιτηρίου για κάτι που του διασφαλίζει το Σύνταγμα (ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες), δεν απασχολούν ούτε το «νέον ΠΑΣΟΚ» ούτε τις κάμερες. Ούτε τα δεκάδες αυθαίρετα παραλιακά σκυλομάγαζα εν ενεργεία. Για αυτά οι κάμερες δεν δουλεύουν, παρά μόνο αν είναι να δείξουν κάποια οπίσθια...
● Με τις μεθόδους της μαφίας, μέσω «αποκαλυπτικών» δημοσιευμάτων, η στοχοποίηση «αναγνωρίσιμων» προσώπων, παρουσιάζεται ως πολιτική πάταξης της φοροδιαφυγής με την, αναγκαία για το σόου, θυσία της κερκυραίας Ιφιγένειας.
Αντιγράφω από τη Ναυτεμπορική το εξής σημείωμα, το οποίο αφορά ερώτηση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για μεταφορά χρημάτων του ΟΤΕ από την Ελλάδα προς τη Γερμανία:
Ψάχνω μέρες τώρα να βρω ένα παράπονο που κατοικεί εντός μου. Τα φαντάσματα της μνήμης με ξυπνούν.
Λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, νέοι άνθρωποι με στοιβαγμένα τα υπάρχοντα σε πέντε χαρτοκούτια ξεκινούσαν από την επαρχία το μεγάλο ταξίδι για τον Πειραιά και στη συνέχεια τον μεγάλο ξεριζωμό για την άλλη ήπειρο.
Σε πολύπλευρη επίθεση πέρασε τώρα η τουρκική διπλωματία, με την ενίσχυση των πιο ατλαντικών κύκλων της ευρωπαϊκής Κομισιόν και δύο ταυτόχρονες, στρατηγικής σημασίας, επιδιώξεις:
● Να υποχρεώσουν την Κύπρο να άρει το βέτο στα οκτώ κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που συνιστά το κυριότερο και μεγαλύτερο εμπόδιο για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., αλλά και το σπουδαιότερο ευρύτερα διπλωματικό χαρτί, ακόμη, στα χέρια Λευκωσίας και Αθήνας.
● Να «στριμώξουν» την ελληνοκυπριακή πλευρά για να δεχθεί μη αξιοπρεπή και βιώσιμη λύση του Κυπριακού διακινδυνεύοντας την απομόνωσή της σε περίπτωση που δεν το πράξει.
Πριν από λίγο καιρό, τον Απρίλιο, λίγες μέρες προτού ο τραγικός αυτός πρωθυπουργός ανακοινώσει επισήμως από το ακριτικό Καστελόριζο ότι παραδίδει άνευ όρων τη χώρα στον μηχανισμό μεγα-δανεισμού και επιτήρησης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, ο Σάιμον Τζόνσον του Peterson Institute, πρώην επικεφαλής των οικονομολόγων του ΔΝΤ, προειδοποίησε ότι η μη εμπλοκή του Ταμείου στη συναλλαγματική πολιτική της Ελλάδας, δηλαδή η αδυναμία υποτίμησης του ευρώ, δεν θα αποβεί προς όφελος της χώρας και της οικονομίας.
Μάλιστα ο ίδιος προειδοποίησε, στη βάση αυτού του δεδομένου, για ενδεχόμενη «αργεντινοποίηση» της Ελλάδας λέγοντας ότι στην Αργεντινή τη δεκαετία του 1990 η μη παρέμβαση στην ισοτιμία του πέσο ήταν λάθος.
.jpg)
.jpg)
