Αναβολή κάλπης θέλει ο Παπαδήμος

Από Το Ποντίκι 5.1.2012

Η αναβολή των εκλογών... επ’ αόριστον – στο πλαίσιο των συνταγματικών ορίων βεβαίως – αναδεικνύεται σε... πρώτη προτεραιότητα του Λουκά Παπαδήμου! Αν και η συμφωνία Παπανδρέου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη μιλούσε για βραχύ βίο της τρικομματικής κυβέρνησης, με συγκεκριμένη ατζέντα, η προχθεσινή παρέμβαση του υπουργού Επικρατείας – και προσωπικής επιλογής του πρωθυπουργού – Γ. Σταυρόπουλου είναι παραπάνω από σαφής:


«Η Βουλή εκλέγεται για τέσσερα χρόνια. Στον βαθμό που δεν διαλύεται, η Βουλή αναδεικνύει κυβερνήσεις. Εδώ είναι μια ειδική περίπτωση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση να κάνει αυτά που πρέπει να γίνουν. Έχει τεκμήριο λαϊκής νομιμοποίησης από τη στιγμή που η μεγάλη πλειοψηφία των κομμάτων τη στηρίζουν. Συνεπώς μπορεί να προχωρήσει, έχει δυνατότητα και το ηθικό κύρος, θα έλεγα, να προχωρήσει μεταρρυθμίσεις».

Η δήλωση όμως είχε και ένα δεύτερο σκέλος, το οποίο δημιουργεί νέα πολιτική ατζέντα, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών: κατ' ουσίαν ο Σταυρόπουλος προανήγγειλε ένα «μεγάλο κόλπο», το οποίο αποτελεί βασική απαίτηση των... δανειστών και δηλώνει την προθυμία του Παπαδήμου να την υλοποιήσει: την προετοιμασία για την επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Ιδού τι είπε:

«Πρέπει αυτές οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις να αρχίσουν να συζητώνται από τώρα και – θα έλεγα – διακομματικά, έτσι ώστε, με έναν συναινετικό τρόπο, να μπορέσουμε να προετοιμάσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση, που ελπίζω αυτή τη φορά να είναι πολύ ουσιαστικότερη, εντός του Κοινοβουλίου. Δεν υπάρχει λόγος να μην αρχίσουμε να συζητάμε από τώρα τα θέματα, έστω και αν διαδικαστικά αυτό θα αρχίσει το 2013». Να θυμίσουμε εδώ δύο πράγματα:

♦ Ότι ο Γ. Σταυρόπουλος ήταν αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και επί σειρά ετών πρόεδρος του Γ’ Τμήματος. Μάλιστα είχε παραιτηθεί από αντιπρόεδρος του ΣτΕ τον Ιούλιο του 2011, δύο χρόνια πριν από την κανονική του αποχώρηση, για να αναλάβει σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου για την προετοιμασία της συνταγματικής αναθεώρησης. Συνεπώς γνωρίζει πολύ καλά για τι μιλάει και η δήλωσή του δεν σηκώνει παρερμηνεία.

♦ Ότι η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής για τη σωτηρία του ευρώ στις 26-27 Οκτωβρίου 2011, μεταξύ των άλλων προβλέψεών της, όριζε στην παράγραφο 26α: «Θέσπιση από κάθε κράτος - μέλος της ζώνης του ευρώ κανόνων σχετικά με την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού σε διαρθρωτικούς όρους που να ενσωματώνουν τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης στην εθνική νομοθεσία, κατά προτίμηση σε συνταγματικό ή ισοδύναμο επίπεδο, έως το τέλος του 2012».

Ωστόσο η σχετική κοινοβουλευτική διαδικασία δεν μπορεί να αρχίσει πριν από τον Μάρτιο του 2013. Επομένως, έως τότε, εάν υιοθετηθεί η ατζέντα Παπαδήμου, θα πρέπει τα κόμματα της συγκυβέρνησης να θέσουν τις προτάσεις τους, να διαπραγματευθούν και να καταλήξουν σε μια ολοκληρωμένη πρόταση.


Είναι πρόθυμοι;

Όμως η επιδίωξη Παπαδήμου, όπως εκφράστηκε από τον υπουργό Επικρατείας, λαμβανομένης υπόψη της συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου, ίσως προσκρούσει σε σοβαρά εμπόδια:

♦ Η συνταγματοποίηση των αποφάσεων της ευρωζώνης – μαζί με όποιες άλλες απαιτήσεις διατυπωθούν επισήμως ή ατύπως από την τρόικα – δημιουργεί, ακόμη και κατά την άποψη υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης, έναν θεσμικό Μεσαίωνα. Όπως σημειώνει εξέχων τέως υπουργός, πρόκειται για θεσμικό μοντέλο ανάλογο εκείνου της περίφημης γερμανικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, το οποίο επέφερε πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού και άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στον Χίτλερ.

♦ Το δεύτερο ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι η συνταγματοποίηση των απαιτήσεων της τρόικας στην πραγματικότητα καταργεί για αρκετά χρόνια τη δυνατότητα μιας μελλοντικής κυβέρνησης να αλλάξει οικονομική πολιτική, ακόμη και αν αυτό κριθεί απολύτως απαραίτητο για την έξοδο από την κρίση. Είναι δυνατόν μια τέτοια διαδικασία να συμφωνηθεί και να δρομολογηθεί από μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία αποτυπώνει τον εκλογικό συσχετισμό της εποχής τού «λεφτά υπάρχουν»;

Ρωτάμε διότι όλα αυτά συζητούνται ενώ είναι δεδομένη η πίεση τόσο από ξένους παράγοντες όσο και από εκπροσώπους της εγχώριας «αγοράς», από υπουργούς και τέως υπουργούς, αλλά και από κορυφαίους της διαπλοκής για τη μόνιμη εξαΰλωση των μισθών, τη διάλυση του ασφαλιστικού και του κοινωνικού κράτους έως και την υιοθέτηση πολιτικών επιλογών που θα αποτελούν πραγματικό γύψο όχι μόνο στο δημοσιονομικό πεδίο, αλλά και στο επίπεδο δημοκρατικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων...

Όσο για την πρεμούρα περί αναθεώρησης του συντάγματος, ας σημειώσουμε αυτό που λογικά θα προβληθεί ως κύριο επιχείρημα της πλευράς Παπαδήμου και Παπανδρέου – αλλά και πολλών άλλων παραγόντων που εμπλέκονται, ίσως και της ίδιας της τρόικας –, ότι, αν δεν δρομολογηθεί τώρα η αναθεώρηση και παραπεμφθεί στην επόμενη Βουλή, τότε ίσως η τελική διαδικασία να τραβήξει (στο ακρότατο όριό της) έως και το... 2018.

Επομένως, θα πουν, πρέπει από σήμερα να προετοιμαστεί η αναθεώρηση ώστε να είμαστε συνεπείς με τις απαιτήσεις της ευρωζώνης.

Αυτό που δεν θα ακούσετε είναι τι θα συμβεί αν η τρέχουσα πολιτική της ευρωζώνης καταρρεύσει, αν υπάρξουν μείζονες πολιτικές αλλαγές, και η Ελλάδα βρίσκεται απολύτως δεσμευμένη με ένα σύνταγμα υποταγής στους δανειστές της. Αυτό πράγματι δεν θα το ακούσετε από κανέναν εκ των προθύμων...


Αμφισβητεί τη συμφωνία

Τι σημαίνει λοιπόν η δήλωση Σταυρόπουλου; Ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου, ήδη διαχειριζόμενη – και προβάλλοντας συστηματικά – τον συνεχή εκβιασμό «πλήρης υπακοή στους δανειστές ή πτώχευση και έξοδος από το ευρώ», φιλοδοξεί

♦ να παρατείνει τον βίο της,

♦ να επεκτείνει τον ρόλο της,

♦ να ετοιμάσει νέο σύνταγμα,

♦ να ενσωματώσει σε αυτό όλες τις απαιτήσεις του δημοσιονομικού «χρυσού κανόνα» (ήδη στελέχη της συγκυβέρνησης έχουν μιλήσει ευθέως ακόμη και για συνταγματοποίηση των απολύσεων από το Δημόσιο)

♦ και, εν τέλει, να διαμορφώσει μια εντελώς διαφορετική χώρα από αυτήν που παρέλαβε όχι μόνο η ίδια, αλλά και η κυβέρνηση Παπανδρέου, της οποίας αποτελεί διάδοχο και συνεχιστή.

Με απλά λόγια, η συγκυβέρνηση των τριών – αν δεν φέρει αντίρρηση κυρίως η Ν.Δ., χωρίς τις ψήφους και τη συναίνεση της οποίας δεν μπορεί να προχωρήσει καμιά διαδικασία ούτε να υπάρξει περαιτέρω αναβολή των εκλογών – καλείται από τον πρωθυπουργό της να αναιρέσει τη μεταξύ τους συμφωνία υπό το πνεύμα του... «επείγοντος».