Με την ελευθερία ή τη χειραγώγηση;

Η αποξένωση των μεν δεν σημαίνει οικειότητα για τους δε...

Ένα εξαιρετικό άρθρο από την Oikoniki Pragmatikotita

Εύχομαι να είναι ψέμα. Όμως έχει ξανασυμβεί αλλού και συγκεκριμένα στο Λονδίνο, σε κάποια χριστουγεννιάτικη περίοδο, όταν η Δημοτική Αρχή και κάποιοι μεγαλοπαράγοντες της αγοράς αποφάσισαν να «ρίξουν» τους εορταστικούς τόνους, για να μην ενοχλούνται οι άλλες θρησκευτικές ομάδες... Όπως έχει συμβεί – δράττομαι της ευκαιρίας να το πω – και μια άλλη κατάσταση, πάλι στο Λονδίνο, όταν σε κάποιες γειτονιές θρησκευόμενων Μουσουλμάνων, αιτήθηκε η απόσυρση διαφημίσεων γυναικείων μαγιό, γιατί πρόσβαλαν τα «χρηστά ήθη» της συγκεκριμένης συλλογικότητας...


Όσον αφορά τα δικά μας: Διαβάζω και δεν πιστεύω ακόμη ότι ο κ. Καμίνης έδωσε εντολή στον ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9 84» να μην καλύψει καμία Λειτουργία της Μεγάλης Εβδομάδας, με επιχείρημα ότι ενοχλούνται 1.500.000 εκατομμύρια μουσουλμάνοι που ζουν στην Ελλάδα ! Πρόκειται για ένα δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία», που ήδη προκαλεί επιθετικά σχόλια εναντίον του Δημάρχου. Ένας μάλιστα σχολιαστής (Γ. Μιχελάκης) σημειώνει:

«Η απόφαση αυτή ελήφθη για να μην προσβληθούν οι μουσουλμάνοι που διαβιούν στη χώρα...

Πρώτα απ' όλα, ποιος τους είπε ότι ενοχλήθηκαν οι μουσουλμάνοι;

Πήγε κάποια αντιπροσωπεία μουσουλμάνων και ζήτησε κάτι τέτοιο;

Από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως! Από την απόφαση που παίρνει η διοίκηση του σταθμού είναι βέβαιο ότι προκαλούνται όλοι οι κάτοικοι της Αττικής. Είναι μια πρωτοφανής απόφαση, που δείχνει ότι ο δρόμος που ακολουθεί η διοίκηση του σταθμού είναι ολισθηρός. Την οποία οφείλει, σήμερα κιόλας, να αναθεωρήσει...».

Οι πόλεις χρειάζονται «σταθερές», για να υπογραμμίζουν τη συνέχεια της ζωής – θα πω με τα λόγια του Δημήτρη Φατούρου. Και η γιορταστική και τελετουργική περίοδος της «Μεγάλης Εβδομάδας» μας προσδίδει μια τέτοια αίσθηση, ενάντια σε αυτό που ο Αλεξάντερ Μίτσιρλιχ ονόμαζε «αποκαρδιωτική προσωρινότητα».

Με το σκεπτικό αυτό υποστηρίζω ότι οι τέτοιες πρακτικές, όπως αυτή που καταγγέλλεται, αποξενώνουν τους Έλληνες, θρησκευόμενους ή μη, πολίτες από την πόλη και τη χώρα τους, χωρίς αντίθετα να προσφέρουν οικειότητα σε καμιά απολύτως «ξενοφερμένη» θρησκευτική ομάδα. Ότι οι τέτοιες πρακτικές, ως πρακτικές άνωθεν άμβλυνσης και κουρέματος των κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων, παράγουν κοινωνικό μίσος και ενισχύουν τον προοδευτικό κομφορμισμό.

Και ότι αντίθετα θα ήταν πολύ «εξοικειωτικό» και φιλικό προς τους αλλόθρησκους – μη χριστιανούς ορθόδοξους πολίτες – η παροχή της δυνατότητας να γιορτάζουν ανεμπόδιστα και «στη διαπασών» τις δικές τους γιορτές, όποτε αυτές γίνονται, χειμώνα ή καλοκαίρι.

Σε ιδεολογικό επίπεδο η συνύπαρξη των θρησκευτικών αντιλήψεων δεν φαίνεται ανέφικτη. Αντίθετα είναι αναμφίβολα συγκρουσιακή η συνύπαρξη διαφορετικών συστημάτων ζωής, όπως δείχνει μεταξύ πολλών άλλων περιπτώσεων και η περίπτωση του Λονδίνου που προανέφερα.

Εδώ πραγματικά δεν «σηκώνει» διαπραγμάτευση, δεν σηκώνει απεμπόληση ή άμβλυνση των ελευθεριακών αξιών, που είναι κατάκτηση πολύχρονων αγώνων στις «δυτικές» κοινωνίες. Εδώ δεν μπορούμε να μιλάμε ως τρίτοι, ως σκηνοθέτες ρόλων σε ένα προβληματικό αστικό θέατρο: Εδώ είμαστε ή δεν είμαστε, με την ελευθερία ή τη χειραγώγηση...