Κυβέρνηση ανδρεικέλων

Από Το Ποντίκι 21.4.2011 (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

● Σήμερα συμπληρώνονται 44 χρόνια από την επιβολή της επταετούς χούντας των συνταγματαρχών το 1967, η οποία μας κληροδότησε την κυπριακή τραγωδία.

● Το Μεγάλο Σάββατο συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εξαγγελία του Γ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο ότι καταφεύγει στον διεθνή οικονομικό έλεγχο, μια κίνηση που έβαλε την Ελλάδα σε έναν άλλο «γύψο».

● Έχει ήδη συμπληρωθεί πάνω από χρόνος από το άνοιγμα μιας συζήτησης γύρω από κυβερνήσεις «εθνικής ανάγκης», «εθνικής ενότητας» ή «εθνικής σωτηρίας». Οι περισσότερες από τις απόψεις αυτές ζητούσαν ευθέως ή υπονοούσαν μια κυβέρνηση «τεχνοκρατών» με πολιτικό κέλυφος.


Όλο το 2010 συγκροτήματα ΜΜΕ έγιναν αγωγοί απόψεων περί «κυβέρνησης τεχνοκρατών». Μερικά παραδείγματα χωρίς χρονολογική σειρά:


1. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος (23.11.2010), προεξοφλώντας ότι «το 2011 θα είναι μια εφιαλτική χρονιά», ότι «οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις -σοκ”», ότι «θα ζήσουμε πολλά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο», έκανε μια πρόταση:

«Μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης”», το οποίο «θα υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους, θα ενσωματώνει τα μέτρα του μνημονίου και θα κινείται πέραν αυτού».

2. Στις 31.12.2009 ο Κων. Μητσοτάκης ζητούσε τον σχηματισμό «κυβέρνησης εθνικής ανάγκης» με κορμό το ΠΑΣΟΚ, πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου και συμμετοχή «προσωπικοτήτων».

3. Από τον Φεβρουάριο του 2009 ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας», «των πλέον ειδικών», από προσωπικότητες εντός ή εκτός Κοινοβουλίου.

4. Τον Απρίλιο του 2010 ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Παν. Γεννηματάς ζητούσε «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», ώστε να σταματήσει ο «πρωθυπουργικός τουρισμός» του Γ. Παπανδρέου, και μάλιστα χωρίς συμμετοχή της Ν.Δ., η οποία δεν είχε περάσει ακόμη από το αναγκαίο «πολιτικό καθαρτήριο».

5. Την ίδια περίοδο η «Καθημερινή», που συστηματικά προωθούσε αυτή την ιδέα, έδινε πρόταση με... ονοματεπώνυμο βγάζοντας μπροστά τον... τραπεζίτη Ανδρέα Βγενόπουλο, στον οποίο έδινε πιθανότητες συγκρότησης «πρωτοβουλίας εκτός πολιτικού συστήματος» με στόχο την «κάθοδο στον πολιτικό στίβο».

6. Την ίδια εποχή, οικονομικά χειμαζόμενο τηλεοπτικό κανάλι δημοσιοποιούσε δημοσκόπηση στην οποία ο Βγενόπουλος έπαιρνε τεράστιο ποσοστό προτίμησης για τον ρόλο του υπουργού Οικονομικών! (Τότε το οικονομικό ναυάγιο του Παναθηναϊκού δεν ήταν... πρωτοσέλιδο).

7. Στις 11.4.2010 ο διευθυντής της «Καθημερινής» Αλ. Παπαχελάς, αφού έφερνε ως παράδειγμα αξιοποίησης τον Αλέκο Παπαδόπουλο, έγραφε, χωρίς να προσδιορίζει σε ποιον αναφέρεται:

«Ο κ. Παπανδρέου (...) να φτιάξει μία ντριμ τιμ από την αγορά. (...). Να σπάσουν επιτέλους αυτά τα καταραμένα ταμπού που δεν αφήνουν έναν πρωθυπουργό να αξιοποιήσει πολιτικά έναν έμπειρο τραπεζίτη επειδή είναι δήθεν “βρώμικος”, λες και οι πολιτικοί είναι άσπιλοι...».

8. Στο «Έθνος» του συγκροτήματος Μπόμπολα (9.4.2010) ο Θ. Τσεκούρας, λόγω «ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού», καλούσε τον πρωθυπουργό να ρίξει μια ματιά στις «εφεδρείες» «και από το κυβερνών κόμμα και από το παλιότερο κυβερνητικό προσωπικό και από τις τράπεζες και από τον λοιπό επιχειρηματικό κόσμο και από τη δημόσια διοίκηση και από τα πανεπιστήμια που μπορούν να κάνουν πολύ καλύτερα τη δουλειά από τους υπάρχοντες».


Σεναριογράφοι… σωτήρες

Τώρα αυτή η ιστορία επανέρχεται από τους... ηθικούς αυτουργούς των σεναρίων. Διαβάζουμε σε ρεπορτάζ του Δ.Π. Δήμα για την «Ελευθεροτυπία» του περασμένου Σαββάτου, που επικαλείται Αμερικανούς αξιωματούχους:

«Ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου έχει μια "δύσκαμπτη κυβέρνηση"», η οποία ίσως «βρει τον απαιτούμενο ρυθμό μόνο από την ευελιξία που μπορεί να του δώσει – μέσα από ανασχηματισμό – ένα ολιγομελές καθαρά υπουργικό συμβούλιο. Αυτό κατ’ επέκταση σημαίνει και είσοδο τεχνοκρατών στην κυβέρνηση. (...) Μ’ άλλα λόγια φαίνεται να συνιστάται σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο να διαλύσει ο πρωθυπουργός τη σημερινή κυβερνητική δομή και να προχωρήσει σε "τεχνοκρατική κυβέρνηση Μνημονίου"».

Διόλου παράξενο, αν υπολογίσουμε την πείρα από άλλες χώρες στις οποίες έχει εμπλακεί το ΔΝΤ. Στις περισσότερες περιπτώσεις το πολιτικό προσωπικό πέρασε στο περιθώριο. Αυτό μας υπενθυμίζουν οι συνομιλητές της «Ελευθεροτυπίας» διατυπώνοντας την ανάλογη... απειλή:

«Από άλλους κύκλους επισημαίνεται, επί τη ευκαιρία, η "εμπειρία του παρελθόντος"» και συγκεκριμένα πως «όπου έχει μπει το ΔΝΤ (...) "κάπως έτσι ξεκίνησε η εξαφάνιση των πολιτικών δυνάμεων" των χωρών αυτών». Μάλιστα αρκετοί στην Ουάσιγκτον προβληματίζονται για το «τι είναι αυτό που κάνει τον Παπανδρέου να πιστεύει ότι μπορεί να αποτελέσει την εξαίρεση».

Εκείνη η (όχι τόσο) παλιά «συζήτηση» λοιπόν δεν έχει τελειώσει. Άλλωστε το «σκληρό ροκ» της επιτήρησης, του πλήρους ξεπουλήματος, της βίαιης διάλυσης του κράτους και της εκπτώχευσης των Ελλήνων απαιτεί κυβερνήσεις από ανδρείκελα με την ιδιότητα ή τον ευφημισμό του «τεχνοκράτη» και του «ειδικού».

Ως επίλογο ας θυμηθούμε μια φράση από άρθρο του Γ. Λακόπουλου στα «Νέα» (28.4.2010) με τίτλο «Δεν χρειάζονται σωτήρες»: «Η εθνική ενότητα βασίζεται στη δημοκρατική τάξη. Που με τη σειρά της είναι μέγεθος μεγαλύτερο από την οικονομία». Μάλλον τα λέει όλα...