Τεχνοκρατική κυβέρνηση Μνημονίου «προτιμούν» στις ΗΠΑ

Από την Ελευθεροτυπία

Του Δ.Π. Δήμα

Η αναγκαιότητα κάποιας μορφής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους είναι δεδομένη, σύμφωνα με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες στην Ουάσιγκτον, οι οποίοι εκτιμούν πως αυτή ήδη «φαίνεται στον ορίζοντα». Τούτο εξηγείται από τη «φτωχή» απόδοση της ελληνικής κυβέρνησης στις μεταρρυθμίσεις και, όπως λέγεται, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τιμ Γκάιτνερ αναμένεται πως θα το θέσει και θα πιέσει για εξηγήσεις τον Έλληνα ομόλογό του Γ. Παπακωνσταντίνου.


«Δεν πιστεύω πως θα συμβεί άμεσα, γιατί εξακολουθούν να έχουν κάλυψη από το πακέτο διάσωσης» είπε έτερος συνομιλητής της «Ε», «αλλά, αν υπάρξει πρόβλημα με την πέμπτη δόση – εισέτι τελούσα υπό αμφισβήτηση – αυτό μπορεί να θέσει σε ενέργεια» εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε πανικό τη διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά λόγω της προβαλλόμενης αναξιοπιστίας της Ελλάδας στον διεθνή οικονομικό Τύπο.


Κατά τον ίδιο «πρόκειται για μεγαλύτερο παιχνίδι» που σχετίζεται με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης και, συνεπώς, οτιδήποτε προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να γίνει σε συνεννόηση μαζί τους, κατά τρόπο που δεν θα θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή της ζώνης του ευρώ.

«Δίνω περιθώριο μέχρι του χρόνου» για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους» είπε γνώστης σχετικών συνομιλιών που κυριαρχούν στο περιθώριο της εαρινής συνόδου ΔΝΤ και Διεθνούς Τραπέζης αυτό το Σαββατοκύριακο στην Ουάσιγκτον. «Εκτός αν», πρόσθεσε ο ίδιος, «υπάρξει κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού» στην Ελλάδα, οπότε τα δεδομένα θ' αλλάξουν και «σίγουρα θα επιταχυνθούν και οι όποιες άλλες εξελίξεις».

Επιπλέον, κατ' αυτόν, είναι σε όλους γνωστό ότι η Ελλάδα δεν έχει κάνει πιστή εφαρμογή των συμπεφωνημένων αλλά, τουναντίον, έχει περιοριστεί σε διαβεβαιώσεις – κυρίως υπουργών της που συνδιαλέγονται με την τρόικα – ότι καταβάλλει την «καλύτερη δυνατή προσπάθεια». Αλλά η Ελλάδα δεν υπέγραψε το Μνημόνιο με την έννοια της «καλύτερης προσπάθειας» (best effort). Έμμεσα, με τον τρόπο αυτό, επιρρίπτονται ευθύνες σε υπουργούς της κυβέρνησης, με την έννοια πως υποκύπτουν σε πολιτικές σκοπιμότητες.

Περαιτέρω, από τους ίδιους κύκλους αφήνονται υπονοούμενα πως ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου έχει μια «δύσκαμπτη κυβέρνηση» και πως μπορεί να βρει τον απαιτούμενο ρυθμό μόνο από την ευελιξία που μπορεί να του δώσει – μέσα από ανασχηματισμό – ένα ολιγομελές καθαρά υπουργικό συμβούλιο. Αυτό κατ' επέκταση σημαίνει και είσοδο τεχνοκρατών στην κυβέρνηση, όπως λόγου χάριν του Λουκά Παπαδήμου.

Μ' άλλα λόγια φαίνεται να συνιστάται σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο να διαλύσει ο πρωθυπουργός τη σημερινή κυβερνητική δομή και να προχωρήσει σε «τεχνοκρατική κυβέρνηση Μνημονίου» και να βρει, παράλληλα, τρόπους για να «δέσει» την Κοινοβουλευτική του Ομάδα ακόμη και με απειλές διαγραφών.

Συναφώς, από άλλους κύκλους επισημαίνεται, επί τη ευκαιρία, η «εμπειρία του παρελθόντος» και συγκεκριμένα υπενθυμίζεται πως όπου έχει μπει το ΔΝΤ, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την πρώην Αν. Ευρώπη και την Τουρκία, «κάπως έτσι ξεκίνησε η εξαφάνιση των πολιτικών δυνάμεων» των χωρών αυτών.

Αναρωτιούνται δε αρκετοί στην Ουάσιγκτον, καλώς ή κακώς, «τι είναι αυτό που κάνει τον Παπανδρέου να πιστεύει ότι μπορεί να αποτελέσει την εξαίρεση».